Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1977, Qupperneq 57

MÚLAÞING
55
Ekkja síra Páls, Sigríður systir frú Margretar á Krossi. hlaut nú
að víkja frá Valþjófsstað fyrir næsta presti. sem varð síra Vigfús
Ormsson á Ási. Fór hún að Arnheiðarstöðum og bjó þar til 1801.
Voru börn hennar 4. Magnús yngstur, tæpra 9 ára. þegar faðir
hans lézt. Guttormur. sem pá var 13 ára. átti langt skólanám
fvrir höndum, varð fyrirvinna móður sinnar frá 1794, en kvæntist
1808 Margreti dóttur síra Viefúsar Ormsonar. Guttormur var
sem kunnugt er mjög lærður og merkur. Hann var rektor Reykja-
víkurskóla. kennari á Bessastöðum og síðan prestur á Hólmum
oe loks í Vallanesi. dáinn 1860. Dætur síra Páls voru Halldóra,
sem átti Pétur eullsmið Brvnjólfsson. læknis Péturssonar, og
Bereljót, sem siftist Hjörleifi presti á Borgarfirði og Hjaltastað
Þorsteinssyni, og kemur síra Hjörleifur næsta hastarlega við sögu
Maenúsar má.es síns. — Dánarbúi síra Páls var skipt um vorið
eftir dauða hans, en Maenús taldi, að fólk sitt héldi fyrir sér arf-
inum. Fekk hann aldrei sinn hlut réttan. Föðurmissirinn var
honum sár, en hann var þennan vetur undir Ási hjá síra Vigfúsi,
sem hann telur, að hafi svnt sér litla mildi. Móðirin reyndist
honnm ströne sem oe síra Hjörleifur mágur hans, en J>au Bergljót
giftust hinn 3. október 1790. Var Magnús með þeim nokkur ár
á Bakka í Borgarfirði við þröngan kost og harðræði. Mun hafa
lent utan 1795 og kom eigi til landsins fyrr en 1815 og hafði lítt
forframazt sem von var, einstæðingur og efnalaus. Er hann kom
heim var móðir hans dáin. Hún hafði farið 1801 frá Amheiðar-
stöðum til síra Vigfúsar og Bergljótar frænku sinnar. Virðist
Magnús álíta, að þau hafi náð fjármunum hennar a. m. 1. 1811
fór hún að Hólmum til síra Guttorms oe j?ar dó hún. Arf eftir
hana fekk Magnús ekki, en eitthvað mun síra Guttormur hafa
liðsinnt honum og e. t. v. síra Vigfús, er Magnús fluttist í Fljóts-
dal. Alla ævi var Magnúsi mjög illa við síra Vigfús og orkti
fleira níð um hann en vísuna, sem greindi hér að framan. Hann
var skapgallaður og má rekja það til móður hans og hins illa að-
búnaðar eftir að faðir hans dó. Þá var hann hjá síra Vigfúsi og
beinist því að honum sársauki barnsins, sem aldrei greri. Faðir
hans hefur og ekki verið svo auðugur sem af er látið, enda voru
árin næstu fyrir dauða hans afar erfið og enginn auðsöfnunartími