Jón á Bægisá - 01.12.2005, Blaðsíða 25

Bréfið sem gleymdist
Márastúlkuna, og þrái mest að geta lesið bann upp fyrir sænska vini mína,
áðuren leikhúsið kynnist honum. Efiilvill skrepp ég til Fjóns á morgun, því
þangað hefur Moltke greifi í Glorup boðið mér, en þó langar mig afiskaplega
til að vera viðstaddur kapphlaupin í Helsingjaborg á sunnudaginn kemur, efi
þvíyrði við komið, og vœri ég viss um að hittaþar sænska vini mína ... og
vinkonur! Heilsið yðar ágætu móður, fióðursystur og öllum í Börringe. Þetta
bréfier ekki annað en blómvöndur af kveðjum og sú besta er tilyðar sjálfrar.
Með virðingu
H. C. Andersen.
Loks hinn 2jta október 1840 ritaði hann greifadótturinni sitt síðasta bréf.
Takið eftir að hann talar um ‘systurlega mildi’, en það er enn ein
vísbending um að konur litu hann móðurlegum og systurlegum augum.
Og samt elur hann þá von í brjósti að Matilda Barck geti orðið annað og
meira. Þetta bréf og hin tvö á undan voru gefin út í fyrsta sinn af Alfr. B.
Nilsson í Sydsvenska Dagbladet og Snállposten árið 1950.
Kæra greifiadóttir!
Yður verð ég enn einusinni að senda nokkrar línur, áðuren ég yfirgef
Norðurlönd. Ég legg af stað í þungu skapi. Suðrið, með öllum sínum hita og
allri sinni dýrð, mun ekki megna að anda sólskini íþað. Færiðfioreldrum yðar,
systur og bróður innilega skilnaðarkveðju mína. Guð má vita hvort við eigum
efiir að sjást afiur, því margt getur gerst á einu ári. Mín hjartans bæn er sú,
að ég megi deyja erlendis eða snúa heim til að geta samið skáldverk sem verði
mér og Danmörku til sóma. Þér eruð ofitar í huga mér en þér líklega trúið; hin
systurlega mildi sem þér hafið sýnt skáldinu gefiur mér vonina um, að þér
gleðjið mig með bréfi, já, efþér berið hlýjan hug til mín, get égfengið bréftil
Múnchen, ef þér skrifið það í byrjun nóvembermánaðar og hafið áritunina
Múnchen Poste Restante’, þá fiæ ég það áðuren ég filýg yfir Alpana. Látið mig
nú sjá hvort Svíþjóð þykir vænt um mig í hjarta sínu. Þér eruð í mínum
augum fúlltrúi alls landsins. Samt skuluð þér ekki skrifia nema þér hafið
löngun til að gera mig ósegjanlega glaðan. En þá fiáiðþér bréffrá mér, ogþað
kemur firá Róm. Heilsið móður yðar og segið henni, að ég muni ofisinnis
minnast vinarhugar hennar í minn garðþegar við vorum að hittast. Efiilvill
fer ég til Austurlanda firá Sikiley, og bestu söngva mína þaðan filyt ég mínum
kæru í Svíþjóð og Danmörku. Lifið heilar!
Yðar
Skáld
á .'ddæyrájá - Til þess þarf skrokk!
23