Jón á Bægisá - 01.12.2005, Blaðsíða 79

Holgeir danski
kolli í áttina til spegilsins þarsem almanakið með Sívalaturni stóð, og síðan
sagði hann: „Tyge Brahe, hann var líka maður sem beitti sverðinu; ekki til
að höggva í hold og bein, heldur til að höggva sér greiðari leið gegnum
stjörnuskara himinsins. - Og svo hann sem var af stétt föður míns, gamla
myndskerans, sá sem við höfum séð með sínar hvítu hærur og öflugu
herðar, sá sem nefndur er í öllum löndum heimskringlunnar, já, hann
kunni að höggva, en ég get bara skorið út! Jú, Holgeir danski getur birst
með mörgu móti, þannig að menn frétta af styrk Danmerkur í öllum
heimsins hornum! Þessvegna skulum við drekka skál Bertels!"
En litli snáðinn í rúminu sá greinilega fyrir sér gömlu Krónborg ásamt
Eyrarsundi, hinn raunverulega Holgeir danska sem sat þar djúpt niðri með
skeggið samvaxið marmaraborðinu og lét sig dreyma um allt sem gerist hér
uppi; Holgeir danska dreymdi líka litlu fátæklegu stofuna, þarsem mynd-
skerinn sat, hann heyrði allt sem talað var og kinkaði kolli í draumi og
sagði:
„Já, mundu bara eftir mér, danska þjóð! Hafðu mig hugfastan! Ég birtist
þegar neyðin kallar!“
Og fyrir utan Krónborg ljómaði bjartur dagur og vindurinn bar tóna
veiðihornsins yfirtil grannlandsins. Skipin sigldu hjá og heilsuðu:“búm!
búm!“ og frá Krónborg var svarað: „búm! búm!“ en Holgeir danski
vaknaði ekki hversu hátt sem lét í byssunum, því fyrir honum merkti það
bara „góðan daginn!" — „kærar þakkir!“ Það verður að skjóta öðruvísi
áðuren hann vaknar; en áreiðanlega vaknar hann, því það er töggur í
Holgeiri danska.
Á frummálinu nefinist ævintýrið „Holger danske".
SigurðurA. Magnússon íslenskaði.
áá Til þess þarf skrokk!
77