Bændablaðið - 28.05.2015, Blaðsíða 7

7Bændablaðið | Fimmtudagur 28. maí 2015
Alexander Þór
Jónsson var
glaður í bragði
yfir að fá að
halda á kanínu-
unga sem var
aðeins 13 daga
gamall.
á er komið að framlagi
Björns Ingólfssonar
á Grenivík. Lengi
hefur Björn ort til
skemmtunar fyrir Karlakór
Eyjafjarðar. Svo var og í þetta
sinn. Birgir Sveinbjörnsson,
stjóri samkomunnar, bað Björn að
greina frá síðustu afrekum sínum:
Hvort afrek hafi átt sér stað
um skal núna þingað.
Mitt er einfalt, aðeins það
eitt að komast hingað.
Til annarra hagyrðinga við borðið
þetta kvöld orti Björn:
Návist þeirra finnst mér leiðinleg
lopann þegar endalaust þeir teygja.
Þetta eru líka asnar eins og ég
og ekki frekar neitt um það að segja.
En alls óvænt tekur Björn svo að
éta ofan í sig óhroðann:
Návist þeirra er skratti skemmtileg
úr skellihlátri ætla menn að deyja,
þótt þeir séu asnar eins og ég
og ekkert sé að marka hvað þeir segja.
Þótt ekki hefði átt að vera meðal
yrkisefna þetta kvöld, þá lak þó
út meðal hagyrðinga að ég sjálfur
hefði beðið Petru mína að koma til
rannsóknar þremur hægðasýnum
fyrir mig. Þetta yrkisefni reyndist
mikið uppáhald hjá Birni
Ingólfssyni:
Sólskin, og himinninn bjartur og blár.
Brosir er leggur úr hlaði
syngjandi kona með kúffullar þrjár
krukkur af Geirhjartartaði.
Það leikur ekki alla lánið við
og lá við hún færi að orga
því ekkert fékkst greitt fyrir innleggið
og umtalsvert þurfti að borga.
Björn skyldi svo segja hug sinn til
ferðaþjónustu fatlaðra í Reykjavík:
Að nokkur lendi lamaður í háska
er liðin tíð, að sagt er. Það er bótin
að heppnir komast kanski fyrir páska
á knallið sem að var um áramótin.
Um karlakórinn sjálfan orti Björn:
Stundum er lagið svo sterkt og strítt
að stjarfur ég verð og hissa,
en stundum er allt svo undurblítt
að er eins og mús sé að pissa.
Birgir spurði Björn um hug hans
til múslima:
Ég á múslimskan vin sem ég mæli bót,
hann er mjúkur í fasi og glaður,
þeldökkur er hann í þokkabót
en þó er hann eins og maður.
Björn var næst spurður hvort hann
kysi sér frekar, að eiga banka eða
vera bankastjóri:
Aðrir mega eiga og reka alla banka.
Að vilja aurum að sér sanka
ekki finnst í mínum þanka.
Ef háreista Mammons höll ég lít
fer hrollur um alla skanka.
Mætti ég heldur moka skít
en maurapúkast í banka.
Þegar kemur svo að vistaskiptum
hagyrðinganna og Birgir skipar
Birni að verja vikutíma hjá
Fjólu á Gunnarsstöðum, heimili
Jóhannesar, þá þakkar Fjóla Birni
vistina með þessum orðum:
Framlag þitt allt var einskisvert
af einlægni segi ég bara:
Þú hefur mér engan greiða gert
og gott að þú ert að fara.
Þakka skal ég samt þúsundfalt
að þú hefur uppi á mér legið.
Ég sé nú að Jói minn eftir allt
er ekki svo slæmur, greyið.
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
Líf og starf
Á dögunum fóru börn og foreldrar
af leikskólanum Sunnufold,
Funa, í Grafarvogi í Reykjavík
í sumarferð að Bjarteyjarsandi í
Hvalfjarðarsveit þar sem ýmislegt
fróðlegt var að sjá.
Þegar búið var að kanna gamlar
dráttarvélar af ýmsum gerðum og
prófa leiksvæðið á bænum var haldið
upp í fjárhús þar sem sauðburður
var kominn vel á veg og það sem
kórónaði án efa heimsóknina var að
tvö lömb komu í heiminn meðan
á dvöl leikskólabarnanna stóð. Í
fjárhúsunum fundu flestir eitthvað
við sitt hæfi, að halda á kiðlingi,
lambi eða litlum kanínuungum.
Einnig voru geiturnar mjög
áhugaverðar og hundurinn á bænum,
hún Snotra, sem fylgdi hópnum
hvert fótmál og elti steina í gríð og
erg.
Sumir fengu útrás við að hoppa í
heyinu á meðan aðrir heilsuðu upp
á hesta og hænuunga eða klöppuðu
kisu útivið. Því má segja að flestir
hafi fengið smjörþef af því hvernig
það er að taka þátt í sveitalífinu á
Bjarteyjarsandi og eftir fjöruferð þar
sem finna mátti skeljar og kuðunga
ásamt ýmsu fleiru, fóru allir glaðir
aftur til síns heima.
Ekki var laust við að þreyttir
ferðalangar rauluðu lagstúf eða
fengju sér örlítinn kríublund á
leiðinni tilbaka í borgina í rútunni.
/ehg
Sumarferð í sveitina Þ
MÆLT AF
MUNNI FRAM
130
Arnheiður Hjörleifsdóttir hefur
tekið á móti leikskólabörnum
í 15 ár en á fimmta þúsund
manns koma á hverju vori í
heimsókn á Bjarteyjarsand.
Færri komast að en vilja á
þessu sex vikna tímabili sem
heimsóknirnar standa yfir.
Júlíus Garðar Gunnarsson var vígreifur með Jörmu litlu.
„Þetta var eins og í sjónvar
pinu,“ heyrðist kallað úr hó
pnum
sem var svo lánsamur að
upplifa fæðingu lambs í
beinni
útsendingu í sumarferðinn
i. Kolbrún Eiríksdóttir aðs
toðar
son sinn, Guðmund Sigurj
ónsson, í sauðburðinum.
Leikskólavinirnir Logi Karl Steindórsson og Kári Kiljan Pálsson sátu
makindalega á stól og voru ábyrgðarfullir þegar þeir skiptust á að halda á
hvítum kanínuunga sem ekki var komið nafn á.
Hafurinn Ófeigur var spakur og
gæddi sér á heyi.