Þjóðmál - 01.06.2013, Síða 79

78 Þjóðmál SUmAR 2013
ekkert kom út úr hugmyndum um að
breyta gengislánum einhliða í íslenskar
krónur .
Með ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur
kom óvant fólk sem taldi sig kunna allt .
Gerðir voru slæmir samningar við kröfuhafa
um uppgjör gömlu og nýju bankanna .
Bank arnir voru seldir of ódýrt og ekki var
notað tækifærið til að afskrifa skuldir fólks
og fyrirtækja áður en gengið var frá þessum
samningum . Þá var samþykkt skuldabréf
á nýja Landsbankann í erlendri mynt sem
veikir gengi íslensku krónunnar stöðugt og
er ógnun við fjármálastöðugleika . Gerðir
voru óafsakanlegir samningur um Icesave
og þeim þröngvað í gegn um þingið . Samn-
ingaviðræður stærstu sparisjóða landsins
með aðkomu kröfuhafa fóru út um þúfur .
Fjármálafyrirtæki eins og VBS, Saga Capital,
SpKef og Byr voru ríkisstyrkt til þess eins
að fara á hausinn síðar þegar eignir höfðu
rýrnað og tjón aukist .
Verst af öllu var að þegar þjóðin þurfti
á samstöðu að halda til að vinna sig út úr
vanda sem skók fjármálakerfi allra Vestur-
landa og gerir enn, þá komu stjórnmála -
menn eins og Jóhanna Sigurðardóttir og
Steingrím ur J . Sigfússon og kyntu undir
neikvæðni, hatri, flokkadráttum, vanlíðan,
sektar kennd og minnimáttarkennd gagn-
vart útlend ingum .
Þegar arfleifð búsáhaldabyltingarinnar
verð ur gerð upp þá kemur í ljós að hún varð
þjóðinni dýr .
Dýrust reyndist búsáhaldabyltingin
skuld ugum heimilum og kom sennilega
í veg fyrir að verðtrygging á neytendalán-
um, þ .m .t . húsnæðislánum, væri tekin úr
sam bandi strax í ársbyrjun 2009 og gengis-
bundn um lánum heimilanna yrði breytt
ein hliða í íslenskar krónur á gengi miðs árs
2008 .
Málsvari lítilmagnans —
eða kannski kerfisins?
Svavar Gestsson: Hreint út sagt: sjálfsævisaga,
JPV útgáfa, Reykjavík 2012, 426 bls .
Eftir Styrmi Gunnarsson
Við — og þá á ég við okkur sjálfstæðis-menn, okkur Morgunblaðsmenn,
okkur fótgönguliða kalda stríðsins — litum
á Svavar Gestsson sem pólitískan arftaka
þeirra „gömlu manna“, sem stofnuðu
Kommún ista flokk Íslands, síðar Sam ein-
ingarflokk alþýðu-Sósíalista flokk og náðu
að lokum undir tökum í Alþýðu banda-
laginu . Við töldum að hann hefði tekið
að sér forystu fyrir þeirri pólitísku arfleifð,
sem þeir skildu eftir sig, menn á borð við
Einar Olgeirsson, Brynjólf Bjarnason o .fl .
Við vorum þeirrar skoðunar að Svavar
hefði jafnframt tekið við þeim tengslum
við sósíalistaflokka í öðrum löndum, sem
gömlu mennirnir höfðu byggt upp . Í stuttu
máli: að Svavar Gestsson hefði orðið eins
konar holdgervingur þessarar pólitísku
fortíðar í samtíma okkar .
Sú mynd, sem Svavar Gestsson dregur
upp af sjálfum sér og pólitískum afskiptum
sínum í sjálfsævisögu sinni, Hreint út sagt,
sem út kom fyrir síðustu jól, er býsna ólík
þeirri mynd, sem bæði ég og ýmsir aðrir,
höfðum komið okkur upp .
Umhverfi okkar í æsku mótar okkur öll
með einhverjum hætti . Það á við um Svavar,
sem ungur að árum varð að standa á eigin
fótum og sú lífsreynsla hefur áreiðanlega átt
þátt í að hann skipaði sér í sveit á vinstri
væng stjórnmálanna . Hann lýsir viðhorfum
sínum til þjóðfélagsmála með þessum
orðum í bók sinni:
„Ég hef lengi kallað mig sósíalista . Það
orð þýðir að ég stend með þeim, sem eru