Þjóðmál - 01.06.2013, Síða 97

96 Þjóðmál SUmAR 2013
en Hæstiréttur gæti heimilað áfrýjun til
sín sem lokadómstigs ef um væri að ræða
fordæmisgildandi mál og mál sem vörðuðu
stjórnskipanina . Ennfremur ætti að fella
úr gildi allar takmarkanir á áfrýjun mála
frá fyrsta til annars dómstigs, svo sem hið
fáránlega ákvæði um að ekki megi áfrýja
málum ef sekt er innan tiltekins lágmarks .
Ekki sýnist til bóta að láta Alþingi
skipta sér af skipan hæstaréttardómara .
Hreinlegast virðist að hafa þann háttinn á
að fagleg nefnd (utan Hæstaréttar) úrskurði
hvort umsækjendur teljist hæfir eða ekki og
að ráðherra hafi síðan frjálsar hendur um
hvern hann velur úr hópi hinna hæfu .
Þá sýnast tillögur Jóns Steinars um ný
vinnubrögð við samningu dóma óþarfar
þegar búið verður að stofna millidómsstig
og gera Hæstarétt aftur að raunverulegum
hæstarétti . Það er sjaldan til gagns að setja
nákvæmar reglur um slíka hluti .
Jón Steinar rökstyður mál sitt með skýr-
um og afdráttarlausum hætti . Hann er ritfær
í besta lagi og honum er einstaklega lagið að
gera flókin álitaefni auðskilin . Það kemur því
á óvart að hann skuli stundum bregða fyrir
sig óþörfu lagaslangri . Skammstafanirnar
DL og EML koma til dæmis nokkrum
sinnum fyrir og rugla almenna lesendur í
ríminu, en DL mun vera skammstöfun á
„dómstólalögum“ og EML á „lögum um
meðferð einkamála“ . Góð ritstjórn hefði
upprætt þennan ósóma úr textanum .
Skemmtilegar teikningar Gunnlaugs SE
Briem setja svip sinn á kverið og lífga upp
á lesturinn . Kápumyndin er hins vegar ekki
eins vel heppnuð . Rétt er að geta þess að
höf und ur hefur sett kverið (veikburda_
haestirettur .pdf ) á lén Landsbóka safns
Íslands — rafhladan .is — og er öllum
heimilt að sækja það þangað án endur-
gjalds .
Jón Steinar býr að mikilli reynslu, en
auk þess að sitja í Hæstarétti í átta ár var
hann, sem kunnugt er, einn þekkt asti
málflutningsmaður lands ins um aldar-
fjórðungsskeið . Það er því mikill fengur að
bók um þessi efni frá slíkum manni . Ef allt
væri með felldu ættu tillögur Jóns Steinars
að leiða til mikillar opinberrar umræðu
og í framhaldinu til gagngerra breytinga
á dómstólakerfi landsins . En þar sem Jón
Steinar á ekki upp á pallborðið hjá ráðandi
klíku í lagaheiminum er allt eins víst að
hann tali fyrir daufum eyrum .
Jón Steinar lýsir þessari klíku sem
hópi manna er hafi hreiðrað um sig sem
ráðandi afl í dómsýslunni og hafi nánast
alræðisvald um starfshætti við dóm stóla,
réttarfarsreglur eða skipun nýrra dóm ara .
Hvaða fólk er þetta? Jón Steinar nefnir
engin nöfn en býr svo um hnútana að
kollegar hans vita gjörla um hverja hann
er að tala . Af hverju má sauðsvartur al-
múginn ekki vita það? Það er þó sauð-
svartur almúginn sem leggur Jóni Steinari
og öðrum hæstaréttardómurum til há
laun til æviloka . Og ástand réttar farsins
í landinu varðar sauðsvartan almúg ann
miklu meira en hálaunaða lög fræð inga .
Það er erfitt fyrir almenna lesendur, sem
eru ekki innvígðir og innmúraðir í laga-
heiminum, að gera sér grein fyrir því að
hve miklu leyti ráðandi klíka í klúbbnum
fína við Lindar götu hafi misbeitt áhrifa valdi
sínu eða komið ósæmilega fram í einstökum
tilvikum . Heyrst hafa sögur um að sumir
hæsta réttar dóm aranna hafi komið mjög illa
fram við þá sem skipaðir hafa verið í réttinn
í óþökk klíkunnar . Ef rétt er hermt er það
þeim auðvitað til skammar og van sæmd ar .
En til að átta sig á slíku þarf meira að koma
til en hálfkveðnar vísur . Upp á borð með
svínaríið, Jón Steinar!