Morgunblaðið - 02.10.2015, Qupperneq 72

72 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. OKTÓBER 2015
✝ Agatha HeiðurErlendsdóttir
var fædd að Leiru-
lækjaseli í Álftanes-
hreppi 20. mars
1933. Hún lést á
Droplaugarstöðum
21. september
2015. Foreldrar
hennar voru Anna
Jónsdóttir, f. 14.10.
1904, d. 29.12.
1999, frá Kaldár-
bakka í Kolbeinsstaðarhreppi,
og Erlendur Ólafsson frá Jörfa í
Kolbeinsstaðarhreppi, f. 10.10.
1897, d. 28.2. 1994. Systkini
Agöthu eru Ólafur Erlendsson,
f. 24.4. 1926, d. 17.10. 2005,
Halla Guðný Erlendsdóttir, f.
11.7. 1928, og Pétur Ágúst Er-
lendsson, f. 14.8. 1929. Agatha
var tvígift. Fyrri maður hennar
Björk, f. 11.1. 1991. 3) Erlendur,
f. 12.3. 1960. Börn hans eru a)
Gunnlaugur Hafsteinn, f. 26.5.
1981, b) Halla Björk, f. 26.5.
1981, c) Hafsteinn f. 8.12. 2001.
4. Sonur Agöthu og Jóhannesar
Lárussonar, f. 8.8. 1925, d. 3.10.
1970, er Lárus, f. 9.10. 1964.
Maki Tanya Zharov, f. 8.9. 1966.
Börn þeirra eru a) Mikael Jó-
hannes, f. 27.3. 2001, b) Katrín
Anna, f. 29.10. 2002, c) Sofia
Lára, f. 19.1, 2007. 5. Sonur
Agöthu og Vilhjálms Jónssonar
er Vilhjálmur, f. 22.6. 1973.
Agatha á 11 barnabörn og 15
barnabarnabörn.
Agatha fluttist með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur
um tveggja ára aldur og bjó þar
og starfaði alla sína tíð. Hún var
húsmóðir en vann meðfram því
hin ýmsu störf. Lengi vann hún
við ræstingar í Álftamýrarskóla
og síðustu starfsárin starfaði
hún í leikskólanum Stakkaborg,
lengst af sem matráður.
Hún verður jarðsungin frá
Háteigskirkju í dag, 2. október
2015, kl. 13.
var Davíð Haralds-
son, f. 8.8. 1933,
þau skildu. Seinni
maður hennar var
Vilhjálmur Jóns-
son, f. 30.6. 1922, d.
4.2. 1982.
Agatha eignaðist
fimm börn. Börn
hennar og Davíðs
Haraldssonar eru:
1) Ólafía Björk, f.
21.5. 1951. Maki Jó-
hannes Jóhannesson, f. 2.2.
1947, d. 19.10. 1997. Börn þeirra
eru a) Jóhannes Jóhannesson f.
30.9. 1971, b) Margrét Björk Jó-
hannesdóttir, f. 15.4. 1976. 2)
Anna Björg, f. 1.4. 1956. Maki
Ægir Haraldsson, f. 7.8. 1956.
Börn hennar eru a) Áslaug Heið-
ur, f. 18.7. 1974, b) Erlendur
Blöndahl, f. 29.5. 1978, c) Sarah
Lítil bláeyg stúlka með blik í
augum. Ég sé hana fyrir mér þar
sem hún trítlar áhyggjulaus um
fjörurnar. Sól í hæstu hæðum,
fuglar kvaka, jörðin ilmar og selt-
una leggur af hafinu. Hún raular
lagstúf, allt er svo gott, sjálft lífið
er framundan.
Móðir mín var svo falleg mann-
eskja, hún var svo góð, hún var
næstum of góð fyrir þetta líf.
Minning, við Tanya sátum með
henni til að segja frá því að við ætt-
um von á okkar fyrsta barni. Hún
kom til okkar og tárin flóðu niður
kinnarnar. Þetta er svo sterk
minning, viðbrögðin. Hún elskaði
svo heitt.
Ég er svo glaður yfir því að við
gátum gefið henni þrjú barnabörn,
hún naut þeirra svo sannarlega.
Mikael Jóhannes, Katrín Anna og
Sofia Lára, þið veittuð ömmu ykk-
ar svo mikla gleði og hún gat hlust-
að á sögur af ykkur út í hið óend-
anlega. Ég veit að hún mun vaka
yfir ykkur alla tíð.
Móðir mín hafði mikið yndi af
ljóðum og ekkert skáld átti stærri
hlutdeild í hjarta hennar en Jónas
Hallgrímsson, hún kunni mörg
ljóða hans utanbókar og hlýddi
manni yfir ef svo bar undir.
Nú er komið að ferðalokum, í
bili, takk fyrir að vernda mig og
umvefja mig þinni ást, betri móður
hefur enginn átt.
Veit ég, hvar von öll
og veröld mín
glædd er guðs loga.
Hlekki brýt ég hugar
og heilum mér
fleygi faðm þinn í.
Sökkvi ég mér og sé ég
í sálu þér
og lífi þínu lifi;
andartak sérhvert,
sem ann þér guð,
finn ég í heitu hjarta.
Hélt ég þér á hesti
í hörðum straumi,
og fann til fullnustu,
blómknapp þann gæti
ég borið og varið
öll yfir æviskeið.
Fjær er nú fagri
fylgd þinni
sveinn í djúpum dali:
ástarstjarna
yfir Hraundranga
skín á bak við ský.
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg;
en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson.)
Lárus Jóhannesson.
Elsku amma mín.
Nú ertu komin á bjartan stað
þar sem fallegir tónar, rómantík
og hamingja er allsráðandi – því vil
ég trúa.
Alltaf var faðmur þinn opinn,
öruggur og hlýr þar sem notalegt
var að kúra og finna ömmulyktina
góðu. Væntumþykjan og um-
hyggjan sem þú sendir með bros-
inu þínu og nærveru var huggun á
erfiðum tímum, hvatning á tíma-
mótum og staðfesting á gleði-
stundum. Þó að þú værir settleg og
hógvær þá tókstu þátt í glensi og
gríni, þú varst skemmtileg amma.
Þú leyfðir fíflagang og læti en
tókst með einhverjum ömmu-
göldrum og lækka niður í hópnum
án þess að nokkur tæki eftir. Ára-
mótin eru okkur öllum dásamleg
minning. Stórfjölskyldan tók á
móti nýju ári með roastbeef, ber-
naise, faðmlögum, hlátrarsköllum
og innilegri samveru í Álftamýr-
inni. Við vorum örugglega fyrir-
ferðarmikil og hávær en nærvera
þín hélt öllu í ró og spekt. Það var
þessi ró og rómantík sem umlukti
þig, elsku amma, það hafði áhrif á
mig, jákvæð áhrif. Það var ekki
nema von að Sándoff og Dörty
Agatha
Erlendsdóttir
✝ SvanborgBjörnsdóttir
fæddist á Vopna-
firði 4. maí 1957.
Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 23.
september 2015.
Foreldrar Svan-
borgar voru Björn
Helgi Víglundsson
bifvélavirki, f. 3.
mars 1922, d. 22.
ágúst 1997, og Geir-
laug Valgerður Jakobsdóttir
póstafgreiðslukona, f. 15. júní
1928. Systkini Svanborgar eru
Jakob, f. 27. apríl 1950, kvæntur
Lindu Barböru Björnsson,
Björn, f. 23. október 1952,
kvæntur Ragnheiði Þórðar-
dóttur, og Jónína, f. 29. nóv-
ember 1962, gift Sardar Ibra-
hem Davoody.
Eftirlifandi maki Svanborgar
er Helgi Jóhann Þórðarson fisk-
verkamaður, f. 6. október 1954,
og er hann sonur Þórðar Stefáns
Benediktssonar bankaútibús-
stjóra á Egilsstöðum og Stein-
unnar Guðnadóttur húsmóður.
Börn Svanborgar
og Helga eru Ingi-
mar, f. 1. september
1984, kvæntur Hall-
dóru Stephensen
Kristjónsdóttur, f.
8. apríl 1979, og
saman eiga þau eitt
barn, Kristjón
Helga, f. 28. mars
2014. Olga, f. 18.
desember 1988,
ógift og barnlaus.
Svanborg fæddist á Vopna-
firði og bjó þar allt fram til árs-
ins 2007 að hún fluttist búferlum
til Reykjavíkur þar sem hún bjó
til æviloka. Svanborg vann ýmis
afgreiðslustörf og má þar nefna
afgreiðslu á bensínstöð, mat-
vörubúð og að síðustu hjá
ÁTVR. Svanborg var fædd með
listamannahendur. Til eru
ógrynnin öll af handavinnu eftir
hana, svo sem bútasaumsverk,
handprjónaður fatnaður og alls
kyns útsaumur.
Útför Svanborgar fer fram
frá Neskirkju við Hagatorg í
dag, 2. október 2015, kl. 13.
Elsku yndislega mamma mín.
Þú kvaddir alltof snemma eft-
ir stutta en erfiða baráttu. Samt
sem áður tókstu veikindunum
með jafnaðargeði og varst aldrei
pirruð, reið eða sár. Þú varst
einstaklega skemmtileg, fyndin
og falleg kona. Ég er svo heppin
og þakklát fyrir það að vera tal-
in líkjast þér og þá sérstaklega í
persónuleika. Þú varst ekki ein-
göngu móðir mín heldur líka
besta vinkona. Það eru ótal
margar minningar sem koma
fram í hugann núna samhliða
þeim mikla söknuði sem fylgir
því að missa þig. Þú varst með
fallegasta og mest smitandi
hlátur í heimi og eitt það
skemmtilegasta sem ég gerði
var að láta þig fá hláturskast.
Hláturinn þinn var svo innilegur
og þú hlóst alltaf svo lengi. Við
gerðum svo ótal margt saman.
Fórum oft í Kringluna að versla
og enduðum á kaffihúsi. Þannig
áttum við marga fallega daga.
Ein skemmtilegasta ferðin okk-
ar var eftir að Kristjón Helgi
fæddist, við fórum og keyptum
allt sem okkur datt í hug að
kaupa fyrir litla stubb. Þú varst
búin að hlakka svo til að verða
amma og hann veitti þér svo
mikla gleði. Við fórum líka sam-
an út að skemmta okkur, ég
man svo vel þegar við tókum
okkur til og eltum Stuðmenn um
landið, t.d. til Hríseyjar, þú sem
alltaf varst svo hrædd við báts-
ferðir, fattaðir ekki fyrr en við
vorum að keyra upp að ferjunni
að við þyrftum að sigla. Hálfum
mánuði síðar fórum við til Ak-
ureyrar á aðra Stuðmanna-tón-
leika. Hápunktinum náðum við
þegar við fórum til Kaupmanna-
hafnar að hlusta á Stuðmenn. Sú
ferð verður lengi í minnum höfð
og ég er þakklát fyrir að við höf-
um farið hana. Þessar ferðir fór-
um við bara tvær og áttum
ómetanlega og ógleymanlega
tíma, þær styrktu okkar sam-
band og gerði okkur að betri
vinkonum en nokkru sinni áður.
Þú varst minn helsti stuðnings-
maður og eftir að ég hóf nám við
Ljósmyndaskólann varst þú sú
sem hvattir mig hvað mest
áfram, ég hlakkaði alltaf til að
sýna þér verkin mín. Ég var svo
stolt þegar þú komst á fyrstu
sýninguna mína. Mér fannst svo
meiriháttar að mamma mín
skyldi deila þeim áfanga með
mér. Undir það síðasta var lík-
ami þinn búinn að segja stopp
við öllu flandri, í staðinn áttum
við góðan tíma heima. Ég sýndi
þér myndir og myndbönd, við
horfðum á sjónvarp en dýrmæt-
ast af öllu eru ómetanlegu sam-
tölin okkar og að fá tækifæri til
að halda í höndina þína og eiga
með þér góðar stundir. Síðustu
dögunum vörðum við saman og
fyrir það verð ég ævinlega
þakklát. Það er mér svo dýr-
mætt að hafa getað sýnt þér og
sagt frá útskriftarverkinu mínu.
Elsku mamma, ég gæti skrif-
að svo miklu meira og ég mun
gera það, ég held líka áfram að
segja þér frá dögunum mínum.
Takk fyrir að hafa verið mamma
mín, fyrir alla þá visku sem þú
gafst mér, allt sem þú kenndir
mér, hlýjuna, gleðina, kærleik-
ann, ástina og svo mætti lengi
telja, þessi listi er ótæmandi. Án
þín væri ég ekki sú sem ég er í
dag. Ég ætla að enda þetta eins
og við kvöddumst á hverju
kvöldi. Góða nótt, elsku
mamma, sofðu vel og ljúfa
drauma. Ég elska þig með öllu
hjartanu mínu, mundu það allt-
af. Hlakka til að sjá þig næst.
Þín dóttir,
Olga.
Elskuleg æskuvinkona mín
hefur kvatt þennan heim allt of
fljótt og verður sárt saknað. Við
Systa höfum verið samferða í
gegnum lífið frá tveggja ára
aldri, en þá flutti ég í næsta hús
við heimili Systu, Sólbakka á
Vopnafirði. Eitt af því dýrmæt-
asta í okkar samskiptum í gegn-
um árin er að það er alveg sama
hvað hefur gengið á í okkar lífi –
við höfum alltaf náð að varðveita
vináttu okkar.
Margt úr okkar æsku rifjast
upp fyrir mér. Við áttum góða
og áhyggjulausa æsku á Vopna-
firði. Í minningunni lékum við
okkur sem litlar stelpur að
mestu leyti úti. Pabbi Systu
smíðaði kofa fyrir okkur og þar
gátum við dundað okkur heilu
og hálfu dagana. Við lékum okk-
ur mikið að barbídúkkum og
þær voru iðulega í útilegu í rab-
arbaragarðinum hennar Val-
gerðar. Við saumuðum tjöld og
svefnpoka fyrir dúkkurnar, ég
held að Systa hafi að mestu séð
um þann saumaskap. Það kom
snemma í ljós hvað hún var
myndarleg í höndunum. Eftir
hana liggja ótal bútasaumsverk,
útsaumsmyndir, prjónaflíkur og
fleira. Ég var svo lánsöm að fá
að taka þátt í hennar fyrstu
handverkssýnungu á Hrafna-
gili. Þar seldum við allar fallegu
handavinnuvörurnar hennar.
Síðan tók hún þátt í þessari sýn-
ingu í mörg ár eftir það.
Við gátum líka eytt heilu dög-
unum á túninu fyrir neðan Sól-
bakka í leit að fjögurra blaða
smára, siglt flekum í Garðsfjör-
unni, fórum í boltaleiki eins og
t.d. í yfir og notuðum við lík-
húsið til þess. Fórum í bíó flesta
sunnudaga, sáum sömu mynd-
ina mörgum sinnum. Systa var
alltaf mjög heimakær, fannst
best að vera heima hjá sér. Ég
gisti iðulega heima hjá henni en
aldrei gisti hún heima hjá mér.
Þegar ég hugsa um það núna þá
voru unglingsárin okkar frekar
fá. Við vorum báðar komnar
með tilvonandi eiginmenn okkar
18 ára gamlar og þá tók við
heimilishald, húsbyggingar og
annað sem „fullorðið“ fólk gerir.
Á unglingsárunum vann
Systa á Ollasjoppu og þá hékk
maður þar á trékolli við af-
greiðsluborðið drekkandi app-
elsín með lakkrísröri. Ég flutti
frá Vopnafirði 1980 en okkar
vinskapur hélst þrátt fyrir það.
Aldrei hvarflaði að mér að hún
mundi flytja frá Vopnafirði en
eins og svo oft þá kom hún mér
á óvart þegar hún flutti fyrir
átta árum til Reykjavíkur og
það varð auðvitað til þess að
okkar samverustundir urðu
fleiri. Eins kom hún mér á óvart
hversu raunsæ og sterk hún var
þegar hún greindist með MND-
sjúkdóminn. Tveimur vikum áð-
ur en hún dó bað ég hana að
vera í saumaklúbbi með mér í
vetur en mig langaði að prjóna
peysur á barnabörnin mín og
treysti mér í það verkefni með
hennar leiðsögn og auðvitað
ætlaði hún að hjálpa mér. Systa
var snillingur í bakstri og topp-
aði allar kaffiveislur sem ég hef
farið í. Þetta er orðin löng sam-
vera í gegnum lífið, eða 56 ár, en
í huga mínum var ég viss um að
við yrðum saman sem gamlar
kerlingar með rúsínuandlit eins
og dótturdóttir mín sagði við
mig um daginn: „amma þú mátt
ekki deyja fyrr en þú ert orðin
eins og rúsína í framan“.
Elsku Helgi, Olga, Ingimar,
Dóra og Kristjón Helgi, ykkar
missir er mikill en megi minn-
ingin um kæra eiginkonu, móð-
ur, tengdamóður og ömmu lifa
með ykkur.
Valdís Anna
Steingrímsdóttir.
Eftir því sem við eldumst tek-
ur lífsferillinn á sig skýrari
mynd og við tímamót og áföll
horfum við gjarnan um öxl og
skoðum hvernig líf okkar hefur
þróast og gefum gaum að sam-
ferðafólki okkar á þeirri leið.
Vinkona mín, Svanborg Björns-
dóttir, Systa, sem hér er kvödd,
hefur verið samofin mínum lífs-
ferli og samferðakona alla tíð.
Svanborg
Björnsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar
móðursystur okkar,
HÖNNU KRISTBJARGAR
GUÐMUNDSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Aspar- og Beykihlíðar á
dvalarheimilinu Hlíð fyrir kærleiksríka og góða umönnun.
.
Guðmundur Björnsson, Sigríður Steinþórsdóttir,
Jón Trausti Björnsson, Álfhildur Vilhjálmsdóttir,
Steingrímur Steingrímsson,
Sig. Björgvin Björnsson, Ólína Aðalbjörnsdóttir,
Hörður Geir Björnsson, Laufey Bragadóttir
Björg Björnsdóttir, Magnús Ingólfsson
og fjölskyldur.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
SKÚLI HLÍÐKVIST JÓHANNSSON,
fyrrverandi kennari
við Grunnskólann í Búðardal,
lést á Landspítalanum þann 27. september
í faðmi fjölskyldunnar. Útför hans fer fram frá Hjarðarholtskirkju
í Dölum laugardaginn 10. október klukkan 14. Blóm og kransar
afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er bent á
blóðmeinadeild Landspítalans.
.
Guðrún María Björnsdóttir,
Björn Hlíðkvist Skúlason, Sigrún Guðjónsd.,
Kristín Hlíðkvist Skúlad., Guðmundur Kröyer,
Bergþóra Hlíðkvist Skúlad., Óskar Jón Helgason,
afa- og langafabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR R. GUÐMUNDSSON,
fyrrv. slökkviliðsstjóri á
Reykjavíkurflugvelli,
lést að Hrafnistu í Reykjavík þann 21.
september 2015. Útförin hefur farið fram í kyrrþey. Bestu þakkir
og kveðjur færum við vinum, vandamönnum og starfsfólki á
Hrafnistu fyrir frábæra umönnun. Þeim sem vilja minnast hans
er bent á Hrafnistu og aðrar líknarstofnanir.
.
Birna M. Guðmundsdóttir, Barry Huckins,
Stefanía Guðmundsdóttir Georg S. Halldórsson,
María S. Guðmundsdóttir,
Ívar Guðmundsson, Kristín Kristjánsdóttir,
Gunnlaugur Guðmundsson, Súsanna Svavarsdóttir,
Auður Guðmundsdóttir, Gunnlaugur K. Jónsson,
Björn V. Guðmundsson, Helena Líndal,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar