Morgunblaðið - 25.02.2016, Qupperneq 71

að fylla alla vasa af evrum. Þessi
ferð hefði aldrei verið eins góð ef
þú hefðir ekki komið með og hún
mun alltaf vera okkur í fersku
minni.
Þú varst alltaf tilbúinn að hitta
vinahópinn og þurfti mikið til þess
að þú mættir ekki. Gleðin og
þrjóskan skein í gegn hjá þér í
spilum og það var alltaf jafn gam-
an að þræta við þig um vafaatriði
sem komu upp. Þú náðir að kynda
vel upp í mannskapnum með alls
konar vitleysu, þá einna helst
hversu sigurviss þú varst alltaf
fyrir fram í hverju sem þú tókst
þér fyrir hendur. Sjálfstraustið
var þó ekki innistæðulaust því
með stálminni þínu hafðir þú í
gegnum árin sankað að þér ótelj-
andi fróðleiksmolum.
Það er erfitt að horfast í augu
við þá staðreynd að þú sért farinn
fyrir fullt og allt. Að geta ekki
hringt í þig og byrjað að plana
næsta hitting er ólýsanleg tilfinn-
ing. Við munum halda fast í allar
þær góðu minningar sem við átt-
um með þér og skapa í leiðinni
nýjar þér til heiðurs. Einnig mun-
um við passa vel upp á hana Júlí-
önu fyrir þig, enda er hún okkur
mjög kær.
Þín hinstu orð í hópinn okkar
voru mjög lýsandi fyrir þig, en þá
vorum við að skipuleggja hitting í
vinahópnum:
„Ég ætla að sitja úti á svölum
með pizzu í annarri og vodka-
flösku í hinni og horfa á sólina
setjast, og heiminn breytast.“
Hvíldu í friði, elsku vinur, þín
verður sárt saknað og þú munt
alltaf eiga stað í hjarta okkar.
Arnar Egils, Arnar Freyr,
Arnar Ingi, Aron Valur,
Ásmundur, Kristján Þór
og Sigvaldi.
Það er erfitt að setja á blað
kveðjuorð um ungan mann í
blóma lífsins sem varð að lúta í
lægra haldi fyrir krabbameininu
sem hann hafði barist við frá ung-
lingsárum. Kári Örn Hinriksson
stóð fyrir nokkrum vikum á sviði í
Stúdentakjallaranum, einn frá-
bærra fyrirlesara, á örráðstefnu
Krafts, „Sigrumst á því saman“.
Þá grunaði ekkert okkar að hann
væri á förum. Við minnumst hans
leiftrandi af baráttuanda og lífs-
krafti, staðráðins í að lifa lífinu –
þrátt fyrir veikindin.
Kári var fluggreindur og
óvenju þroskaður ungur maður
sem skilur mikið eftir sig. Hann
sat í stjórn Krafts en varð að
hætta vegna veikinda sinna. Engu
að síður var hann alltaf reiðubú-
inn að veita liðsinni sitt í þágu fé-
lagsins, þegar heilsan leyfði.
Hann var ötull baráttumaður fyr-
ir bættum hag sjúklinga og hafði
miklar skoðanir á því sem betur
má fara í heilbrigðiskerfinu og
viðraði þær skoðanir sínar á rök-
fastan hátt á opinberum vett-
vangi, svo eftir var tekið. Kári var
víðlesinn og kynnti sér vel hinar
ýmsu vísindalegu rannsóknir í
baráttunni við krabbameinið sem
hann var sannfærður um að
kæmu að gagni. Þessi hógværi en
um leið mikli baráttujaxl markaði
djúp og merkileg spor í starfsemi
Krafts á meðan hann lifði og skil-
ur eftir sig stórt skarð meðal okk-
ar vina hans í félaginu.
Við kveðjum Kára Örn Hin-
riksson með virðingu og söknuði
og heitum því að heiðra minningu
hans með því að berjast af krafti
fyrir hagsmunamálum ungs fólk
sem greinst hefur með krabba-
mein og aðstandendum þess.
Við sendum eiginkonu hans,
Júlíönu Haraldsdóttur, foreldrum
hans, systkinum og öðrum ástvin-
um, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning góðs
félaga og vinar.
Fyrir hönd stjórnar og starfs-
fólks Krafts, stuðningsfélags,
Hulda Hjálmarsdóttir.
Það er svo óraunverulegt að
setjast niður og skrifa þetta, mað-
ur bara áttar sig ekki enn á því að
þú sért farinn frá okkur. Það er
svo stutt síðan þú varst í hörku
stuði í afmælisveislu heima hjá
mér. Sama kvöld gafst þú mér
tvær fótboltaævisögur og það eru
gjafir sem ég kann virkilega vel að
meta. Þú hafðir lesið báðar bæk-
urnar og ég ætlaði að gera slíkt
hið sama og ræða svo auðvitað
innihaldið við þig síðar. Fótbolt-
inn barst nefnilega alltaf í tal þeg-
ar við hittumst. Þar hafðir þú gíf-
urlega sterkar skoðanir, eins og á
svo mörgu öðru sem þú lést þig
varða.
Þú ætlaðir ekki að láta slæm
veikindi stoppa þig í því sem þú
vildir gera. Það sást meðal annars
þegar þú lést í þér heyra eftir að
þér var meinað að nota golfbíl á
golfmóti síðastliðið sumar. Ein-
hverjir í þinni stöðu hefðu ekki
tekið slaginn þarna en það gerðir
þú, baráttan var þitt aðalsmerki.
Það varð líka til þess að Golfsam-
band Íslands baðst afsökunar og
tók málið til umhugsunar. Bar-
áttuviljinn sem þú sýndir í ótrú-
lega erfiðum veikindum var aðdá-
unarverður og allir geta lært af
honum, á sama hvaða sviði lífsins
það er. Allir geta tekið viðhorf þitt
sér til fyrirmyndar.
Minningarnar eru margar en
tengjast fótboltanum oftast nær,
enda mikið áhugamál okkar
beggja. Þú munt áfram eiga þinn
sérstaka stað meðal þeirra sem
koma að báðum liðunum þínum í
Mosó, enda varstu mikill stuðn-
ingsmaður þeirra. Ég votta fjöl-
skyldu þinni og vinum mína
dýpstu samúð. Minningin um þig
lifir áfram með okkur.
Magnús Már Einarsson.
„Ég kom í heiminn með ekkert,
og ég yfirgef hann aðeins með ást,
allt annað var lánað.“
Svona hljómar textabútur úr
lagi sem ég sendi Kára, en við
sendum reglulega lög hvor á ann-
an og deildum um það hvor væri
með betri tónlistarsmekk. Lagið
hafði alltaf hrifið mig, en það situr
mjög í mér eftir andlát Kára. Kári
yfirgefur okkur nefnilega með
hrikalega mikið af ást.
Ég ætla að vera alveg hrein-
skilinn, ég hélt að við Kári ættum
fátt sameiginlegt, til að byrja með,
þegar ég kynntist honum. En
smám saman tók það að breytast.
Það tók reyndar tíma, enda Kári
þrjóskur með eindæmum. Þrjósk-
an var ekki veikleiki, hún gerði
hann að hetju. Þrjóskan gerði
hann að fyrirmynd.
Þeir eru fáir sem ég hef eytt
jafnmiklum tíma með undanfarið
að ræða um hitt og þetta. Allt frá
einföldu og ómerkilegu íþrótta-
spjalli, þar sem okkur tókst iðu-
lega að vera eins ósammála og
hægt var, og út í pælingar um það
hvernig heimurinn virkaði og
hvers vegna fólk væri eins og það
var. Kári var nefnilega miklu
meiri hugsuður og við miklu meiri
skoðanabræður en mig grunaði í
fyrstu.
Missirinn að Kára er mikill. Ég
mun sakna lélegu (en samt frá-
bæru) aulabrandaranna hans, hve
ljúfur hann var og félagsskapar
hans í bústaðarferðum okkar
strákanna. Þar átti hann það til að
toppa þrjóskuna í sér, en mig
grunar að hann hafi þó aðallega
gert það til að kynda upp í okkur
hinum. Ég mun sakna þess að
rökræða við hann um tuðruspark
og þess að hlusta á hann reyna að
sannfæra mig um ágæti enn eins
íslenska rapplagsins.
Ég mun sakna þess sárt að
deila með honum þessum ótelj-
andi stundum sem fóru í að ræða
hlutina fram á nótt. Þessar stund-
ir verða mér alltaf dýrmætar. Oft-
ar en ekki þóttumst við vera
hrikalegir heimspekingar og þar
af leiðandi þykir mér viðeigandi
að enda þetta á orðum manns sem
okkur Kára þótti báðum mikið til
koma, Carl Sagan:
„Að lifa í hjörtum þeirra sem maður
skilur eftir er að lifa að eilífu.“
Jóhann Ingi Jónsson.
MINNINGAR 71
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2016
✝ Barði Árnasonfæddist í Haf-
liðakoti á Stokks-
eyri 25. febrúar
1932. Barði lést í
faðmi fjölskyldu
sinnar á Hjúkrun-
arheimilinu Eir í
Grafarvogi 23. jan-
úar 2016.
Foreldrar Barða
voru Árni Jóhann-
esson frá Sveins-
strönd í Mývatnssveit, f. 19.
nóvember 1890, d. 17. júní
1973, og Rebekka Jónsdóttir
frá Víðikeri í Bárðardal, Bárð-
dælahreppi, f. 21. september
1890, d. 11. júlí 1962.
Systkini Barða Árnasonar
voru Ásta Árnadóttir, f. 1918,
d. 1991, Vikar Árnason, f. 1921,
d. 1993, Atli Árnason, f. 1923,
d. 1982, Þráinn Árnason, f.
1926, d. 2014, og Birgir Árna-
son, f. 1930. Birgir býr er-
lendis.
Fyrrverandi eiginkona Barða
er Ingrid Maria Paulsen, f. 4.
nóvember í Döubern í Þýska-
landi 1936. Þau skildu 1999.
Foreldrar hennar voru dokt-
or Jes Paulsen, f. 1897, d. 1983,
og Helene Engel, f. 1905, d.
1937.
Börn Barða og Ingrid eru:
Birgir Martin, f. 1961 og Heim-
ir, f. 1963. Kona
Birgis Martin er
Marina Shulmina.
Börn þeirra eru
Tamara og Jakob.
Kona Heimis er
Sigríður Jónsdóttir.
Börn þeirra eru
Kolka og Urður.
Barði tók saman
við Ethel M Bjarna-
sen árið 2000 en
Ethel féll mjög
sviplega frá 29. desember 2001.
Barði útskrifaðist sem stúdent
frá Menntaskólanum í Reykja-
vík 1952 með afbragðseinkunn
og fékk námsstyrk til háskóla-
náms í þýsku.
Í fríum frá háskólanum í
Hamborg vann Barði á sumrin
sem handlangari í múraravinnu
hjá Atla bróður sínum og einnig
í póstdeildinni í Landsbanka Ís-
lands.
Barði var aðstoðarbanka-
stjóri alþjóðasviðs Landsbank-
ans eftir að hafa stofnað deild-
ina erlend viðskipti í Lands-
bankanum 1975. Barði starfaði í
bankanum allan sinn starfs-
aldur, í 42 ár.
Barði var einn af stofnendum
Wagner-félagsins á Íslandi.
Útför Barða fór fram í kyrr-
þey, að hans ósk 5. febrúar
2016.
Kæri faðir, nú ert þú farinn
frá okkur öllum sem þótti svo
vænt um þig. Þú varst einstakur
maður og einstakur faðir. Þakka
þér fyrir leiðsögn þína til mín
um lífsins veg og að vera ávallt
til staðar fyrir mig sem og aðra.
Til þín var hægt að leita með
nánast öll vandamál og álitsefni
og þú studdir okkur bræðurna í
hverju því sem við tókum okkur
fyrir hendur. Það er leitun að
jafn bóngóðum manni sem þú
varst. Og kímnigáfan var ein-
stök, ófá skiptin grenjuðum við
úr hlátri yfir hinu eða þessu sem
gerst hafði í samtímanum og
dregið var sundur og saman í
háði. Er ég hræddur um að ég
hafi hlotið nokkurn snert af
henni sem og þeirri sýn er þú
hafðir á hlutina, hvað telst vera
mikilvægt og hvað ekki.
Þú varst bæði mjög handlag-
inn og kunnir gott handverk, og
varst einnig mjög greindur ein-
staklingur og mikill unnandi fag-
urra lista. Það kom bæði fram í
miklum bókmennta- og lestrar-
áhuga og ekki síst þinni miklu
ástríðu fyrir óperum og klass-
ískri tónlist. Ég á það þér að
þakka að hlusta í dag og mörg
undanfarin ár á fjölmörg meist-
araverk tónbókmenntanna.
Stórkostlegur tónheimur þeirra
Bruckners, Wagners, Mahlers,
Janaceks, Schumanns og Schos-
takovitsch opnaðist fyrir mér
fyrir kannski 20 árum síðan og
síðan þá varð ekki aftur snúið.
Það voru dásamlegar stundir
sem við áttum saman í samræð-
um um fegurðina og máttinn
sem býr í þessum verkum og
hvílík gjöf þau eru til mannsand-
ans og okkar hinna að njóta og
flytja á æðra tilverusvið. Þarna
vorum við alveg saman í anda og
munum verða það áfram þegar
ég hlusta á fegurðina og hugsa
til þín.
Minningarnar eru óteljandi
úr æsku og ferðalögum fjöl-
skyldunnar. Hjálpsemi þín og
greiðvikni við aðra var aðdáun-
arverð, þau voru ófá líknarsam-
tökin sem þú studdir dyggilega
árum saman. Margir krakkar
sem knúðu dyra hjá þér að
kvöldlagi heldur lítilmótleg fóru
frá þér mjög glöð í hjarta því þú
hafðir ekki hikað við að bæta
duglega í baukinn hjá þeim. Al-
veg einstakur varstu.
Ég vil þakka starfsfólki
Hjúkrunarheimilisins Eirar
fyrir frábæra umönnun föður
míns og mikla umhyggjusemi.
Honum leið mjög vel hjá ykkur
og gaf einnig af sér í samvistum
við ykkur.
Elsku pabbi, ég á eftir að
sakna þess í sumar að geta ekki
lengur hringt til þín úr tjaldinu
mínu og sagt þér upp og ofan af
göngu eða veiðiafrekum dagsins.
Ég mun þá bara í staðinn senda
þér skilaboðin beint upp. Við
sjáumst síðar, um það er ég viss
um. Guð geymi þig og varðveiti,
þinn sonur,
Birgir Martin.
Þá hefur sól föður míns,
Barða Árnasonar, hnigið niður
við sjóndeildarhring í síðasta
sinn. Kveðjustundin var friðsæl
og falleg þegar hann flaug burt,
vonandi á betri stað. Það er af-
skaplega sárt að missa föður
sinn og kveðja góðan mann sem
var órjúfanlegur hluti tilveru
minnar í öllu því sem ég tók mér
fyrir hendur.
Barði var glæsilegur maður á
velli, víðlesinn heimsborgari með
mikla útgeislun og ávallt smekk-
legur. Hár og beinn, grannur,
svipsterkur, hendur stórar og
sterklegar, handtakið þétt. Vel
gerður og einstaklega hjartahlýr
maður. Betri föður er vart hægt
að hugsa sér. Án hans væri ég
ekki sá einstaklingur sem ég er,
með veganesti sem hefur dugað
vel og er enn mikið eftir í skjóð-
unni.
Pabbi hafði gaman af stang-
veiði og útivistinni sem henni
fylgdi, en hann sá um skipulagn-
ingu Landsbankans á boðsferð-
um erlendra bankamanna í lax-
veiði og treysta þannig betur
þau viðskiptasambönd sem hann
og aðrir höfðu komið á. Mörg
kvöldin fræddi hann gestina um
Íslendingasögurnar og lá ekki á
þeirri skoðun sinni að íslenskir
sæfarar fundu Ameríku. Einnig
átti hann það til að þruma yfir
gestunum um ágæti tónskáldsins
Richard Wagners hvort sem þeir
vildu heyra það eða ekki. Margir
af þessum bankamönnun urðu
nánir vinir pabba, og er gaman
að segja frá því að nokkrir þeirra
koma enn til veiða á Íslandi.
Pabbi hafði ómældan áhuga á
enska boltanum og ýmsir halda
því fram að hann hafi verið
stuðningsmaður Manchester
United númer 1, a.m.k. í sveitar-
félaginu Garðahreppi. Á laugar-
dögum var heilög stund við
gamla Telefunken-lampa-
útvarpið. Langbylgjan var snurf-
usuð vandvirknislega fram og
aftur með aðstoð vírahrúgu sem
ferðaðist reglulega frá gólfi og
upp í rjáfur og gegndi hlutverki
háþróaðs loftnets, í leit að beinni
útsendingu frá Old Trafford.
Aðaláhugamál pabba var alla
tíð klassísk tónlist og átti hann
mjög stórt safn bæði þekktra og
óþekktra höfunda. Richard Wag-
ner var í sérstöku uppáhaldi og
pabbi hafði kynnt sér allt sem lá
á prenti um þennan stórhuga
tónlistarmeistara. Stóra verkið
hans Niflungahringurinn, sem
tekur heilar 16 klukkustundir í
flutning, var ósnertanlegt í huga
pabba. Tristan und Isolde ásamt
Parsifal voru einnig ekki langt
undan. Voru þessi og önnur verk
oft spiluð á fullum styrk í stof-
unni á Móaflötinni þannig að
rúður svignuðu undan.
Síðustu árin voru pabba mín-
um oft á tíðum mjög erfið. Missir
og hinir ýmsu sjúkdómar léku
hann grátt. En pabbi var alltaf
tær og skýr í höfðinu, allt fram í
andlátið. Við fjölskyldan og
traustir vinir hans heimsóttu
hann eins og aðstæður leyfðu og
gullmolarnir hans, Kolka, Urður,
Tamara, og Jakob, veittu honum
mikla gleði á allan hátt. Þau eiga
öll hlýjar og yndislegar minn-
ingar um Barða, afa sinn, ásamt
okkur hinum sem höldum áfram
lífsins veg með minningu pabba í
koffortinu.
Pabbi Barði var hjartahlýr,
bóngóður og örlátur með ein-
dæmum og mátti ekkert aumt
sjá. Hann var mjög góður mað-
ur, yndislegur faðir, tengdafaðir
og afi. Ógleymanlegur.
Hvíldu í friði, elsku besti
pabbi minn.
Meira: mbl.is/minningar
Heimir Barðason.
Hann afi Barði var góðhjart-
aðasti og besti maður sem ég hef
nokkurn tíma kynnst. Ég gleymi
aldrei minningunni þegar hann
sótti mig og systur mína í skól-
ann. Það var svo yndislegt að
hlaupa í hlýjan faðm hans og inn
í bíl að skoða „leynihólfið“ þar
sem hann faldi nammi handa
okkur. Oft var það staur sem
okkur fannst svo góður. Ég bjó
til leik handa mér og afa Barða
þar sem bíllinn hans breyttist í
hótel og afi minn var hótelstjór-
inn. Ég söng fyrir hann til að fá
besta herbergið. Hann fór síðan
alltaf með okkur á kaffivagninn
niðri við höfn og kynnti okkur
fyrir bátunum, fiskunum og fugl-
unum. Þessar minningar eru
mér mjög kærar. Það var svo
gaman hjá afa á Móaflötinni þar
sem við máttum sulla eins og við
vildum og leika okkur úti í garði.
Afi Barði fór alltaf með okkur í
„tröllaleikinn“ sem ég mun aldr-
ei gleyma . Ég sakna afa Barða á
hverjum degi en veit að hann
vakir yfir okkur fjölskyldunni.
Þú gafst mér svo margt sem
ég mun geyma innra með mér.
Hvíldu í friði og ró, elsku kæri
afi Barði.
Urður Heimisdóttir.
Minningin mín um hann
Barða er björt. Við náðum vel
saman og deildum miklum áhuga
á óperum og klassískri tónlist.
Eitt fyrsta stefnumót okkar á
námsárum hans í Hamborg í
Þýskalandi var einmitt fimm
klukkustunda tónverkið Parsifal
eftir Richard Wagner, en Barði
átti eftir að kynna sér öll verk
hans af mikilli nákvæmni seinna
meir.
Við fluttum saman til Íslands
eftir háskólanám hans í Ham-
borg. Í þessu fallega landi hefur
mér alltaf liðið vel. Við giftum
okkur 1958 og hjónaband okkar
var ástríkt og hamingjusamt
fyrstu 15 árin. Þá féll þungur
skuggi á okkar sambúð sem
greri aldrei um heilt og endaði
að lokum með skilnaði. En ég
þakka honum mörg skemmtileg
ferðalög. Við fórum saman til út-
landa í viðskiptaferðir og gegn-
um Barða kynntist ég framandi
löndum og upplifði margt mjög
fræðandi. Barða gekk vel í bank-
anum og ég held ég fari rétt með
að segja að hann sé sá eini sem
hafi náð svona langt innan bank-
ans á tíma stjórnmálatilskipana
og klíkuskapar, án þess að vera
með og veifa flokksskírteini til
réttra aðila, á réttum augnablik-
um.
Hann hugsaði lítið um pen-
inga eftir að vinnu lauk og fylgd-
ist nánast ekkert með þessum
fjármálamörkuðum. Hann hafði
takmarkað álit á fólki sem safn-
aði fé og neytti allra bragða til
að fá væna tertusneið af órétt-
látu gnægtaborði innherjaupp-
lýsinga. Honum fannst betra að
deila og hann styrkti nánast öll
málefni sem hann var beðinn
um. Og jafnvel ekki beðinn um.
Barði var mikið jólabarn og
hafði gaman af því að koma sí-
fellt með nýja pakka til að setja
undir jólatréð. Hann var skiln-
ingsríkur faðir og skildi syni sína
kannski betur en ég. Veikindi
mín voru honum eins og mér,
erfið. Sjálfur lenti hann í slæm-
um veikindum og langri sjúkra-
húslegu seinna á ævinni. Ég dáð-
ist að honum hvað hann var samt
geðgóður miðað við það sem ör-
lögin höfðu spunnið honum. Það
var alltaf skemmtilegt að tala við
hann um strákana okkar og
barnabörnin, Kolku, Urði, Ta-
möru og Jakob, sem hann unni
heitt. Ég vildi að ég hefði farið
oftar til hans og stytt honum
stundir. Eftir lifir góð minning
um hjartagóðan, ástríkan og
merkan mann.
Ingrid Maria Paulsen.
Samstarf okkar Barða Árna-
sonar hófst árið 1973 þegar ný
deild var stofnuð í Landsbanka
Íslands, sem hlaut nafnið Erlend
viðskipti. Ég var svo lánsöm að
fá að starfa í nýju deildinni. Áður
höfðu erlend viðskipti bankans
verið í höndum aðalskrifstofu
bankans. Barði var skipaður for-
stöðumaður hinnar nýju deildar,
en hann hafði verið við nám í
Scandinavian Bank í London og
kom heim fullur af nýjum hug-
myndum. Má segja að með
stofnun deildarinnar undir for-
ystu Barða hafi nýr kafli hafist í
sögu erlendra viðskipta í Lands-
bankanum. Hann var frum-
kvöðull á sínu sviði. Samskipti
voru efld við erlenda banka víða
um heim. Barði naut mikillar
virðingar meðal erlendra banka-
manna og eignaðist marga góða
vini í erlenda bankaheiminum.
Frábær tungumálakunnátta og
þekking hans á málefnum Ís-
lands aflaði honum virðingar
meðal erlendra bankamanna svo
eftir var tekið. Allt fram til sl.
árs hafa gamlir vinir úr erlenda
bankaheiminum haft samband
við hann.
Það var gaman að vinna í
Landsbankanum á þessum tíma,
bankinn í örum vexti og mikið að
gerast. Deildin Erlend viðskipti
stækkaði og blómstraði og mikill
samhugur meðal starfsfólksins.
Það var hressandi að heyra á
morgnana kallað hátt og skýrt
„Buongiorno“, þar var Barði
mættur hress að vanda. Árshá-
tíðir voru haldnar, jólavökur,
þorrablót og vorhátíðir. Það var
oft glatt á hjalla og Barði hrókur
alls fagnaðar. Samstarf okkar
Barða varði í 30 ár og bar aldrei
skugga á. Hann var vinur, kenn-
ari og leiðbeinandi í senn. Hann
var einstaklega greiðvikinn og
reyndist mörgum vel sem til
hans leituðu um hin ýmsu mál-
efni og greiddi götu margra.
Margir stóðu í þakkarskuld við
hann.
Síðustu árin reyndust Barða
erfið vegna veikinda hans. En
alltaf var það samt gamli góði
Barði sem heilsaði þegar komið
var í heimsókn til hans. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt vináttu
hans. Sonum hans og fjölskyldu
allri sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Kristín Eiríksdóttir,
Dinna.
Barði Árnason