Morgunblaðið - 25.02.2016, Blaðsíða 74

74 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2016
✝ Jón PéturRagnarsson
sagnfræðingur
fæddist í Reykja-
vík 4. mars 1929.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 6. febrúar
2016.
Foreldrar hans
voru Andrea F.G.
Jónsdóttir, f. 18.
október 1909, d.
28. september 1972, og Ragn-
ar J. Lárusson, f. 8 maí 1907,
d. 11. júní 1971.
Systkini Jóns Péturs voru
Sveinn H., f. 1927, d. 5. febr-
úar 2016, Erla Sigríður, f.
1930, d. 2004, Ragna Lára, f.
1935, d. 1987, Ólafur Þór, f.
1940, Lárus Ómar, f. 1942, d.
1943, Guðlaug, f. 1945, Hall-
dóra, f. 1947, óskírð stúlka, f.
1947, d. 1947, Jónína, f. 1952.
Eiginkona Jóns Péturs var
Sigríður Ingvarsdóttir hár-
greiðslumeistari, f. 22. apríl
1934, d. 16. maí 2003. For-
eldrar hennar voru Ingibjörg
Jónsdóttir frá Oddagörðum í
Gaulverjahreppi, f. 7. nóv-
ember 1893, d. 29.
júlí 1939, og Ingv-
ar Þorvarðarson
múrarameistari
frá Meðalholtum í
Gaulverjahreppi,
f. 3. ágúst 1891, d.
5. ágúst 1981.
Fóstursonur
Jóns Péturs er
Gísli Björgvins-
son, Gíslasonar, f.
24. júlí 1961. Sam-
býliskona hans er Erna Mart-
insdóttir, f. 3. júlí 1963.
Börn þeirra eru Jón Pétur,
f. 28. nóvember 1993, og Ólöf
Erna, f. 25. júlí 1997.
Jón Pétur ólst upp í
Reykjavík og lauk stúdents-
prófi frá MR 1952.
Hann stundaði nám í þýsk-
um háskólum í Köln, Berlín
og Tübingen 1953-59. Dr.
phil. í Tübingen, aðalgrein
saga, í árslok 1959.
Lengst af starfaði Jón Pét-
ur sem skrifstofustjóri fyrir
Gamla Kompaníið í Reykja-
vík.
Útför Jóns Péturs fór fram
í kyrrþey að ósk hins látna.
Hjá þessum steini
stend ég tíðum og hugsa:
Stór steinn og þungur!
Eflaust íþyngir hann samt
hálfu meira
hjarta mínu
en hjörtum þeirra
sem undir hvíla í ró.
(Höf. Jón P. Ragnarsson)
Kærar þakkir fyrir liðið,
hvíl í friði. Þinn sonur,
Gísli.
„Sjaldan eldast skólabræður.“
Þannig hljóðar gamalt máltak og
vísar til vináttu sem stofnað er til
á skólaaldri og lifir síung upp frá
því. Þau sannyrði eiga vel við nú
þegar við kveðjum kæran skóla-
bróður og tryggðavin, Jón P.
Ragnarsson.
Við áttum samleið með honum
allar götur síðan á glöðum ung-
lingsárum. Hann reyndist okkur
jafnan drengur góður. Nú að
skilnaði horfum við með bróður-
hug á eftir þessum fornvini og
þökkum honum fjölmargar
stundir sem aldrei skeflir yfir
meðan við lifum.
Hannes Pétursson,
Jón Thors,
Ólafur Stefán Sigurðsson.
Jón Pétur
Ragnarsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi
ávallt ég mun elska þig
nú er ég í kafi
af ást því þú elskar mig.
Hárið þitt hvíta
lýsir upp hjartað mitt
þegar vindurinn er að
fara að bíta
sé ég brosið þitt.
(Höf. Ólöf Erna)
Ólöf Erna.
Orð úr Biblíunni:
Svo elskaði Guð
heiminn að hann
gaf einkason sinn til þess að hver
sem á hann trúir glatist ekki, held-
ur hafi eilíft líf.
Elsku afi, ég elska þig út af
Daníel Pétursson
✝ Daníel Pét-ursson fædd-
ist 8. febrúar
1932. Hann lést
21. janúar 2016.
Útför Daníels
fór fram í kyrr-
þey að ósk hins
látna.
lífinu. Ég hlakka til
að sjá þig. Ég hefði
átt að hafa betri
stund með þér. Takk
fyrir allt sem þú ert
búinn að gefa og
gera fyrir mig. Ég
mun aldrei gleyma
þér.
Það eru margir
hlutir sem mig lang-
ar til að segja en ég
kem því ekki fyrir.
Sé þig á endanum.
Láttu fara vel um þig, Guð
blessi þig.
Kveðja,
Daníel.
Fjallkonan fríð það var hún
framkvæmdastjóri líka.
Hnyttin, og kærleikurinn af henni skein
höfðingi heim að sækja.
Adda frænka var engri lík
það er svo margt að þakka.
(HHS)
Hjördís Hugrún Sigurðardóttir.
Gerður Helga
Hjörleifsdóttir
✝ Gerður Helga Hjörleifsdóttir fæddist 29.mars 1927. Hún lést 13. desember 2015.
Útför Gerðar fór fram 29. desember 2015.
Mig langar að
minnast minnar
elskulegu frænku,
Bergþóru Berg-
þórsdóttur, í fáein-
um orðum.
Beggý, eins og hún var kölluð,
var einstök manneskja sem ég
get aldrei fullþakkað að hafa
fengið að njóta samvista við.
Við Beggý vorum systkina-
börn, pabbi minn, Gunnar Gunn-
arsson, og mamma Beggýjar,
Björg Gunnarsdóttir, voru
systkini. Hún og hennar fjöl-
skylda voru eina fólkið af minni
föðurætt, sem ég hef kynnst að
Bergþóra
Bergþórsdóttir
✝ Bergþórafæddist 7. októ-
ber 1936. Hún lést
7. febrúar 2016.
Útförin fór fram
16. febrúar 2016.
einhverju ráði, því
miður.
Beggý reyndist
mér afar góð alla
tíð og af henni lærði
ég margt um lífið.
Að fylgjast með
henni beita þori,
kjarki og þraut-
seigju ásamt enda-
lausri ást og um-
hyggju bæði við
menn og dýr, eink-
um þá sem minna máttu sín, var
mér gott veganesti sem ég mun
búa að alla tíð.
En ég hefði ekki viljað vera
andstæðingur hennar, hún gaf
þeim ekkert eftir fremur en
sjálfri sér.
Mikið sem ég hef alltaf dáðst
að þessari konu og óskað þess að
hafa eitthvað af þessum sterku
eiginleikum hennar.
Aldrei skildu leiðir okkar svo,
hvort sem var í símanum eða að
við hittumst augliti til auglitis, að
ég fylltist ekki þakklæti, aðdáun
og undrun yfir því hvernig hún
höndlaði aðstæður sínar bæði til
orðs og æðis.
Og ef ég fór að vorkenna
henni var gjarnan viðkvæðið: það
gæti verið verra.
Um tvítugt, þá nýgift sínum
góða manni, Sigurði Gestssyni,
og með lítið barn, fékk hún svo-
kallaða Akureyrarveiki og lam-
aðist alveg.
Það hlýtur að hafa verið mikil
raun. Hún sagði mér seinna að
læknirinn sinn hefði ögrað henni
með spurningunni: Bergþóra,
viltu ekki komast í hjólastólinn?
Ég sé hana fyrir mér einbeitta
á svip og með eld í augunum,
eins og hún var alltaf, ef mikið lá
undir. Jú auðvitað svaraði hún,
undrandi á þessari spurningu.
Og með þrautseigju komst
hún í hjólastólinn og gerði gott
betur. Hún lagði stólnum og
gekk við hækjur nær allra sinna
ferða upp frá því, en það tók
hana mörg ár að ná því tak-
marki. Mottó Beggýjar var: Já,
ég þori, get og vil.
Hún gerði ótrúlegustu hluti
þrátt fyrir fötlun sína, úrbeinaði
skrokka og gerði dýrindis kæfu
og franskar kartöflur, allt frá
grunni eins og þykir svo flott í
dag og hún var líka tertusnill-
ingur, allt gert af mikilli natni og
vandvirkni enda útkoman eftir
því.
Eins var með alla handavinn-
una, útsaum, prjón, jólaskraut
og hvað eina af handverki.
Engan þekki ég sem hefur
saumað öll rúmföt heimilisins
alla tíð, annan en hana, né séð
annan eins skrúðgarð, sem hún
sinnti sitjandi í grasinu.
Síðustu ár hefur heilsu henn-
ar hrakað mjög, en aldrei bug-
aðist hún nei, það gat verið
verra. En hún var samt orðin
þreytt.
Við Gunnar sendum Gesti og
Birgi, sonum hennar, og fjöl-
skyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur
Mín elskulega frænka Beggý,
hafðu þökk fyrir allt.
Ester og Gunnar, Ólafsvík.
María Magnús-
dóttir, eða Mæja
eins og hún var
alltaf kölluð, kom
inn í líf stórfjölskyldunnar í
Asparvík á Ströndum þegar
hún réðst sem farkennari í
Kaldrananeshreppi 1944. Einn
af kennslustöðunum var Asp-
arvík þar sem bæði var fyrir
fjöldi barna á skólaaldri og
þangað komu einnig börn af
næstu bæjum og dvöldu þar
tíma og tíma úr vetrinum.
Í Asparvík voru einnig upp-
komnir ungir menn, sem hlutu
að líta hýru auga til þessarar
glæsilegu kennslukonu. Svo fór
að Jón föðurbróðir bar sigur úr
býtum og man ég aðeins eftir
þeim sem Jonna og Mæju. Þau
voru jafnan nefnd í sömu and-
ránni sem var svo táknrænt
fyrir hversu samrýmd þau voru
og sambúðin hlý. Eftir að við
Ingibjörg fluttum norður að
Hólum í Hjaltadal og síðar
einnig á Blönduós urðu kynni
okkar við Mæju á Skagaströnd
enn nánari. Það styrkti enn
frekar vináttuna og sambandið
að faðir Mæju, Magnús Björns-
son, skáld og fræðimaður á
Syðra-Hóli, var náinn vinur
Páls Kolka héraðslæknis á
Blönduósi, afa Ingibjargar, en
hún var að hluta alin upp á
Blönduósi hjá afa sínum og
ömmu. Fjóla, elsta barn Mæju
og Jonna, var fædd um mánuði
á eftir Ingibjörgu og hafði
Mæja gaman af að rifja það
upp þegar Guðbjörg, kona Páls,
kom með litlu stúlkuna mán-
María
Magnúsdóttir
✝ Jóhanna MaríaMagnúsdóttir
fæddist 1. maí
1919. Hún lést 2.
febrúar 2016.
María var jarð-
sungin 20. febrúar
2016.
aðargamla til
hennar þar sem
hún lá á sæng á
spítalanum á
Blönduósi með
Fjólu, sitt fyrsta
barn.
Mæja var fróð
og afar minnug.
Var gaman að
hlusta á hana segja
frá mönnum og
málefnum, ekki að-
eins liðnum árum, heldur einn-
ig dægurmálum hvers tíma.
Hún hafði sínar skoðanir á
þeim.
Það geislaði af Mæju mann-
gæskan og hlýjan. Það sáu allir
vel, hvort sem það voru blómin
og trén í garðinum eða barna-
börnin sem sóttu í að vera hjá
ömmu sinni. Hún var svo sann-
arlega með græna fingur eins
og stundum er sagt.
María var kærleiksrík og hlý
og með stóran faðm: „Mikið er
gott að sjá ykkur, komið endi-
lega inn fyrir.“ Það voru allir
svo hjartanlega velkomnir. Óð-
ara var borið fram kaffi og
gjarnan nýbakaðar pönnukökur
og annað góðgæti. Ég minnist
þess hvað við fórum bæði sæl
og ánægð frá heimsóknunum til
hennar. Stóra brosið hennar
Mæju fylgdi okkur til dyra.
„Það þarf fólk eins og þig,“
söng listamaðurinn Rúnar
Júlíusson í minningu látins vin-
ar. Þau orð eiga vel við þegar
við minnumst kynna okkar og
starfa Mæju hér á jörð. Kærar
þakkir fyrir góðar samveru-
stundir og einlæga vináttu.
Fjölskyldunni allri sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning góðs vin-
ar, Maríu Magnúsdóttur kenn-
ara og húsmóður á Skaga-
strönd.
Ingibjörg Kolka og
Jón Bjarnason.
á Hótel Borg
Hlý og persónuleg þjónusta
Hótel Borg | Pósthússtræti 11| Sími 578-2020
Hetjan okkar, elskandi eiginmaður, sonur,
bróðir, dóttursonur og tengdasonur,
KÁRI ÖRN HINRIKSSON
blaðamaður,
Hjallahlíð 25, Mosfellsbæ,
fæddur 15.10. 1988,
lést á gjörgæsludeild LSH miðvikudaginn 17. febrúar 2016.
Útför hans fer fram frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 25. febrúar
klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á styrktarsjóð ljóssins í lífi
hans, ungu ekkjunnar: 0549-14-401696 kt. 220991-2539.
.
Júlíana Haraldsdóttir,
Erna Arnardóttir, Hinrik Gylfason,
Halla Margrét Hinriksdóttir,
Halla Mjöll Hallgrímsdóttir, Örn Harðarson,
Ingibjörg Einarsdóttir, Haraldur Júlíusson,
Ármann Haraldsson,
Margeir Haraldsson,
Þorbergur Haraldsson.
Frændi okkar,
GUÐMUNDUR HJÖRLEIFSSON
trésmiður,
áður til heimilis á
Grettisgötu 20a,
lést á hjúkrunarheimilinu Klausturhólum,
Kirkjubæjarklaustri, laugardaginn 20. febrúar.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 2. mars klukkan 13.
.
Hjörleifur G. Bernharðsson, Hugrún Þorsteinsdóttir,
Ágústa G. Bernharðsdóttir, Hákon A. Sigurbergsson,
Bernharð M. Bernharðsson.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
AÐALGEIRS PÁLSSONAR,
Háagerði 4,
Akureyri.
Sérstakar þakkir fá læknar og
hjúkrunarlið á Landspítalanum við Hringbraut og Sjúkrahúsinu á
Akureyri fyrir einstaka alúð og umönnun.
.
Guðfinna Thorlacius og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
LÁRUS VALDIMARSSON
bóndi,
Kirkjubæjarklaustri II,
lést á Hjúkrunarheimilinu Klausturhólum
mánudaginn 22. febrúar.
.
Sólrún Ólafsdóttir,
Guðrún Lárusdóttir, Þórarinn Leifsson,
Fanney Ólöf Lárusdóttir, Sverrir Gíslason,
Kristín Lárusdóttir, Guðbrandur Magnússon
og barnabörn.