Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.2015, Blaðsíða 36

Helgarblað 20.–23. febrúar 201536 Fólk Viðtal
Þ
að er smá erill á heimili
Adolfs þegar blaðamann ber
að garði, en konan hans og
yngsta dóttir eru að undir-
búa sig fyrir skíðaferð til
Akur eyrar. Húsbóndinn verður eftir
í borginni, enda hefur hann í nógu
að snúast á nýju útvarpsstöðinni
sinni, Radio Icleand, sem send er út
á tíðni 89,1 og ætluð erlendum ferða-
mönnum hér á landi. Mæðgurnar
eru í óðaönn að pakka niður og láta
blaðamann ekki trufla sig, en Adolf
býður til sætis í huggulegri stofunni.
Þegar dóttir hans birtist biður hann
hana að koma og gefa sér knús og að
sjálfsögðu verður hún við því. Sam-
bandið þeirra á milli er augljóslega
fallegt og gott.
Útvarpsstöðin fór í loftið daginn
fyrir viðtalið og hann er nokkuð sáttur
við viðtökurnar. Margir hafa haft orð á
því af hverju engum hafi dottið í hug
fyrr, að reka útvarpsstöð á ensku. Það
hlýtur að vera til merkis um að hug-
myndin sé nokkuð góð. Að minnsta
kosti ekki fráleit.
Allar útsendingar verða á ensku,
en það ætti ekki að vefjast fyrir Adolf
að tala ensku í beinni útsendingu,
enda er hann með BA próf í ensku
og mikill tungumálamaður. Talar ein
sjö tungumál. Sænska er hans ann-
að tungumál, en hann bjó um tíma
í Svíþjóð sem barn. Þá talar hann
norsku og dönsku, er þokkalegur í
þýsku og segist geta bjargað sér á
frönsku.
Systirin átti hugmyndina
Það virðist vera mikil gróska í fjöl-
miðlaheiminum um þessar mundir
og nýir fjölmiðlar spretta upp hægri
vinstri. Adolf segir því nauðsynlegt
að herja inn á óplægðan akur. „Mað-
ur þarf að finna svið þar sem maður
er ekki að slást við risana. Við erum
að bjóða upp á eitthvað sem hef-
ur ekki verið í boði áður, að ná til er-
lendra ferðamanna á meðan þeir eru
að ferðast um landið,“ segi Adolf og
bendir á að meginþorri þeirra ferðist
eitthvað um landið á bílaleigubílum á
eigin vegum. „Við gerum ráð fyrir að
þeir hlusti á útvarp og þannig náum
við til þeirra á tungumáli sem þeir
skilja. Með fréttir og upplýsingar sem
þá varðar.“
Það var systir Adolfs sem átti hug-
myndina að útvarpsstöðinni. Eftir að
hafa keyrt frá Höfn í Hornafirði til Ak-
ureyrar varð hún þess áskynja að það
vantaði útvarpsstöð á ensku fyrir er-
lenda ferðamenn. „Í kjölfarið fórum
við að henda á milli okkar hugmynd-
um sem endaði með því að þessi út-
varpsstöð fór í loftið.“ Systir Adolfs
er þó ekki með honum í rekstrinum,
en hann tók alfarið við boltanum eft-
ir að hún hafði gaukað að honum
hugmyndum. „Ég er ekkert rosalega
frumlegur hugmyndasmiður en ég er
hins vegar ágætur í að framkvæma,“
segir hann og hlær.
Konan bakhjarlinn
Eins og er stendur Adolf einn á bak
við stöðina en hefur fengið til liðs við
sig þrjá starfsmenn. Hann útilokar þó
ekki að fleiri komi inn í eigendahóp-
inn ef vel gengur. „Eini bakhjarlinn
er konan mín. Maður fer ekki langt
án þess að hafa góða konu með sér.
Hún er eini bakhjarlinn minn í bili en
svo sjáum við til hvað gerist. Það má
þess vegna vera að einhverjir komi
inn í reksturinn þegar fer að líða á,“
segir Adolf og horfir ástúðlega í átt til
konunnar sinnar sem er eitthvað að
bauka í eldhúsinu.
Það kostar sitt að koma á laggirnar
fjölmiðli, bæði peninga og mikla
vinnu. Adolf viðurkennir að hann taki
ansi mikla áhættu með stofnun Radio
Iceland. „Ég legg allt undir. Ég ákvað
að taka þennan séns. Á vissum tíma-
punkti kom upp sú staða að það var
annaðhvort að hrökkva eða stökkva.
Það var annaðhvort að gera þetta ekki
og velta fyrir sér hvað ef … eða bara
láta á þetta reyna.“
„Þetta skal bara ganga“
Adolf vonar að með jákvæðum fyrstu
viðbrögðum sé tónninn sleginn fyrir
framhaldið. „Ég vona að það sýni sig
í auglýsingasölu því þetta kostar al-
veg óhemju mikið. En ég hef trú á
því að þetta sé besta leiðin til að ná
til erlendra ferðamanna á meðan
þeir eru á landinu,“ segir Adolf sem
vinnur á vöktum líkt og aðrir starfs-
menn útvarpsstöðvarinnar. „Þetta
er býsna stíft. Maður er í loftinu í sex
tíma á dag þegar maður er á vakt, þrjá
tíma í senn. Það er mikið, en tím-
inn líður mjög hratt þegar maður er
í útsendingu.“ Hann brosir einlægt.
Hefur augljóslega gaman af þessu,
það fer ekki á milli mála.
En hefur Adolf leitt hugann að því
hvað hann ætlar að gera ef þetta klikk-
ar? „Hann hlær við spurningunni.
Hláturinn er smitandi svo blaðamað-
ur getur ekki annað en skellt upp úr
líka. Kannski er þetta ósanngjörn
spurning handa eiganda nýstofnaðs
fjölmiðils. Hann hikar aðeins áður en
hann svarar. „Að hvaða leyti þá? Áttu
við hvað ég ætla að gera eða hvar ég
ætla að búa? Það er góð spurning,“
segir Adolf og verður örlítið alvarlegri
í bragði. „Auðvitað hef ég velt því fyrir
mér, en það eru engin svör. Þetta skal
bara ganga og verður að gera það,“
segir hann ákveðinn. Hann hefur trú
á verkefninu og það skiptir öllu máli.
Ýtt til hliðar innan RÚV
Adolf var sagt upp störfum á RÚV í
nóvember 2013, eftir 22 ára starf. Þótt
uppsögnin hafi ekki komið honum á
óvart, enda mikið búið að ganga á, þá
viðurkennir hann að það hafi engu að
síður verið erfitt að fá uppsagnarbréfið
í hendurnar. Íþróttafréttamennskan
var honum miklu meira en bara at-
vinna, hún var lífsstíllinn hans og
áhugamál. Og þarna var komið að
kaflaskilum. Aðdragandi uppsagnar-
innar var nokkuð langur, þótt hún
hafi átt sér stað í skjóli fleiri uppsagna
í Efstaleitinu. En að sögn Adolfs virt-
ist þáverandi yfirmaður íþróttadeild-
ar RÚV, Kristín Hálfdánardóttir, hafa
haft horn í síðu hans alveg frá því hún
tók við starfinu. Hann kann ekki á því
neinar skýringar, en segist strax hafa
fundið fyrir því að hún fór að ganga
framhjá honum við úthlutun verk-
efna. Hægt og rólega fannst honum að
sér væri ýtt til hliðar innanhúss, með
alls kyns tilfæringum í starfi. Honum
sárnaði þessi framkoma og fannst
hann niðurlægður.
„Þetta byrjaði á mjög skýran hátt
fyrir HM í fótbolta 2010, þegar Kristín
ákvað að ég kæmi ekki nálægt mótinu.
Ég átti bara að taka fréttavaktir á með-
an. Þetta kom mjög flatt upp á menn,
fleiri en mig. Þá var EM í hand-
bolta nýlokið, þar sem Íslendingar
höfðu hreppt bronsið, og ég var þar
og lýsti öllu mótinu. Fékk mjög mik-
ið hrós fyrir frammistöðuna frá mín-
um yfir mönnum, öðrum en Kristínu.
Ég ákvað að vera ekki með nein læti
yfir því að vera haldið frá HM, heldur
bara hjálpa til við það sem ég gat gert
á bak við tjöldin. Ég fór ekki í neina
fýlu. En þetta hélt svona áfram og á
tímabilinu frá því 2010 og þangað til
mér var sagt upp, fór ég í tvö verkefni
á vegum RÚV á meðan kollegar mínir
tveir fóru í sjö og níu verkefni. Ég var
kominn aftast í goggunarröðina þrátt
fyrir að hafa langmesta reynslu. Ég vil
samt taka það fram að ég hef aldrei
krafist þess að vera númer eitt eða
heimtað eitthvað. En hins vegar vill
maður smá sanngirni.“
Hraktist á milli borða
Ástandið var orðið þannig að sam-
starfsfélagar Adolfs á RÚV voru farn-
ir að veita breytingum á starfi hans
athygli og furða sig á því hvern-
ig málum var háttað. „Það komu til
mín tveir samstarfsfélagar úr annarri
deild og spurðu mig hvað væri í gangi.
Af hverju ég virtist hafa verið settur til
hliðar og ég sagði þeim frá því hvernig
þetta var. Þeir horfðu alvarlegir á mig
og sögðu að þetta væri ekkert annað
en einelti.“ Það kom flatt upp á Adolf,
enda hafði hann ekki gert sér grein
fyrir því að um einelti væri að ræða.
„Orðið hafði ekki einu sinni hvarflað
að mér og ég leit aldrei á mig sem
eitthvert fórnarlamb. En þeir opnuðu
augun mín og ég fór að hugsa að auð-
vitað væri þetta rétt hjá þeim.“
Þrátt fyrir að Adolf hafi kvartað yfir
eineltinu þá dró ekki úr því, þvert á
móti. „Ég var tekinn af sjónvarpsvökt-
um og bara alveg úr sjónvarpinu. Áður
hafði Kristín tekið mig úr dagskrár-
gerð. Það gerðist eiginlega um leið og
hún tók við. Ég fékk því ekki lengur að
gera þætti, heldur bara fréttir. Svo var
Adolf Ingi Erlingsson haslar sér nú völl í útvarpsrekstri, en á mánu-
daginn fór í loftið útvarpsstöð í hans eigu, Radio Iceland. Allt efni er sent út á
ensku og stílað er inn á erlenda ferðamenn hér á landi. Adolf hefur fulla trú á
verkefninu þótt fjölmiðlaumhverfið sé erfitt. Hann leggur bókstaflega allt undir
og segir þetta verða að ganga upp. Þá stendur hann í tveimur dómsmálum gegn
RÚV, vegna eineltis og biðlaunaréttar. Fyrrverandi yfirmaður íþróttadeilarinnar
hafði horn í síðu hans og ýtti honum smám saman út í horn, að hans sögn, alveg
þangað til honum var sagt upp fyrir rúmu ári. Blaðamaður settist niður með
Adolf og ræddi nýja verkefnið, eineltið á RÚV, eftirleikinn og framtíðina.
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrun@dv.is
„Ég legg
allt undir“
„Þetta skal
bara ganga og
verður að gera það