Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.2015, Blaðsíða 32

Helgarblað 20.–23. febrúar 201532 Fólk Viðtal
Hugrún Árnadóttir hefur skapað sér nafn
sem annar hluti tvíeykisins á bak við verslanirnar
Kron og Kronkron og fatamerkið Kron by Kronkron.
Síðan 2001 hefur hún starfað við hlið mannsins síns,
Magna Þorsteinssonar, í hönnun og rekstri. Hugrún
og Magni eru samhent – það sést varla til þeirra
hvort í sínu lagi og þau eru með sameiginlegan
reikning á Facebook. Á fallegum degi í febrúar fór ég
í heimsókn til þeirra, þáði eðalkaffi og átti spjall við
Hugrúnu um sorgir og gleði í skó- og fatabransanum.
H
ugrún og Magni búa í fal-
legri íbúð í Þingholtun-
um. Það var næstum liðið
yfir mig þegar ég gekk upp
tröppurnar og til móts við
mikilfenglega skóhillu Hugrúnar á
stigapallinum. Hillan hefur að geyma
að því er virðist þúsund mismunandi
pör af Kronkron-skóm í öllum regn-
bogans litum. Fyrir skóáhugakonu
var þetta stór stund, en ég hélt and-
litinu og heilsaði Hugrúnu og Magna
næstum eðlilega. Þau tóku hlýlega á
móti mér og buðu mér inn á smekk-
legt og afslappað heimilið á efstu
hæð með dásamlegu útsýni bæði yfir
Esjuna og Bessastaði. Inn um eld-
húsgluggann berast hlátrasköll úr
garðinum á Laufásborg.
Við Hugrún settumst við veglegt
borðstofuborð og Magni setti ljúf-
an djass í gang og bjó til kaffi handa
okkur. „Við erum alltaf tvö saman í
öllu sem við gerum og höfum unnið
saman í 15 ár. Það eru engin skil á
milli okkar og við erum ekki í neinni
samkeppni,“ segir Hugrún og lítur
brosandi með rauða varalitinn á
Magna sinn.
Afdrifaríkt stefnumót
„Við hittumst fyrir 15 árum á blindu
stefnumóti. Það er ótrúlega sjaldgæft
að fólk á Íslandi fari á stefnumót,
hvað þá blind, og hvað þá fyrir 15
árum. Þetta var góður dagur í Bláa
lóninu og það má segja að við höf-
um hist á sundfötum í fyrsta sinn. Við
áttum þann dag saman og kvöldið
var einmitt menningarnótt. Ég gekk
um á 10 sentímetra brotnum hæl
allt kvöldið, en var á síðum buxum
svo hann tók ekki eftir neinu og ég
sagði ekki orð. Daginn eftir hittumst
við fyrir tilviljun í hádeginu á Vega-
mótum – ég gekk að honum og kyssti
hann, og um kvöldið var ég flutt inn
til hans.“
Þegar Hugrún og Magni kynntust
rak hann hárgreiðslustofuna Rauð-
hettu og úlfinn, en hún bjó í París
og var stödd á Íslandi í stuttu stoppi:
„Ég hafði nýlega lokið náminu í París
og var komin inn í spennandi fram-
haldsnám í Arnheim í Hollandi.“
Ástin kviknaði strax og Hugrún hætti
við námið í Hollandi: „Ég sleppti öllu
þegar ég hitti hann. Þetta átti bara að
gerast. Við blikkuðum hvort annað
þegar við vorum 12–13 ára hjá klukk-
unni á Lækjartorgi og ég held að við
höfum alltaf vitað innst inni að við
mundum ná saman á endanum. Við
vorum bæði búin að búa erlendis og
gera ýmislegt, þannig að við höfðum
prófað okkur áfram í lífinu. Samt vor-
um við bæði búin að lifa hálfgerðu
munkalífi þar til við kynntumst.“
Hugrún segist aldrei hafa litið um
öxl og spáð í hvernig lífið hefði getað
orðið ef hún hefði haldið sínu striki
og farið til Arnheim: „Skólinn sem
ég er búin að fara í gegnum á þess-
um 15 árum sem við erum búin að
starfa saman er ómetanlegur. Ég sé
ekki eftir að hafa misst af skólanum
í Arnheim, þó svo að það hafi verið
mjög virt og spennandi nám. Það var
frábært að klára námið í París og auð-
vitað hefur það nýst mér vel.“
Með góðan skammt af hugrekki
Hugrún og Magni voru ekkert að
tvínóna við hlutina og ákváðu
strax að fara út í viðskipti saman:
„ Þremur mánuðum eftir að við fór-
um á stefnumótið vorum við búin að
stofna fyrirtæki. Við höfum alltaf ver-
ið frekar hvatvís og treyst á hugmynd-
ir okkar og tilfinningu, og fylgt þeim
eftir. Við erum líklega með góðan
skammt af hugrekki og höfum þor-
að að fylgja hjartanu. Auðvitað kem-
ur stundum hik á mann en þá ræðum
við málin og vinnum úr þeim.“
Innflutningur á skóm frá spænska
merkinu Camper og sala þeirra í
versluninni Kron á Laugavegi var
byrjunin á viðskiptum Hugrúnar og
Magna: „Við buðum strax upp á ótrú-
legt úrval af skóm í þessari litlu versl-
un. Skómenningin hér á landi var
svo einsleit á þessum tíma, fólk er al-
veg búið að gleyma hvernig hún var
fyrir 15 árum miðað við úrvalið sem
er í dag. Við vorum kannski með 150
pör í útstillingu í versluninni og þar
af voru þrjú í svörtu.“
Velja skó eins og listaverk
Hugrún stóð vaktina að mestu ein
fyrstu árin og uppskar oft hlátur og
illkvitnislegar athugasemdir frá fólki
sem var vant skóverslunum með ein-
hæfara litaúrvali. „Það var svolítið
fyndið hvað fólk var hissa á þessu.
Fimm sinnum á dag fékk ég að heyra
að þetta mundi aldrei ganga upp hjá
mér, eða eitthvað álíka. Á þessum tíma
versluðu konur miklu meira í hóp-
um, oft fimm saman og allar í sama
dressinu. Núna tjá konur miklu meiri
persónuleika í gegnum klæðaburðinn.
Ég er búin að horfa á þetta breytast,
hópahegðunin hefur minnkað og nú
eru einstaklingarnir sterkari og dug-
legri við að finna eigin stíl.“
Hugrún segir að úrvalið í Kron
hafi án efa átt einhvern þátt í að
breyta tískuhegðun Íslendinga, í það
minnsta þegar kemur að skófatn-
aði: „Það var gaman að fá að fylgjast
með því. Í dag koma konurnar í hóp-
um enn þá – þær eru kannski að gera
sér glaðan dag og versla í leiðinni, en
nú sé ég hverja og eina standa á sínu
og þær eru óhræddar við að hafa
ólíkar skoðanir. Konur á öllum aldri
versla hjá okkur, mér finnst þær velja
skóna sína meira eins og listaverk
og þær spá mikið í hvað hæfir þeirra
persónuleika.“
Magni og Hugrún hafa fengið
að reyna að skómarkaðurinn er alls
ekki auðveldur. „Við höfum oft lent
í því að vera úti og finna merki sem
okkur hefur langað að kynna fyrir Ís-
lendingum, en mætt litlum skilningi
á því hvernig markaðurinn hér virkar
vegna smæðarinnar. Okkar stefna
hefur alltaf verið að kaupa inn fá
pör af hverri tegund og leggja frekar
áherslu gott úrval. Í öðrum löndum
er þessu oft öfugt farið, þá er úrval-
ið minna en mjög mikið magn pant-
að af hverri vöru. Okkur finnst þetta
mikilvægt, og þetta er alveg hægt, en
það er þá mikilvægt að standa með
sínum vörum alla leið.“
Ástríða og kjólar
Árið 2004 opnuðu Hugrún og Magni
Kronkron í agnarsmáu húsnæði við
Laugaveginn: „Það lá beint við að
gera það þegar fyrsta verslunin okk-
ar var komin á laggirnar. Við byrjuð-
um þann rekstur í rétt rúmum 20 fer-
metrum. Viðbrögðin voru misjöfn
– hjá fólki á jaðrinum og listafólki
fengum við mjög góðar viðtökur en
ekki beint hjá hinum almenna kaup-
anda. Fólk skildi ekki alveg hvað við
vorum að fara. Þegar við skoðuðum
sýningarnar í London haustið 2005
þá féllum við alveg í stafi yfir tilteknu
hátískumerki.
Allir kjólarnir voru rosalega
stórir, tóku þrjá fermetra hver, og
við keyptum alla sýningargripina.
„Ástríðan teymir
okkur áfram“
Ragnheiður Eiríksdóttir
ragga@dv.is
„Við erum
líklega
með góðan
skammt af hug-
rekki og höfum
þorað að fylgja
hjartanu
„… ég
gekk
að honum
og kyssti
hann, og um
kvöldið var
ég flutt inn
til hans