Læknablaðið - 01.11.2016, Síða 13

LÆKNAblaðið 2016/102 485
kom í ljós að þar ekki var mikill munur. Lífsgæði
þeirra sem voru með garnarauf og þeirra sem höfðu
innri garnapoka voru mjög svipuð (mynd 5). Þegar
lífsgæði voru skoðuð út frá aldri mátti einnig sjá
að ekki var mikill munur á lífsgæðum rannsókn-
arhóps saman borið við almennt bandarískt þýði að
undanskildum 45-54 ára aldurshópnum. Sá hópur
mat andleg lífsgæði sín einu staðalfráviki undir al-
mennu þýði.
EORTC­niðurstöður
80 sjúklingar svöruðu EORTC-spurningalistanum,
44 karlar (55%) og 36 konur (45%). Almennt höfðu
þátttakendur ekki miklar áhyggjur af heilsu sinni,
líkamsímynd eða þyngd eins og sjá má á töflu II og
III. Í heildina höfðu sjúklingar lítil einkenni og á
það við um öll einkenni sem spurt var um (33 stig
= dálítil einkenni). Þau einkenni sem skoruðu hæst
hjá hópnum í heild voru vindgangur og húðvanda-
mál. Konur höfðu minni áhuga á kynlífi en karlar
(67 stig og 33 stig). Af þeim 36 konum sem svöruðu
EORTC-spurningalistunum svöruðu 24 (67%) spurn-
ingum um áhuga á kynlífi og 21 (58%) spurningum
um verki við samfarir. Svarhlutfall við kynlífstengd-
um spurningum var mun betra meðal karla en 98%
(43/44) þeirra svöruðu spurningum um áhuga á
kynlífi og stinningarvanda. Eins og sjá má á töflu
II var ekki marktækur munur einkenna milli þeirra
sem hafa garnarauf (24 karlar og 20 konur) og þeirra
sem ekki hafa garnarauf (20 karlar og 16 konur). Þó
virtist vera aukinn vindgangur meðal garnaraufar-
sjúklinga en aukin tíðni hægðalosunar hjá þeim sem
ekki voru með garnarauf (tafla II). Auk þess voru
garnaraufarsjúklingar með meiri verki við samfarir
og stinningarvanda (tafla II). Konur með garnarauf
höfðu minni áhuga á kynlífi en konur með innri
garnatengingu (IRA og IPAA) Þegar skoðað var út
frá aldurshópum var ekki hægt að sjá marktækan
mun á milli hópa (tafla III), nema tíðni hægðalosun-
ar milli hópanna 35-44 ára og 65-74 ára.
Umræður
Samkvæmt niðurstöðum starfræna spurningalist-
ans var nokkuð hátt hlutfall sjúklinga sem lýsir
breytingum á þvaglátum, kynlífi og hægðavenjum
eftir aðgerð. Hins vegar bentu niðurstöður SF-36v2
spurningalistans til þess að lífsgæði sjúklinga sem
farið höfðu í ristilbrottnám vegna sáraristilbólgu
væru svipuð og meðal bandarísks almennings,
þrátt fyrir ýmis líkamleg einkenni. Niðurstöður
EORTC-spurningalistans bentu til þess að þátttak-
endur hefðu almennt ekki miklar áhyggjur af heilsu
sinni eða líkamsímynd. Auk þess höfðu sjúklingar
almennt lítil einkenni samkvæmt þeim spurninga-
Mynd 3. Rauða línan táknar meðalstig almenns þýðis (50, staðalfrávik 10). Fyrstu tvær súlurnar
vinstra megin sýna samtölur líkamlegra (blá) og andlegra (grá) þátta. Súlurnar átta til hægri við þær
sýna þá undirflokka líkamlegra (bláar súlur) og andlegra (gráar súlur) þátta sem spurt var út í. Samtala
líkamlegra þátta (Physical Component Summary) á meðal sjúklinga var að meðaltali 46,64 (1 staðalfrá­
vik=11,25) samanborið við 50 (1 staðalfrávik=10) hjá almennu bandarísku þýði (rauða línan). Samtala
andlegra þátta (Mental Component Summary) (gráar súlur) meðal sjúklinga var að meðaltali 47,28 (1
staðalfrávik 11,15) samanborið við 50 (1 staðalfrávik 10) hjá almennu bandarísku þýði.
Mynd 4. Þegar niðurstöður eru skoðaðar út frá kynjum má sjá að konur meta líkamleg lífsgæði held­
ur minni en karlmenn (42,39 á móti 49,95) en munurinn nær þó ekki einu staðalfráviki.
Mynd 5. Þegar undirhópar eru skoðaðir út frá tegund aðgerðar má
sjá að ekki er marktækur munur á lífsgæðum á milli hópa samkvæmt
SF­36v2.
Fé
lag
sle
gt
hlu
tve
rk
Fé
lag
sle
gt
hlu
tve
rk
Fé
lag
sle
gt
hlu
tve
rk