Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.08.2000, Blaðsíða 42

Annar ráðherrafundur Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar -
Hjúkrunarfræðingar og Ijósmæður: A.fl til Aukks keilbvi^ðís
Dagana 15. - 17. júní sl. var haldin í Munchen í Þýskalandi
annar ráðherrafundur Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar,
WHO, um hjúkrunar- og Ijósmæðrastörf í Evrópu. Fulltrúar
49 ríkja af því 51 Evrópuríki sem er í WHO, mættu til
fundar. Af íslands hálfu sátu fundinn Herdís Sveinsdóttir,
formaður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga, Ástþóra
Kristinsdóttir, formaður Ljósmæðrafélags íslands, Vilborg
Ingólfsdóttir, yfirhjúkrunarfræðingur hjá Landlæknisembætt-
inu, Sigurður Guðmundsson, landlæknir, og Ragnheiður
Haraldsdóttir, skrifstofustjóri í heilbrigðisráðuneytinu.
Megintilgangur fundarins var að leggja lokahönd á yfir-
lýsingu ráðherra landanna um málefni hjúkrunarfræðinga
og Ijósmæðra. Tilganginum var náð og er yfirlýsingin birt í
heild sinni í blaðinu.
Mikil og vönduð vinna var lögð í undirbúning fundarins í
þeim tilgangi að safna upplýsingum um framlag hjúkrunar-
fræðinga og Ijósmæðra og koma þeim á framfæri við
stjórnvöld viðkomandi landa. M.a. var tekið saman yfirlit
yfir framsækin verkefni hjúkrunarfræðinga í hinum ýmsu
löndum og tengd við heilbrigðismarkmiðin 21 sem lýsa
heilbrigðisstefnu Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar1.
Þriggja íslenskra verkefna er getið. Enn fremur var
markaðstorg á fundinum sjálfum þar sem þátttökulöndum
gafst kostur á að vera með veggspjöld þar sem fram-
sæknum verkefnum var lýst. Félag íslenskra hjúkrunar-
fræðinga var með veggspjald sem vakti mikla athygli og
þar var greint frá átta öðrum verkefnum.
Á fundinum voru haldin fjölmörg athyglisverð erindi. Má
þar nefna erindi Kirsten Stallknecht, forseta Alþjóða-
samtaka hjúkrunarfræðinga (ICN), en hún fjallaði m.a. um
þróun í hjúkrun frá því fyrsti ráðherrafundurinn var haldinn
um málefni hjúkrunar í Vín árið 1988. Einnig erindi
prófessor Banguolé Jankauskiené frá Lettlandi sem fjallaði
um þær breytingar sem eiga sér stað í Evrópu nú og hvað
þær hafa í för með sér. Pallborðsumræður með þátttöku
áhrifafólks heilbrigðismála á mismunandi sviðum voru í lok
fyrsta dagsins. ísland átti fulltrúa þar, Sigurð Guðmunds-
son, landlækni, og kom skýrt fram í máli hans mikilvægi
góðrar menntunar fyrir hjúkrunarfræðinga sem á íslandi
endurspeglast í þátttöku þeirra á öllum stigum heilbrigðis-
kerfisins. Mikil vinna átti sér stað í 12 vinnuhópum þar sem
ýmis efni voru tekin fyrir og skoðuð út frá yfirlýsingunni.
Dæmi um efni eru samvinna, hágæðaþjónusta, þróun
mannauðs í heilbrigðiskerfinu auk ýmissa klínískra við-
fangsefna eins og þróunar jákvæðrar geðheilbrigðisþjón-
1 Heilbrigðismarkmiðin eru til í íslenskri þýðingu og fást hjá heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu.
ustu. Yfirlýsingin sjálf var í stöðugri endurskoðun meðan á
fundinum stóð. (sland átti fulltrúa í þeim hópi sem vann að
endurskoðuninni. Hef ég eftir formanni hópsins og fleiri
fulltrúum þar að okkar fulltrúi, Ragnheiður Haraldsdóttir,
hafi verið ómissandi við lokavinnslu yfirlýsingarinnar.
Á lokadegi ráðstefnunnar voru pallborðsumræður um
yfirlýsinguna með þátttöku heilbrigðisráðherra og fulltrúa
ráðuneyta. Ánægjulegt er að segja frá því að þar kom
skýrt fram að ísland hefur forystu í hjúkrunarmálum og var
nefnt að (sland væri það land sem önnur lönd litu á sem
fyrirmynd hvað varðar menntun og stöðu hjúkrunar
almennt. Það sem litið er til hjá okkur er að menntun
íslenskra hjúkrunarfræðinga er alfarið á háskólastigi og
hefur svo verið hátt á annan áratug, íslenskir hjúkrunar-
fræðingar hafa sjálfræði samkvæmt lögum, leitað er eftir
umsögnum hjúkrunarfræðinga á lagafrumvörpum er varða
heilbrigðismál og að íslenskir hjúkrunarfræðingar bera
stjórnunarlega ábyrgð, en samkvæmt lögum er hjúkrunar-
forstjóri framkvæmdastjóra til ráðgjafar um áætlanir,
skýrslugerð og rekstrarákvarðanir á sviði hjúkrunar.
Ráðstefnunni lauk á því að yfirlýsingin var samþykkt og
birtist hún hér. Stjórn Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga
hefur ákveðið að kalla til liðs við sig nú á haustmánuðum
hóp hjúkrunarfræðinga til að skoða frekar hvernig við
getum unnið áfram með yfirlýsinguna hér á íslandi.
Herdís Sveinsdóttir.
Ábyrgö - sköpun - samvinna - hugrekki
í erindi Marla Salmon, prófessors, sem veitir ráögjafarhópi
WHO um hjúkrunarmál forstöðu, kom fram að við komumst
ekki áfram ef við segjum ekki skilið við eitthvað. Það sem
hjúkrunarfræðingar ættu að segja skilið við að hennar sögn er:
/ Þægindi vanans.
/ Staðalímyndir hjúkrunarfræðingsins.
/ Að standa vörð um stofnanir.
/ Takmarkanir kynferðisins.
/ Að starfa í einangrun.
/ Að starfa einungis á sjúkrahúsum.
/ Að einblína á daginn í dag.
Hjúkrunarfræðingar ættu að stefna að því að:
/ Breyta umhverfinu sem þeir starfa í.
/ Bæta menntun og þjálfun.
/ Búa til ný líkön til að starfa eftir.
/ Leita nýrra sanninda og nýrrar þekkingar í hjúkrun.
/ Vinna saman og með öðru heilbrigðisstarfsfólki.
/ Auka ábyrgð sína.
/ Vera sýnilegir i allri stefnumörkun í heilbrigðiskerfinu.
166
Tímarit hjúkrunarfræðinga ■ 3. tbl. 76. árg. 2000