Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2018, Síða 20

20 umræða
Sandkorn
20. apríl 2018
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
Suðurlandsbraut 14
2. hæð
108 Reykjavík
fréttaskot
512 7070
abending@dv.is
Áslaug í læstri
hliðarlegu
Heyrst hefur að nú sé uppi
fótur og fit innan Sjálfstæðis-
flokksins. Ku forysta flokksins
vera harmi slegin og vita ekki
sitt rjúkandi ráð. Allt er sagt
á suðupunkti og Bjarni Bene-
diktsson hafi ekki undan við að
slökkva elda og hughreysta tár-
vota innmúraða og innvígða.
Uppnámið er þó ekki rakið til
niðurstaðna kannana í Reykja-
vík fyrir næstkomandi borgar-
stjórnarkosningar, eða að kosn-
ingaloforð Eyþórs Arnalds um að
veita 70 ára og eldri undanþágu
frá fasteignasköttum brjóti í
bága við lög, eða þess að nýr
bæjarmálalisti ógni flokknum í
Vestmannaeyjum.
Nei, neyðarástandið ku vera
komið til vegna þess að nú á að
fara að banna humarveiðar.
Sagt er að Áslaug Arna Sigur-
björnsdóttir, ritari flokksins, hafi
orðið að leggjast í læsta hliðar-
legu er hún heyrði af mögu-
legu humarbanni, þar sem hún
hefði þá ekkert til að borða
með hvítvíninu sínu.
Hringt í Þór Saari
Ef hægt væri að hringja aftur í
tímann þá yrði það án efa mik-
il skemmtun að hringja í Þór
Saari árið 2009. Það væri mjög
forvitnilegt að heyra hvað Þór
myndi segja um að eftir níu ár
yrði hann búinn að hætta í Borg-
arahreyfingunni, ganga til liðs
við Hreyfinguna, hætta í Hreyf-
ingunni, ganga til liðs við Dögun,
hætta í Dögun, ganga til liðs við
Pírata, dásama Pírata, hætta svo
í flokknum vegna þess að Pírat-
ar vilja ekki gefa honum bitling
og ganga svo loks til liðs við Sós-
íalistaflokk Íslands. Líklegast
myndi  Þór, árgerð 2009, skella á.
Gamla Ísland
Þ
egar ég sé íslenskt
myndefni frá sjöunda, átt-
unda og jafnvel níunda
áratug síðustu aldar tek ég
ávallt eftir einhverri áru sem svíf-
ur yfir öllu. Þetta er ekki vegna
ófullkominnar upptökutækni þess
tíma. Það eru svipirnir á fólkinu,
hvað það segir og hvað það seg-
ir ekki, sem valda þessu. Ég get
nefnt sem dæmi hina frábæru
heimildarmynd Reyni sterka  sem
inniheldur mikið af myndefni frá
þessum tíma. Þar sér maður bein-
línis möru alkóhólisma, heimilis-
ofbeldis, kynferðisofbeldis, skorts
og kúgunar liggja yfir öllu þjóðfé-
laginu.
Í einlægu viðtali DV við Gunn-
ar Smára Egilsson, fyrrverandi rit-
stjóra, lýsir hann hvernig það var
að alast upp við alkóhólisma og
fátækt. Hvernig einstæð móðir
hans með fjögur börn á sínu fram-
færi tók allt á hnefann og afþakk-
aði hjálp af einskæru stolti. Það
mátti ekki tala um þetta frekar en
önnur áföll fólks í lífinu.
Það sem fékk hins vegar mest
á mig var að heyra hvernig full-
orðið fólk brást við þegar hinn átta
ára gamli Gunnar Smári reyndi að
drösla áfengisdauðum föður sín-
um út úr bíósal og upp í leigubíl.
Þá sá hann fyrirlitninguna skína
úr augum þeirra sem hann biðlaði
til um hjálp. Enginn sýndi barni í
miklum vanda minnstu hlýju eða
vinarþel.
Svona var gamla Ísland. Menn
lömdu eiginkonur sínar og stund-
um börnin, drukku frá sér allt vit
og peninga, samkynhneigðir hírð-
ust í skápum sínum í þunglyndi og
skömm, lesblind börn voru sett í
tossabekki og börn með athyglis-
brest á uppeldisheimili úti á landi
þar sem einhverjir öfuguggar
fengu að níðast á þeim. Og enginn
sagði neitt.
Ef konu var nauðgað, sagði hún
ekki neitt. Ef ungur maður glímdi
við þunglyndi, sagði hann ekki
neitt. Ef foreldrar misstu börnin
sín í hræðilegu slysi, sögðu þau
ekki neitt. Þetta var þjóðfélag sem
var algerlega vanhæft til að tak-
ast á við þau vandamál sem fólk
var að glíma við, og það var nóg
af þeim. Hin alltumlykjandi þrúg-
andi þögn og dómharka kæfði allt.
Í dag eru til öfl sem vilja hverfa
aftur til þessa tíma. Sem emja og
óa í hvert skipti sem einhver lýs-
ir reynslu sinni. Í hvert skipti sem
minnihluta- eða undirmálshóp-
ur nær einhverjum gagnlegum
áfanga í baráttu sinni. Í hvert skipti
sem gömlum kerfum er breytt
til að mæta þörfum allra. Í hvert
skipti sem brotnar örlítið úr gamla
Íslandi. Þessi viðhorf heyrast í al-
mennri umræðu, í athugasemda-
kerfum, í útvarpi og meira að segja
í stjórnmálunum.
En ég spyr þá: Myndi þetta fólk
vilja stíga skrefið til fulls aftur inn í
þennan tíma? Ekki ég. Ég er sáttur
við að búa í „kerlingavæddum
heimi“ þar sem börn fá rétta lyfja-
gjöf við vandamálum sínum, þar
sem syrgjandi fólk fær áfallahjálp
og þar sem hommar geta farið
áhyggjulausir í sleik úti á götu. n
„Ég er sáttur við að
búa í „kerlingar-
væddum heimi“ þar sem
börn fá rétta lyfjagjöf,
þar sem syrgjandi fólk
fær áfallahjálp og þar
sem hommar geta farið
áhyggjulasuir í sleik úti á
götu
Leiðari
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
Spurning vikunnar Á Ísland að vera í NATO?
„Ég er ekki búin að mynda mér sterka skoðun á því.“
Birta Brynjarsdóttir
„Já. Mér finnst það vera öryggisatriði fyrir land og þjóð.“
Klara Jóhannesdóttir
„Já, til langs tíma litið er líklega betra að vera í NATO.“
Eyþór Máni Steinarsson
„Að sjálfsögðu. Það er öryggi í því.“
Hreinn Halldórsson
Sindra Hött skulu þeir aldrei finna!
S
varthöfði er dálítið veik-
ur fyrir litla manninum
sem berst við yfirvaldið,
hvort sem það er Hrói
Höttur, Logi Geimgengill, Luton
Town eða Sindri Þór Stefánsson
strokufangi. Hefur Svarthöfði
staðið sjálfan sig að því að söngla
lagið úr The Great Escape við að
lesa fregnir af flótta Sindra Þórs,
manns sem hefur þá einu ósk að
vera ekki í fangelsi.
Sindri Þór er Hrói Höttur okk-
ar tíma, hann á að hafa stolið
græjum sem höfðu þann eina til-
gang að búa til peninga fyrir þá
sem eiga nóg fyrir, plús nokkur
innbrot en það er ekkert sem rík
tryggingafélög hljóta að geta tek-
ið á sig. Saga Sindra Hattar er um
margt ótrúleg, hann var hneppt-
ur í gæsluvarðhald en lék á fóget-
ann sem setti hann ekki í nógu
rammgerða dýflissu. Reyndar
var um opna nýtískudýflissu að
ræða, en hvað um það.
Á meðan fangavörður fóget-
ans var að spila kapal og hafa
áhyggjur af öðrum strokufanga,
náði Sindri Höttur með hjálp
Litla Jóns að komast um borð í
freigátu Katrínar Íslandsdrottn-
ingar á leið til Svíalands. Í Svía-
landi er gott að vera, dalahestar,
Emil í Kattholti og múslimar. Þar
er örugglega huggulegur Skíris-
skógur þar sem Sindri Höttur
getur byggt sér kofa uppi í tré.
Sindri Höttur er ekki hættu-
legur, eina ástæða þess að fóget-
inn vill ná honum er ævintýra-
legt rán á 600 tölvum. Rán sem
er meira í ætt við Ocean‘s El-
even-myndirnar en nokkurn
tímann íslenskt smákrimma-
vesen. Tóki munkur var að
vinna hjá Securitas og þurfti
bara að hleypa honum inn í
peningaverksmiðjuna. Tölv-
unar hafa aldrei fundist en
Sindra Hetti tókst að leika á
menn fógeta með dular-
fullum hnitum hinum
megin á landinu, eins
konar fjársjóðskort. Sér
Svarthöfði það kristaltært fyr-
ir sér að á meðan yfirvöld eru
að grafa eftir fjársjóðnum sé
Sindri Höttur mættur í Skíris-
skóg í Svíalandi með fram-
lengingarsnúru, tilbúinn
að búa til peninga fyrir fá-
tæka fólkið. Svarthöfði von-
ar innilega að sagan endi vel
og menn fógeta finni hann
aldrei. n
Svarthöfði