Skírnir - 01.09.2006, Blaðsíða 222

Skólinn okkar var undirbúningsdeild fyrir útlendinga og
heyrði undir Moskvuháskóla, MGU, en var þó ekki til húsa í
Stalínbyggingunni alræmdu á Lenínhæðum þar sem flestar deildir
háskólans voru, heldur rauðbrúnni og lítt skrautlegri blokk við
götu sem hét því aðgengilega nafni Pjataja Tsjerjomúshkínskaja.
Seinna, þegar við höfðum lært nógu mikið í rússnesku til að fletta
upp á tsjerjomúshkí í orðabók breyttum við nafninu í Blómvalla-
götu, sem er reyndar afar frjálsleg þýðing. Heimavistin var í
annarri byggingu við sömu götu, örstutt frá skólanum.
Minningin um þetta fyrsta kvöld mitt í Moskvu er ljóslifandi.
Allt í einu vorum við Sigga komnar inn í nokkuð stórt herbergi
með fjórum rúmum þar sem tvær kúbanskar stúlkur höfðu þegar
hreiðrað um sig og skreytt veggina með myndum af Fidel Castro,
Lenín og fleiri stórmennum. Glugginn var galopinn og inn um
hann streymdu hlýir haustvindar. Á borði í miðju herberginu gaf
að líta stóra, hnöttótta ávexti sem ég hafði aldrei séð fyrr og komst
nú að raun um að hétu vatnsmelónur. Önnur kúbanska stúlkan
var mælt á enska tungu, okkur til mikils léttis. Sú hét María del
Carmen Bienvenida Teresita Goizueta Martinez, alltaf kölluð
Carmita, en hin gegndi nafninu Naja og talaði enga ensku, en þeim
mun meiri og hraðari spönsku. Þær stöllurnar sýndu okkur hvar
við áttum að sofa, hengja upp fötin okkar og fleira í þeim dúr og
við tókum það nauðsynlegasta upp úr ferðatöskunum og komum
því fyrir. Svo var boðið upp á vatnsmelónur og kveikt á segul-
bandstækinu eða glymskrattanum sem við kölluðum svo. Það var
eins og við manninn mælt, um leið og rúmban skall á hlustum
okkar fylltist herbergið af kúbönskum ungmennum og ballið
byrjaði. Við sátum á rúmunum okkar opinmynntar með upp-
glennt augu og vissum ekki fyrr en búið var að draga okkur í dans-
inn og voru þar að verki ungir menn sem ég lýsti svo í bréfi heim
að væru mestanpart „stælgæjar og sportidjót“. Til að bjarga okk-
ur örþreyttum og ringluðum út úr þessari óvæntu móttökuveislu
sáum við ekki annað ráð vænna en að bregða okkur í bað, og ef-
laust ekki vanþörf á eftir lestarferð um þvera og endilanga Evrópu.
Fengum leiðsögumann með okkur niður í kjallara þar sem sturtu-
klefar voru í sovéskum stíl (meira lagt upp úr fjölda og magni en
ingibjörg haraldsdóttir468 skírnir
Skírnir haust nota-1 13.11.2006 15:56 Page 468