Jökull - 01.01.2012, Síða 189

Ferð til Dyngjufjalla 1962
Guðmundur og Björn fóru á undan okkur Sigurði
til Dyngjufjalla og meiningin var að þeir sæktu okkur
nokkrum dögum síðar til Akureyrar. En er þeir komu
þangað á tilteknum tíma stóð svo á, að Guðmundur
þurfti að fara til Reykjavíkur vegna fjölskyldumála.
Varð að ráði að Björn biði fyrir norðan á meðan, því
við Sigurður vorum tilbúnir í Reykjavík að fara með
Guðmundi þegar hann hefði sinnt sínum málum. Á
leiðinni norður hafði ég til umráða aftursæti jeppans
og fór vel um mig þótt ég sé í lengra lagi. Fyrsti áfang-
inn var til Akureyrar og þar gistum við um nóttina.
Áður en lagt var af stað frá Akureyri næsta dag, voru
keypt matföng til ferðarinnar og einnig tvær flöskur
af vodka í ríkinu á staðnum. Þannig stóð á, að við
Guðmundur áttum afmæli um þessar mundir, hann
þrítugur en ég tuttugu og fimm. Þetta var því nokk-
urskonar afmælisferð. Ekki spillti heldur væntanlegri
veislugleði að Sigurður hafði orðið fimmtugur um vet-
urinn svo tilefni áfengiskaupanna fannst okkur ærið.
Þar sem Björn var genginn til liðs við okkur
þrengdist í aftursætinu. Það varð því að samkomulagi
að ég fengi að sitja í framsætinnu til að byrja með og
naut ég þess nú hversu ólánlega líkur ég var bíleig-
andanum, báðir nokkuð háir til hnésins, og af sömu
ástæðu fékk ég að hvíla bílstjórann öðru hvoru. Að
innkaupum loknum var haldið sem leið lá yfir Vaðla-
heiði, um Ljósavatnsskarð og Báðardal í Svartárkot.
Þar þáðum við góðgerðir hjá því mæta fólki Guð-
rúnu Benediktsdóttur og Herði Tryggvasyni áður en
lagt var af stað suður í Ódáðahraun. Þegar við höfð-
um kvatt heimafólk í Svartárkoti og þá rausn sem þar
var í garði, rifjaði Sigurður upp vísu Barna-Þórðar er
hann skrifaði í leirflag þar sem hann beið Odds bisk-
ups Einarssonar:
Biskups hef ég beðið með raun
og bitið lítinn kost;
áður ég lagði á Ódáðahraun
át ég þurran ost.
Ekin var slóðin til Suðurárbotna og áfram hrauna-
skilin milli Útbruna og Frambruna inn í Dyngjufjalla-
dal. Þegar komið var suður undir miðjan dalinn, þar
sem hann þrengist mikið, slógum við upp tjöldum við
lækjarsytru sem rann þar um skessukatla og þvegnar
klappir. Þetta fyrsta kvöld okkar á fjöllum var mér
ætlað að sjá um matseld, en eitthvað þótti félögum
mínum sú athöfn ganga seint og illa. Frammistaða
mín við eldamennskuna þetta kyrrláta kvöld varð sem
sé með þeim hætti að mér var ekki treyst fyrir þeirri
listgrein það sem eftir lifði ferðar.
Morguninn eftir gengum við á Dyngjufjöll ytri, en
það er lágvaxinn fjallsröðull vestan Dyngjufjalladals.
Þar uppi fundum við kulnað hverasvæði sem virtist
liggja eftir endilöngum fjöllunum. Eftir að hafa dval-
ið þar efra drykklanga stund við rannsóknir og sýna-
tökur gengum við til baka og ókum suður dalinn að
Fjallsenda, en þar má einna best sjá berggrunn fjall-
anna. Hollenskir jarðfræðingar höfðu verið á þess-
um slóðum nokkru fyrr og komið með þá tilgátu að
Dyngjufjöll ytri væru mynduð úr eldskýi og fjöllin því
úr flikrubergi sem heitir á erlendum málum „ignim-
brite“. Þorleifur Einarsson jarðfræðingur, vinur og
skólabróðir Guðmundar, hafði tekið undir þessa kenn-
ingu Hollendinganna. Eftir athuganir Guðmundar og
Sigurðar við Fjallsenda komust þeir að raun um að
tilgáta Þorleifs og Hollendinga stóðst ekki skoðun, í
bergstaflanum var ekkert flikruberg að finna, aðeins
lagskipt túff. Það var ekki sterkasta hlið Guðmundar
að setja hugsanir sínar í bundið mál, en hann lang-
aði nú til að stríða fornvini sínum og byrjaði að hnoða
saman vísu honum til háðungar:
Í getspá Þorleifs gef ég skít
um gaspur ekki þinga —
en þarna varð hlé á kveðskapnum því framhaldið vafð-
ist eitthvað fyrir Guðmundi. Sigurður kom honum þá
til hjálpar og botnaði:
til andskotans með ignimbrite
og alla Hollendinga.
Eftir afrek okkar við Fjallsenda var haldið til baka
í tjaldstað þar sem Björn tók til við matseld en við
hinir biðum við bílinn og hlustuðum á kvöldfréttir í
útvarpinu. Þulurinn fór vítt og breitt um atburði líð-
andi stundar og endaði fréttatímann á slysförum og af-
brotum. Lokafréttin var eitthvað á þá leið að óprúttn-
um starfsmanni Áfengisverslunar ríkisins á Akureyri,
hefði tekist að fylla vodka flöskur af vatni án þess
að rjúfa tappainnsiglið og að allmargar vatnsfylltar
flöskur hefðu verið seldar! Okkur setti hljóða við
þessa frétt og það voru kvíðafullir menn sem settust
að snæðingi um kvöldið. Var nú einhver gírugur ang-
urgapi norður á Akureyri búinn að spilla væntanlegri
JÖKULL No. 62, 2011 187