Breiðfirðingur - 01.04.1944, Side 29

BREIÐFIRÐINGUR
27
VORDRAUMAR
Eftir EINAR KRISTJÁNSSON frá Leysingjastöðum
Ég veginn sé, er vísar heim. —
Nú vorar senn.
En horgin með sinn bælda svip
mig bindnr enn.
Minn fjötur er við fölan stein
og fjörusand.
Mín vaka er löng. — En svefninn sæll
við sumarland.
Svo fljótt rennur hugur á fjarlæga slóð,
sem fest liefi svefn á brá.
Úr vorblámans heiði rís hjartakær mynd,
sem hneppt var í fjötra og dá.
Sú mgnd er af öllu, er ég unni
meðan æskunnar hjarta sló,
meðan lifsins háreista höllin
huganum frelsið bjó.
Svo björt var hún aldrei á bernskunnar tið
sú bgggð, sem ég heitast ann.
Ég man þó hvern blett, grænan Igngmó og laut
og læk, sem um hlíðina rann.
Svo oft, sem ég hugfanginn horfði
af hjallanna efstu brún, —
ég leit ekki skærari sumarsól
yfir sanda né gróin tún.