Breiðfirðingur - 01.04.1944, Síða 46

44
BREIÐFIRÐINGUR
Þegar búið var aö lesa lesturinn, var farið að bera inn
jólakaffibrauðið. Yar hverjum manni skammtaður full-
ur diskur af því og jólakertin lögð þar ofan á, síðan var
kaffið skenkt og hverjum rétt þangað, séni bann sat.
Það er vandi að segja hverjir glöddust meira, ungir eða
gamlir, þótt börnin létu gleði sína meira i ljósi. Oliu-
lamparnir, nýfægðir, lýstu upp baðstofuna, en svo voru
kertin hér og þar i stjökum eða á plötu. Eldra fólkið
leit í bók eða tók strax á sig náðir, og börnin sofnuðu
með kertið sitt i liendinni, venjulega mislitt vaxkerti.
Á jóladagsmorguninn var risið snemma úr rekkju, þvi
að það reið á að ljúka öllum nauðsynlegum verkum, áður
en kirkjufólkið kæmi. Húsmóðirin bafði líka nóg að
gera, því að nú var skammtaður stóri skatturinn. Feit-
metinu hafði verið drepið i öskjurnar, þær sömu ag not-
aðar voru á sumrin, en svo var skammtað bangikjöt í
stórum stykkjum, bæði feitt og magurt, pottbrauð og
flatbrauð, ostur og fleira sælgæti til uppfyllingar, eftir
óskum hvers einstaks, en það þekkti eldakonan út í æsar.
Fólkið losaði kistla eða skrínur undir jólamatinn, en þeir,
sem liöfðu ekki önnur ráð, fengu trog undir hann og liöfðu
hann svo frammi á skemmulofti.
Úr þessu voru, að frádregnum nauðsynjaverkum, stöð-
ugar matarveizlur og messuferðir á daginn en spila-
mennska og leikir — jólaleikir á vökunni og næturnar.
Á sunnudögum fékk allt það fólk, sem nokkra viðdvöl
hafði eftir messu, rjómakaffi með kandís, eins og þá
tíðkaðist. En á jólunum urðu allir að seljast að jólaborð-
inu, bændur niðri í stofu lijá föður mínum en konur og
lausafólk uppi í baðstofu. Þar biðu borðin með kaffinu
og kökunum, og drukku þar saman heimafólk og kirkju-
gestir.
Annar jóladagur var talinn sem venjulegur lielgidag-
ur en þó með nokkrum jólablæ. Þá var sungið og dans-
að, teflt og spilað og farið í jólaleiki, sem sumum þóttu
ákaflega skemmtilegir, og stundum voru leiknir máts-