Breiðfirðingur - 01.04.1944, Side 76

74
BREIÐFIRÐINGUR
verðlag. Talið var, að hann liefði lielzt kosið mylkar kvía-
ær að haustinu til greiðslu fyrir vöru þá, er liann lét úti.
Lét hann þá sex fjórðunga (60 pund) af fiski, rúgi eður
kjöti móti mylkri kviaá. Hann fékkst ekki um 'hvort
skjáturnar voru holdþunnar. Væru þær nokkurn veginn
stórar, voru þær vel gjaldgengar í viðskiptum við hann.
Hann hafði ærna og góða eyjabeit, og þegar ærnar höfðu
gengið í þeim gæðalöndum, kannske nær þrem mánuð-
um, höfðu þær safnað svo á sig, að þær lögðu sig í slát-
urstíð sem rosknir sauðir væru, einkum á mör, en þá var
tólg eftirsótt verzlunarvara.
Um þetta skal nú ekki fjölyrt meira, en liér skulu sagð-
ar þrjár smásögur, sem mér virðast bregða ljósi yfir
efnaliag og innræti Sturlaugs. Sögurnar sögðu mér, sem
línur þessar rita, sannorðir sjónar- og heyrnarvottar.
Eitt sinn var það í sumarkauptíð, að Þórður Þorsteins-
son, hóndi á Skálanesi í Gufudalssveit kom í kaupstað
til Flateyjar. Hann var á sexæringsliát, sem hann átti.
Hann kom með vöru sina á hátnum. Það var ull, tólg og
dálítið af lýsi, þ\ú að nokkur kópaveiði var þá á Skála-
nesi. Þá verzlaði lausakaupmaður (spekúlant) sá árum
saman á Flatevjarhöfn, sem hét Níels Kristján Gram.
Hann kom ávallt á „skonnortu“, sem hét Amicita*).
Hún var nálægt 100 tonnum að rúmmáli. Á þeim árum
þóttu slík skip engir smáhollar.
Jæja, Þórður kom nú á hát sínum og lagðist við aðra
lilið Amicitiu. Samtímis Þórði kom Sturlaugur í Rauðs-
eyjum með sína vöru á áttæringi þeim, er Breiður hét, og
lagðist við hina hlið Amicitiu. Þórður varð mjög undr-
andi. Honum sagðist síðar svo frá, að harkinn á Breið
liefði verið ávalur af tólgarskjöldum og kastað smærri
stykkjum í holur. í skutnum var ull, lýsistunnur og dúnn.
Þetta var svo lagt inn. Er skipið hafði verið rutt, og áður
en úttekt liófst, var breitt sitt seglið í hvorn skut, og svo
*) Vinátta.