Breiðfirðingur - 01.04.1944, Síða 79

BREIÐFIRÐINGUR
77
sumarsins, og af því farga ég nú ekki. Gestirnir hljóðn-
uðu við, og Guðrún kvaðst hafa gengið út og á bak hús-
um. Skömmu síðar kom Sturlaugur þangað, gengur til
liennar og spyr: „Áttir þú að skila nokkru við mig, harn-
ið mitt.“ „Já,“ segir liún. „Hún móðir mín hað mig að
skila við yður, hvort þér gætuð hjálpað sér um eitt liangi-
kjötskrof og 80 merkur af sýru“ (drykk). Sturlaugur
svarar: „Meðan ég á fvrir mig og mína, þá neita ég ekki
Kristínu í Bænum um hón hennar. Skömmu síðar hafði
Slurlaugur tekið til vænt liangikjötskrof og fullt heil-
anker af sýru (80 merkur) og látið það út á hlað. Gest-
irnir bjuggust þá til ferðar, ekki erindisloknum fegnir,
og gengu til sjávar án þess að snerta það, scm Sturlaugur
liafði tekið til handa Guðrúnu. Guðrún tók krofið, en
treysti sér ekki til að hera heilankerið. Sturlaug har þar
að. Hann lyfti þá á sig ankerinu og segir: „Ekki ætti
Kristín í Bænum það að mér, að ég sæi barn hennar ör-
magnast undir þungum hagga án þess að lyfta lionum
af því.“ Gengur hann svo til sjávar og leggur bagga sinn
í hát þeirra Bjarneyinga og segir: „Ég vona, að þið lofið
þessu að vera í hátnum úteftir, piltar.“
Um peningaauðlegð Sturlaugs skal þess að siðustu gelið,
að mælt var, að N. Kr. Gram ætti eitt sinn að hafa sagt,
að Sturlaugur i Rauðseyjum hefði fengið hjá sér meiri
peninga í viðskiptum þeirra en Amicitia sín kostaði full-
hlaðin vörum. Sagt var og, að eftir hann látinn hafi pen-
ingar þeir, sem hann lét eflir sig, verið vegnir en ekki
taldir.
Að vallarsýn var Sturlaugur með stærri mönnum og
gildur mjög og saman rekinn, enda talinn rammur að
afli, en stillti því ávallt vel og var hversdagsgæfur og
prúður í framgöngu. Margt fleira mætti sennilega nefna
Sturlaugi viðvíkjandi, en þar eð ritinu Breiðfirðingi var
ætlaður þáttur þessi til birtingar, mun hann vera orðinn
fullorðmargur, því að þar er rúmið þröngt. Mynd sú af