Breiðfirðingur - 01.04.1945, Síða 15

BREIÐFIRÐINGUR
13
manna á vígvöllunum, er við fylgjumst með þessu stríði,
er senn fer að enda. Ekki vantar, að við njótum tækn-
innar, bæði í þvi að drepa liver annan og hlusta á
hljómleika í útvarpi. Hvaða framförum höfum við samt
sem áður náð í raun og veru? Maður verður svartsýnn
við að hugsa um þá spurningu. Ef okkur tekst ekki
á komandi friðarárum að skapa hinn margumrædda
nýja og betri lieim, til livers er þá leikurinn gerður?
Við megum alls ekki missa kjarkinn. Fólk um gjör-
vallan lieim á'heimtingu á því, að okkur fari fram í
þeim grundvallaratriðum, sem hafa mest álirif í líf-
inu. Það kann að virðast, að ég sé kominn langt frá
efninu að Ijúka máli mínu með þessum hugleiðingum,
en ekki finnst mér það. Hvað liefir útvarpskvöldvaka
Breiðfirðinga að gera við þau brennandi áhugamál
heimsins og framtíðarinnar, sem liér hefir verið vikið
lauslega að? Lítið, við fyrstu athugun. En hugmynd-
in, sem liggur á hak við allt það starf, sem héraðafé-
lögin á íslandi láta sig varða, liefir víðtæka merkingm
Hér er revnt að efla vinaböndin og halda við mörgu
þessu gamla, sem liætt er við að glatist. Það verður
ekki gert með útvarpserindum eða fundahöldum. En
hvötin kernur ]ió, livötin til þess að ávaxta liið gamla
og góða, sem arfur aldanna flytur okkur öllum. Það
mætti mála héraðastoltið sem skrípamvnd af öfga-
kenndri ælljarðarást, en hún hefir verið nógu skaðleg
i öllum styrjöldum. En það mætti hka leggja áherzlu
á það bezta. sem slíkar hugsjónir hera með sér. Það er
svo margt, sem liægt er að læra með því einu að at-
huga fortíðina og reyna að halda við þeim verðmæt-
um, sem liafa staðizt straum margra alda. Ekki dugir
að einhlína á hið horfna, við verðum að njóta þess i
nútíðinni og liagnýta það, sem dugur og dáð eldri kvn-
slóða kenna okkur, í viðureign okkar við vandamál nú-
tíðar og framtíðar. Meðal íslendinga geymir fornsaga