Breiðfirðingur - 01.04.1945, Side 39

BREIÐFIRÐINGUR
37
urn veginn greinilega frá því, er fyrir hana liafði bor-
ið. Þótti nú sýnt, að eittlivað alvarlegt hefði hent Magn-
ús. En ekkert viðlit var að fá fréttir af honum næstu
fjóra daga, meðan hríðin var sem svörtust. Á fimmta
degi tók að rofa til, og voru þá menn sendir til þess að
hafa spurnir af honum. Fréttist þá, að hann liefði lagt
af stað á Þorláksmessu en hvergi komið fram síðan.
Var nú mönnum safnað og liafin leit á þeim slóðum, er
líklegast þótti, að Magnús liefði farið. En liún har engan
árangur og spurðist aldrei til lians síðan og' ekkert
fannst, er bent gæti á, hvernig hann liefði farizt.
Það er af Guðrúnu að segja, að hún varð aldrei söm
eftir þetta. Lá liún í rúminu allan veturinn, en um vor-
ið ól liún sveinharn, er hún nefndi Magnús föður að.
Smám saman tók að hrá af henni, hún fór þó jafnan
einförum og gaf sig lítt að öðru fólki, og aldrei var liún
við karlmann kennd eftir þetta. Fyrstu árin eftir atburð
þennan sá hún svip Magnúsar öðru hverju og ætíð á
sama hátt og jólanóttina, er liann fórst, en er frá leið,
liurfu þær sýnir.
Þá er það vor eitt 40—50 árum síðar, að smalamenn
húast að heiman frá ættaróðali Guðrúnar. Þá var liún
orðin gömul kona, komin yfir sjötugt og setzt að í liorn-
inu hjá syni sínum og Magnúsar. Hann var þá fyrir all-
löngu tekinn við jörð og' húi og þótti rausnarbóndi í liví-
vetna.
Af för smalamanna segir ekkert lengi dags. En þar hag-
ar svo til, að landrými er mikið og erfið smalamennska,
en miðja vegu til næsta hæjar er fell eitt mikið, þver-
hnípt og hrikalegt á tvo vegu, en á einn slétt og lialla-
lítið 1 stefnu til öræfa. í felli þessu eru víða klettasyll-
ur, og stundum lendir sauðfé þar, og er oft erfitt að ná
því þaðan aftur.
Er smalamenn koma að fellinu þennan dag, sjá þeir
tvær kindur á syllu allhátt uppi. Eftir mikla fyrirhöfn