Breiðfirðingur - 01.04.1945, Qupperneq 77

liREIÐl'IRÐINGUR
75
eyjar, er tillieyra öðrum lireppum, Stykkisliólmi, Fells-
strönd og Skarðsströnd.
Þá vikur talinu að þeirra eigin búskap.
„Þegar við byrjuðum að búa, vorið 1894, keyptum við
jörðina, en liana átti áður Jónassen landlæknir. Eftir-
gjaldið iiafði verið 40 pund af dún, sem þá kostaði kr.
8.00 pundið, eða kr. 320.00 að peningaverði á ári. Kaup-
verð jarðarinnar var kr. 10 þúsund, og var það mikið
verð þá. Ég gat greitt tvö þúsund krónur strax og hitt
smátt og smátt,“ segir Vig'fús.
„Fyrsta verk mitt var að afstýra flæðiliættunni, sem
Iöngum liafði verið vágestur fyrir sauðféð. Hækkaði ég
skeriu, svo að féð gæti staðið af um flæði. Það var mik-
ið verk, því að hólmarnir voru átta.“
Þú notaðir sjávarkraft til þess að mala korn og fluttir
fleiri nýjungar i eyjarnar?
„Já, á þessum árum gerði ég gönguhrú um 20 metra
ianga út i næstu ey, Xorðurey. Við liana hyggði ég myllu-
liúsið og lét fossandi strauminn snúa hjólinu. Það var
töluverður úthúnaður. Þetta gekk vel, malaði ég þar
korn fyrir mig í nokkur ár og stundum síðar. Þóttu brauð-
in úr því góður matur.
Túnið girli ég með grjótgarði og gaddavír ofan á garð-
inn. Það var fyrsti gaddavírinn, sem kom i það hyggðar-
lag. Var ýmislegt sagt um þá nýjung og sömuleiðis hest-
vagn, sem ég' fékk og fleira þess háttar, er létta mátti
vinnuna og auka afköstin.“
Skönnnu eftir aldamótin byggði Vig'fús íhúðarliúsið,
sem enn stendur í Brokev, og. vil ég setja hér ágrip af
frásögn hans um efniskaupin og flutninginn.
„Ég var staddur í Stykkishólmi," segir liann, „er Bjarni
sál. Jóhannsson skipstjóri, sem þar bjó og ég þekkti vel,
segir mér, að nú hafi Iiann keypt heilt seglskip hlaðið
timburfarmi, er liggi þar á höfninni, og gcti ég nú feng-
ið efni í húsið, ef ég* vilji. Ég svaraði, að það væri mér
hin mesta nauðsyn, ef hann þyrði að lána mér efnið