Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 23

BREIÐFIRÐINGUR
13
ir í kofanum. Eigi er þess getið, að þeir ættu neitt við
að hóa, þar sem þeir voru orðnir úrkula vonar um, að
það bæri nokkurn árangur. Leið svo fram um hádegi.
Nú vikur sögunni til lands. Á jólanóttina dreymdi
Jón Eggertsson, hónda í Fagradal ytri, Stefán hróður
sinn, að hann kom á glugga, er Jón svaf undir, og hafði
járnkarl mikinn i hendi og vildi brjótast inn. Þótti Jóni
sem hróðir sinn væri reiður mjög og vildi vinna sér
mein, eða jafnvel deyða. Vaknaði hann við draum þenn-
an og þótti illur og óviðfeldinn. Að morgni sagði Jón
drauminn og fékkst svo eigi meira um. Aðra nótt drevm-
ir hann sama draum eða líkan og fannst fátt um. Hafði
hann þá orð á því, að líkast væri sem Stefán bróðir
sinn hefði þungan liug til sin.
Leiti nokkurt er skammt upp frá bænum í Fagradal
ytri. Gamlar sagnir hermdu, að þar hefði einlivern tíma
verið borið út barn, og þóttust þeir, er leið áttu þar um,
stundum heyra ámátlegt gól eða vein fyrir ofan leit-
ið og kölluðu útburðarvæl. Var slik trú algeng víða um
land á þeim tíma. Heimamenn í Fagradal höfðu orð á
því, að illa léti í útburðinum venju fremur um þessi
jól. En nýlunda að meiri þótti þeim það, að nú kom
hljóðið úr gagnstæðri átt þvi, sem áður var, og upp úr
sjónum. Slík tilbrigði komu þó gömlum mönnum ekki
á óvart, forynjur voru ekki álitnar ávallt lialda kyrru
fyrir, og sizt á hátíðum.
Á þriðja i jólum var messað i Búðardal, þar var margt
fólk við kirkju, því að veður var gott. Áður en messu-
gjörðin hófst, barst í tal um lætin í Fagradal, og þótti
sumum sem vera mundi fyrir tíðindum. Friðrik prestur
iieyrði mál manna sem aðrir, þótti honum miður, og
áinælti sóknarbörnum sínum fyrir þessa heimsku þeirra
og hjátrú. Honum kom þegar i hug, eins og rétt var,
að einhversstaðar nálægt, væru menn staddir í lífsháska
og hefðu lióað, til þess að gera vart við sig.
Hann hraðaði messunni sem mest hann gat, lét syngja