Breiðfirðingur - 01.04.1946, Qupperneq 50

40
BREIÐFIRÐINGUR
„Þ JÓÐ HÁTÍÐAR VEÐRIÐ64
Gamlir menn, sem muna árið 1874, nefna það oftast
„þjóðhátíðarárið“, sökum atburða þeirra, er þá gerð-
ust, og sem eru svo kunnir, að óþarfi er að gera þá hér
að umtalsefni.
Um mánaðamótin júli og ágúst á téðu ári fóru átta
menn úr Hergilsey á tveim bátum út i Oddbjarnarsker,
sinir fjórir á hvorum. Ætluðu þeir að stunda þar flyðru-
veiðar nokkra daga. Á öðrum bátnum voru þrír bræð-
ur, sem hétu: Árni, Guðmundur og Jón, Jónssynir Jó-
hannessonar, sem drukknaði 4. ágúst 1861 i kirkjuferð
að Haga, og Vigdisar Magnúsdóttur úr Skáleyjum. Fjórði
maðurinn hét Snæbjörn og var, Jónsson. Allir voru menn
þessir tápmenn miklir og á léttasta skeiði. Jón var þeirra
yngstur, hann var þá á 17. ári, hinir þrír voru um og
litið yfir tvítugt. Jón var síðar nefndur Sauðeyingur að
kenningarnafni. Hann var atorkumaður með yfirburð-
um. Hann fór til Ameriku og hefir verið á lífi til skamms
tíma. Árni var elztur þessara bræðra; hann var for-
maður á þeim bátnum.
Formaðurinn á liinum bátnum var Snæbjörn Kristj-
ánsson, sægarpurinn þjóðkunni. Hann var þá um tví-
tugt, en þó fullorðinn að þroska og fyrirhyggju. Á bátn-
um voru auk hans: Unglingsmaður, Þorlákur að nafni
Ólafsson, ættaður af Rauðasandi, Brandur Jónsson, full-
tíða maður. Nokkrum árum síðar var hann einn með-
al þeirra, sem fórust af Snæbirni við Hellissand undir
Jökli. — Þriðji hásetinn var unglings-stúlka, sem Kristín
hét Sveinsdóttir, ættuð úr Flatey. Hún var þá á 17. ári.
Á þeim bátnum þótti ekki jafn-samvalið lið að hreysti
sem á hinum.
Morguninn eftir að þeir komu i Skerið, var gott sjó-
veður. Báðir bátarnir fóru þá í róður, og sóttu suður