Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 74
64
BREIÐFIRÐINGUK
Ef mig níðir aðra tíð,
ataður stríðu kröminni,
flúinn bliðu, burt frá lýð
byggðu á Níðhöggs þröminni.
Sagt er að liagyrðingurinn hafi þá glúpnað og skelfzt,
og beðið Ara með fögrum orðum fyrirgefningar, og
beðið hann í guðs nafni að kveða ekki meira.
Eitt sinn, er Ari var staddur í Stykkishólmi, fengu
menn snjallan hagyrðin, er Jónas liét Jónsson, til þess
að kveða einhverjar kersknisvisur til Ara, þvi menn fýsti
að heyra svör gamla mannsins. Visur Jónasar liefi ég
ekki heyrt, en svar Ara beið ekki, hann kvað þetta þeg-
ar í stað:
Undaskera ötull grér
á þótt berist mikið,
láttu vera að hnýta hér
linút, að mér ókenndum þér.
Ef á mig skjanar ormalana viður,
skaltu hrapa, friðar frí,
fláráðs-gapastokkinn í.
Þar skalt hanga og þaðan ganga varla
fyrr en dauðans hristir hönd
hart úr kauðaskrokknum önd.
Jónas bað fyrirgefningar, og enginn þeirra, er hvatt
höfðu Jónas til verksins, óskaði eftir að heyra fleira af
vörum Ara.
Faðir minn, Gunnlaugur Sveinsson, sem hjá mér
dvelur, er líklega eini núlifandi maðurinn, sem kynnt-
ist Ara Steinssyni verulega, og hefur faðir minn sagt
mér flest það, sem er skráð um þennan sérkennilega
hagyrðing.
Er faðir minn var 12 ára, haustið 1873, reri hann með