Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 76

66
BREIÐFIRÐINGUR
ekkjunnar, og fékk því varnað að að henni væri geng-
ið, og hélt hún sinu. Faðir minn sagði mér, að Ari hefði
kveðið um þessi viðskifti sín og séra Benedikts, og
sagði hann að Ari hefði gefið sér þær vísur á blaði,
en þvi miður er það nú löngu glatað, og man faðir minn
aðeins þessa einu hendingu úr vísunum:
Frá mér ríður feitum hesti
fráleitt séra Benedikt.
Jóhann Arason, skipstjóri i Flatey, var, að því er ég
bezt veit, einkasonur Ara. Að honum hefir verið annt
um, að þessi sonur kæmist sem bezt til manns, sýnir
visan, er ég hefi áður tilfært, og Ari gerði, er Jóhann
hóf skriftarnám sitt. Einnig vildi Ari, að Jóliann sonur
sinn yrði líkamlegur afburðamaður. Um það hef ég
heyrt þetta: Ari var skytta góð, og skaut hann flesta
gripi, sem fargað var i Flatey, um hans daga. Er hann
var að sláturstörfum, er sagt, að hann hafði Jóhann
með sér, þá ungan, og lét hann súpa liðavatn gripanna,
er hann skar af fæturna ,en sú var þá trú, að þeir menn,
sem það gerðu í æsku, yrðu rammir að afli. Og hafði Ari
þá jafnan þessi ummæli, ef drengnum var ekki ljúft að
neyta kraftameðalsins: „Súptu, sonur, það rennur í
kögglana.“
Jóhann sagði mér sjálfur, að margt kvöld hefði faðir
sinn tekið sig með sér heim í Norskubúð, þar bjó fræða-
þulurinn Gísli Konráðsson, og sagði Jóhann, að sér
hefði verið mikil ánægja að hlusta á samræður föður
síns og Gísla, sem mest hnigu að þjóðlegum fræðum og
kveðskap. Og sjálfsagt hefir Jóhann oft dvalið í smiðj-
unni hjá föður sínum og notið leiðbeininga lians. Upp-
eldi sonarins hefur líka borið ávöxt. Jóhann Arason,
skipstjóri, var greindur maður, skrifari betri en almennt
var um þær mundir, hafði frásagnarhæfileika góðan.