Breiðfirðingur - 01.04.1946, Page 83

breiðfirðingur
73
stóran hóp með þessum fallega lit. Blessað litla lambið
mitt. Já, hvað átti það að heita? Nú ætlaði ég að skíra
það sjálfur, svo enginn vissi, og segja svo fólkinu nafnið.
Þegar búið var að drekka kaffið, hljóp ég upp fyrir
túngarðinn, til þess að skoða lambið mitt betur. Það gat
skeð, að þá dytti mér eitthvað gott nafn í hug.
Ég komst rétt að Bíldu. Lambið var að sjúga, ég stökk
á það og greip það. Lambið spriklaði dálítið, en ég mátti
til með að skoða þessa yndisfögru, flosmjúku snoppu,
og ég kyssti það beint á litla, fallega munninn.
Hvíti bletturinn var alveg eins og tígnll í laginu. Ég
sleppti nú lambinu, því það jarmaði svo sárt, og fór nú
að brjóta heilann um nafnið.
Það hefði verið gaman, ef Bílda hefði borið fyrst af
ánum, þá hefði ég látið gimbrina heita Drottningu. En
bíðum nú við; hún var síðasta lambið og þá var hún
lika nokkurs konar drottning, og svo var þetta fyrsta
lambið, sem mér var gefið, svo hún var lamhadrottning'
fyrir mig. Nú datt mér allt í einu i hug hvíti tígullinn á
enninu. Tíguldrottning — það skal hún heita. Ég hljóp
heim í einnm spretti og tilkynnti nafnið. Mamma brosti
og sagði: Það var mikið, að þú skírðir hana ekki Hjarta-
drottningu.
Þegar ég var háttaður um kvöldið, lá ég lengi vakandi.
Ég var alltaf að hugsa um lambið mitt. Nú varð ég að
vera duglegur i sumar, til jiess að vinna fyrir fóðri j)ess
næsta vetur. Ég ætlaði að kenna ])ví að .þekkja mig, helzt
svo, að það vissi, að ég væri vinur þess og eigandi. Hug-
urinn snérist allur um Tíguldrottninguna, þar til ég sofn-
aði.
Þótt annríki væri mikið, þá fór ég stundum fram á
dalinn til þess, að sjá Tíguldrottninguna mína. Hún tók
afar skjótum framförum. Ég horfði oft á, þegar hún var
að leika sér í kring um mömmu sína. Hún lyfti sér stund-
um þannig upp, að allir fæturnir tókust jafntímis upp
frá jörðunni. Hún sveigði litla, fallega kroppinn og stökk