Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 86
76
BBEIÐFIRÐINGUR
Smátt og smátt dró úr þessum óstýrilátu geðshræring-
um mínum og ég fór að efast um, að ég hefði verið sann-
gjarn í dómum mínum. Loks sofnaði ég grátbólginn og
úrvinda af þreytu.
Það var komið fast að háttatíma, þegar ég vaknaði.
Ég þvoði mér í framan, upp úr polli, með vasaklútnum
mínum, harkaði af mér, tók lamhskroppinn og stakk hon-
um, eins og hann kom fyrir, ofan í pokann og hélt heim-
leiðis.
Þegar ég kom heim á túnið, sá ég, að mamma beið
mín á hlaðinu, allir aðrir voru víst háttaðir. Ég beit á
jaxlinn, til þess að verjast gráti, gekk hratt heim i hlað-
varpann, hvoldi úr pokannm og sagði: „Kondu sæl
mamma mín. Viltu sjá hvernig hefur verið kvalið lífið
úr lambinu mínu?“ Meira gat ég ekki sagt.
Mamma snéri sér undan og rak upp lágt hljóð, en ég
hné grátandi niður hjá líki Tíguldrottningarinnar.
H r ei ð ar E. G e i r d a l.
TH Hreiðafjarðar
Nú er blítt við Breiðafjörð,
bjartur fjallahringur,
blúlggn sær og blómguð jörð
björtum tónum syngur.
Breiðfirðingur.