Breiðfirðingur - 01.04.1946, Side 41

breiðfirðingur
31
sýslu sem liggur að firðinum, af landbúnaði og sjávar-
útvegi jöfnum höndum. En í eyjunum liefur löngum
verið unað við hlunnindin — æðarvarp, selveiði og
fuglatekju — öðru fremur.
Til allra þessara starfa þurfti auðvitað hin fjölhreytt-
ustu búsáhöld, verkfæri og tæki ýmiskonar. Voru þau
af ýmissi gerð, og ekki ávallt eins tækin sem notuð
voru við sama verkið í hinum ýmsu hlutum fjarðarins.
— Þetta mundi koma mjög glöggt í ljós, ef atvinnu-
°g menningarsaga fjarðarins væri rituð af nokkurri
nákvæmni, og hin gömlu tæki væru fyrir hendi eða
góðar myndir af þeim.
En því er nú ekki að fagna. Sagan er órituð og gömlu
verkfærin eru flest týnd og önnur að falla úr sögunni,
«1 nær því ómetanlegs tjóns.
Nú breytast tímarnir ört. Það er að verða bylting í
atvinnulífi íslendinga. Þjóðin er í örum vexti. Hún
virðist staðráðin í að svifta af sér tötrunum og búast
betri flíkum. I þvi skyni aflar hún sér fjölþættari og
hagkvæmari menntunar en áður. Flytur ný tæki og verk-
menningu inn í landið livaðanæfa. Nýir atvinnuvegir
skapast. Nokkrir hinna eldri lieltast úr lestinni og dagar
uppi sem nátttröll við veginn, en þeir sem velli halda
umskapast á nokkrum árum og taka ný verkfæri og
áhöld í þjónustu sína. Gömlu tækin verða ekki nothæf
lengur. Þau týnast og gleymast áður en varir, og hvers-
dagslega látum við okkur það litlu skipta. Fögnum
því vitanlega, þegar ný og fullkomnari verkfæri leysa
hin eldri af liólmi. Nóg er nú baslið samt.
En svo kann það að henda, íið við söknum þess sem var
og vildum gjarnan hverfa til þess um stund. Ekki til
þess að sækja það og taka upp sem fyrirmynd eða not-
hæf tæki við dagleg störf. Heldur til þess að skoða það,
kynnast því og gera okkur grein fyrir því gildi sem það
hefur liaft. Lesa af því sögu byggðarinnar — okkar
eigin sögu.