Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 57

breiðfjrðingur
47
ar af eigin rammleik, þó engir hefðu flutt í burtu, væru
þvi þeir, að bæta við sig 4 ibúum á 10 árum.
Þessi tala er a.m.k. fimm sinnum lægri en eðlilegt
er, sé miðað við þau hlutföll, sem almennt ríkja á milli
fæddra og dáinna manna á voru landi, á sama árabili.
Þessi óeðlilega litli og staðbundi mismunur á tölu
fæddra og dáinna, hefir sína sögu að segja. Eigi er hægt
að skýra hann á annan nærtækari hátt, en að hann
orsakist af því, að þeir, sem burtu fluttu, voru æsku-
tnennirnir með stæltu vöðvana og stórhuga draumana.
Eftir sátu foreldrarnir með vinnulúnu hendurnar og
bognu bökin.
Á þann eina hátt gátu kaupstaðir risið upp með jafn-
ntiklum hraða og átt hefir sér stað með vorri þjóð, að
sveitirnar gáfu kaupstöðunum æsku sína, eftir að hafa
fórnað kröftum sínum til að lyfta henni upp á meið
niannlifsblómans.
Skatta, sem greiddir eru í peningum, má telja i töl-
um, en gjafir, sem gefnar eru í mannslifum á bezta
skeiði, verða aldrei metnar í tölum. Skuld kaupstaða
til sveita verður því seint metin, og því síður goldin,
svo ekki sé tekið dýpra í árinni.
Eg spyr: Er ekki sú sveit, sem gefur kaupstöðum
æskublóma sinn, að kalla yfir sig þær líksöngsræður,
sem mörg dagblöð eru þegar búin að flytja fyrirfram
vfir sveitum á grafarbarminum?
Nú byggja þessa sýslu 1360 manns. Eftir því sem fleiri
fluttu burt, urðu byrðarnar þyngri á bökum þeirra,
sem eftir urðu, og færri hendur til að ryðja steinum úr
veginum til bjartari framtíðar.
Ég leyfi mér að draga hér upp fjórar myndir úr dag-
legu lifi sýslubúa, sem bregða sínu ljósi yfir aðstæð-
Ur þeirra, sem eftir sitja í sveitum:
I. Húsmóður eina hafði lient slíkt, að veikjast og
bggja rúmföst með um og yfir 38° hita í vikutíma, er
mig bar að garði í liúsvitjunarferð. Á hverjum morgni