Breiðfirðingur - 01.04.1946, Blaðsíða 84

74
BREIÐFIRÐINGUR
upp í loftið allavega undin og skökk svo ég dáðist að.
Ef mamma hennar hafði lagt sig, þá var hún vís til að
hlaupa í kring um hana með alls konar ærslum og krafsa
í hana við og við með framlöppinni, eins og hún vildi fá
hana á fætur til þess, að ólmast við sig.
Tíminn leið án mikilla viðburða, hjá okkur í Fjarðar-
horni. Það var nú komið fast að slætti og alltaf virtist
annríkið aukast. 1 dag átti að reiða heim mó. Við pabbi
gengum fram fyrir túnið til þess að sækja hestana. Allt í
einu heyrum við kind jarma svo átakanlega, skammt frá
okkur. Ég stökk upp á túngarðinn og sá strax, að þetta
var Bílda, og var hún lamblaus. Eg fékk ógurlegan hjart-
slátt og sagði pabba, hvað ég hefði séð. Honum datt
strax í hug, að lambið hefði dottið ofan í mógröf, því
mikil mótekja var í dalnum og víða djúpar grafir, hálfar
af vatni. Hann sagði mér að fara strax að leita, og ég
skyldi taka með mér poka, sem lá á fjárhúsvegg rétt hjá
okkur, því það væri betra að bera það í honum, hvort
sem það væri dautt eða lifandi. Ég tók nú pokann og hljóp
af stað eins og fætur toguðu.
Bílda hélt áfram að jarma, en fékk sér tuggu við og
við. Mér fannst ég einhvern veginn finna það á hljóðinu,
að nokkur tími væri liðinn frá því, hún hefði misst lamb-
ið. Ég leitaði nú i öllum mógröfum, sem hættulegar gátu
verið, en þar var ekkert að finna. Ég hélt þó lengra fram
í dalinn, en varð einskis vísari. Ég snéri nú við, því ég
áleit gagnlaust að halda lengur áfram, en ákvað að ganga
aðra leið heim.
Þegar ég hafði gengið nokkra spöl heim á leið, sá ég
glampa á eitthvað skammt frá mér, og þegar ég kom
nær, sá ég, að þarna lá lambið afvelta milli þúfna og
hafði ávaxtadós fasta á snoppunni. Ef til vill hafa verið
matarleifar eða rigningarvatn í dósinni, sem lambið hefur
verið að sækjast eftir. Það var stokkbólgið upp að augum.
Það hafði þrengt sér ofan í dósina, sem var illa skorin