Breiðfirðingur - 01.04.1991, Qupperneq 39

1SNÓKSDAL
37
faðmar og 1 alin á 48 hundruð. Skyldi kirkjugarðshleðsla
byrja norðanvert við sáluhlið, á Hörðubóli, og fara rétta
boðleið til þess aftur kæmi að sáluhliði að sunnanverðu þar
sem endaði á Gunnarsstöðum. Skyldu bændur koma sér
saman af þremur eða fjórum bæjum eða fleirum, svo að ekki
væri hlaðið minna en 10 eða 12 faðma stykki í einu. Eig-
endur Snóksdals mæltust undan því að hlaða fyrir sína jörð,
þar sem á þeim lenti troðningur og jarðarusli og nokkur
forganga fyrir verkinu. Kostnaði við grindverk sáluhliðs
skyldi jafnað á sóknarbændur.
Ekki brugðu bændur hart við, og stóð enn við sama þrem
árum síðar, en árið þar á eftir, 1790, hlóðu tveir sóknar-
bændur 5'/2 faðm, og á næsta ári höfðu „nokkrir sóknar-
bændur hlaðið á tveim stöðum góð stykki.“ Þannig gekk, og
1796 lýsir prófastur því yfir í vísitasíu að kirkjugarður sé
„allur í forsvaranlegu ásigkomulagi."
Ebenezer Henderson við messu í Snóksdal 1815
Það ber ekki oft við, að kirkjugestir gjaldi fyrir messu með
lýsingu í rituðu máli, og á við hér í Snóksdal sem annars
staðar. Þó eru frá því undantekningar. Hér fór um Hender-
son hinn enski á ferðum sínum um landið að selja Biblíur og
Nýjatestamenti eða gefa, ef í hlut áttu snauðir menn. Hann
kom í Snóksdal á sumardegi snemma í júní 1815 og fékk
leyfi bónda til að tjalda á fögrum velli milli kirkju og bæjar.
Þótti Henderson bóndi einstakur í því að hann fékkst með
engu móti til að taka við greiðslu fyrir veittan beina.
Daginn eftir var sunnudagur og messað í Snóksdal. Hend-
erson var við messu, sem hans var von og vísa, og segir hann
þannig frá að líkast er því að hann sé að lýsa einstæðum
atburði. Má þá að vísu hafa í huga að Henderson var manna
hrifnæmastur og umtalsgóður svo að af bar. En hér fór allt
að einu. Kirkjusókn mátti telja góða, og fólkið sýndi af sér
mikla alvöru og andakt í guðræknisiðkunum sínum. Bænir
aðstoðarprestsins og predikun voru með meiri trúrækni en