Breiðfirðingur - 01.04.1991, Síða 43

í SNÓKSDAL
41
sem kunnugt er, afkomandi Arngríms lærða í beinan
karllegg. Keypti Guðbrandur fyrst fimm hundruð úr bónda-
eigninni í Snóksdal ásamt parti úr Hörðubóli fyrir 375 ríkis-
bankadali reiðusilfurs. Seljandi var Jón bóndi Sveinsson í
Snóksdal, og voru kaupin staðfest með bréfi gerðu 28. apríl
1842 á Hamraendum.71’ Var Guðbrandur þá eigandi að
sjötta hluta bóndaeignarinnar í Snóksdal og fylgdu með
eignir kirkjunnar að þeim hluta. Hafa það verið síðustu
hundruð Jón Sveinssonar, sem Guðbrandur keypti, en áður
hafði Jón átt tvo þriðju hluta eignanna á móti einum þriðja
hluta Boga Benediktssonar á Staðarfelli. Má lesa í Dala-
mönnum séra Jóns Guðnasonar, að Jón Sveinsson fór úr
Snóksdal alfarinn 1843, og hefur hann um svipað leyti verið
eignalaus maður. Var þá langri sögu að ljúka, þegar Guð-
brandur keypti síðustu jarðarhundruðin af Jóni Sveinssyni,
sögu Snóksdælanna gömlu, sem hófst að ætla má með Ara
Dalaskalla Daðasyni á fyrri hluta 15. aldar. Umsjónarmaður
Snóksdalskirkju í umboði Boga á Staðarfelli var Jón Jónsson
hreppstjóri í Hlíð.
Bogi á Staðarfelli lést 1849, og komst þá Snóksdalseign í
hendur séra Jóns Halldórssonar í Stórholti í Saurbæ, og tók
hann við umsjón kirkju og kirkjueigna af Jóni í Hlíð. Á því
varð þó fljótlega breyting. Með bréfi dagsettu 22. apríl 1854
tilkynnir Guðbrandur bóndi á Hólmlátri prófasti, að hann sé
orðinn eigandi að fimm sjöttu hlutum Snóksdals, fyrir 1800
ríkisbankadali, til viðbótar við sjötta hlutann, sem hann átti
áður.7i Afhending kirkju og kirkjueigna fór fram 8. júní
1854, og tók Guðbrandur við, en séra Jón í Stórholti sem átti
að afhenda kom ekki. Kristján Guðbrandsson á Gunnars-
stöðum varð umboðsmaður föður síns, og staðfesti Guð-
brandur það með bréfi 6. júní 1859. Þetta kemur fram í vís-
itasíu prófasts 29. júní 1859. Guðbrandur lést 1866, og urðu
þá eigendur synir hans, Kristján á Gunnarsstöðum, fjár-
haldsmaður kirkjunnar og kirkjuhaldari, Jörundur og Guð-
brandur á Hólmlátri, síðar á Vatni.