Breiðfirðingur - 01.04.1991, Qupperneq 55

í SNÓKSDAL
53
mennirnir Guðjón Jónsson á Gilsbakka og Magnús Gestsson
í Seljalandi.
Var þá kirkjan afhent og gripir hennar allir og sjóður
kirkjunnar, sem nam kr. 566,36. Þá afhenti eigandinn
Kristján bóndi Jónsson afsalsbréf, útgefið sama dag, fyrir
fjalllandinu Snóksdalsbotni, og kom það í stað 200 króna
álags, sem samið var um, að kirkjan fengi. Var ekkert skil-
yrði að kirkjan flytti frá Snóksdal. Eftir þetta var Snóksdals-
kirkja að öllu leyti úr ábyrgð og umsjón fyrrverandi eigenda,
en afhent söfnuðinum til ábyrgðar, umsjónar og fjárhalds.
Botninn, sem í þessum skiptum er nefndur Snóksdalsbotn,
var fljótlega seldur frá kirkjunni, og voru henni þá gjörsam-
lega horfin lönd öll og ítök, sem biskupar höfðu haldið sem
best utan að í vísitasíum sínum og máldögum fyrr á tímum.
Af öðrum viðburðum í sögu kirkjunnar á þessari öld get
ég aðeins nefnt þann sem mér þykir miklu skipta, að hljóð-
færi kom í kirkjuna 1919, sem ekki var áður. Væri vert að
segja frá því rækilega, en það verða þeir að gera sem muna
atburðinn. Ég læt mér nægja að rifja það upp að síðasti for-
söngvarinn á meðan ekki var hljóðfæri var Guðmundur
Guðmundsson á Geitastekk, síðar í Selárdal, en fyrsti org-
anistinn í kirkjunni, eftir að hljóðfærið kom, var ungur
maður, ættaður frá Ytri-Hrafnabjörgum, Gísli Þorsteinsson,
sem hefur langan aldur búið í Þorgeirsstaðahlíð og býr enn.
í mínum huga og annarra sveitunga, Gísli í Geirshlíð.
Snóksdalskirkja gekk úr sér eins og önnur hús, þótt vel
væri byggt í upphafi. Þegar liðin voru hundrað ár frá bygg-
ingu, var ákveðið á safnaðarfundi að hefjast handa um
viðgerð, og er því nú lokið. Greinargerð sem rekur sögu
verksins í stórum dráttum og lýsir umfangi þess hef ég frá
Guðmundi Baldvinssyni á Hamraendum, sem átti sæti í bygg-
ingarnefnd. Hana flyt ég óbreytta:
Greinargerð Guðmundar Baldvinssonar
Á safnaðarfundi í Snóksdal þ. 7. júní 1975 var samþykkt að
taka kirkjuhúsið til viðgerðar, þar sem það var mjög illa