Breiðfirðingur - 01.04.1991, Síða 90

BREIÐFIRÐINGUR
Oft var föður mínum falið að hafa umsjón með dánarbú-
um og stundum að annast skipti á þeim. Margir nutu leið-
sagnar hans í þessu og ekki síst þeir sem minna máttu sín í
þessum efnum. Þeim fannst hag sínum vel borgið í höndum
hans.
í þessu stutta yfirliti er aðeins drepið á þau störf sem
mestan tíma tóku hjá föður mínum. En mörg voru þau mál
sem hann vann að og tóku sinn tíma. Áhrif hans á gang mála
innan sveitar og héraðs voru mikil. Hann var virtur og átti
marga trausta og góða vini. Hann var alla tíð reglumaður og
neytti hvorki víns né tóbaks. Hann var sérstæður maður og
átti fáa eða enga sína líka.
Styrkar stoðir og gamalt fólk
Það kom sér vel að foreldrar mínir voru hjúasæl. Það
skapaði festu og öryggi á heimilinu að hafa traust fólk.
Heimilið var mannmargt, bæði vinnandi fólk, gamalmenni
og stundum var líka yngra fólk, sem ekki gat unnið fyrir sér
og átti enga nákomna að. Á sumrin var oftast hópur af
börnum sem frændur og vinir áttu. Það væri við hæfi að
minnast sérstaklega á þetta fólk sem heimilishaldið byggðist
að meira eða minna leyti á, en því miður verður að fara þar
fljótt yfir sögu.
Jens Bjarnason. Hann var næstelsta barn foreldra minna,
fæddur 1892. Hann var alla tíð heima í Ásgarði að undan-
skildum tveim vetrum sem hann var á Bændaskólanum á
Hvanneyri. Ungur að árum vandist hann öllum heimilis-
störfum. Hann hafði snemma gaman af sauðfé og var barn
að aldri þegar hann leit fyrst eftir kvíaám. Fjárgæslan var
alla tíð í höndum hans á meðan heilsan leyfði. Hann gætti
ánna um sauðburðinn og gaf þeim öllum nöfn, og svo mark-
aði hann lömbin um leið og ærnar báru og bókfærði allt jafn-
óðum. Ærbók hans hefur að geyma mikinn fróðleik og mörg
skemmtileg nöfn voru á ánum. Þetta var erfið vinna áður en
girðingar komu og þá var betra að vera vel ríðandi.