Breiðfirðingur - 01.04.1991, Blaðsíða 198

Frá ritstjórum
Breiðfirðingur kemur heldur seinna til áskrifenda en vanalega þótt heftið
væri í reynd tilbúið í júlí. Ástæða er til að ítreka sem áður nauðsyn þess að
höfundar skili handritum í tæka tíð.
Eðlilega gera margir sér ekki ljóst að vinnsla ársrits, sem ekki hefur fast
starfslið, tekur mun lengri tíma en útgáfa dagblaðs. Fyrst þarf að falast eftir
efni sem þykir þjóna markmiði þess tiltekna tímarits með einhverjum hætti.
Eftir að menn hafa dregist á að skrifa, tekur stundum marga mánuði að
særa greinina út úr sumum þeirra. Þegar greinin er komin, þarf oft að
endurskoða samsetningu hennar, því að ýmsir ágætir höfundar í átthaga-
ritum hafa meira fengist við annað en ritstörf um ævina. Stundum þarf að
stytta grein eða draga hana saman. Stundum vilja höfundar sjálfir breyta
eftir að hafa séð greinina í próförk. Allar þessar tafir eru í sjálfu sér skiljan-
legar, og menn mega fyrir enga muni láta þær fæla sig frá því að senda rit-
inu endurminningar. Á þeim lifir Breiðfirðingur.
f>á þarf að leita uppi myndefni, sem hæfir greininni, og getur það orðið
býsna tafsamt því hér er einatt um myndir að ræða sem hvergi eru til nema
í einkaeign, ef þær þá finnast. Hér með skulu allir Breiðfirðingar hvattir til
að leita að gömlum ljósmyndum hver í sínu horni og koma þeim í aðgengi-
lega varðveislu. Ljósmynd sem tekin er á kassavél af áhugamanni er oft
merkilegri heimild um daglegt líf og atvinnuhætti en löng sagnfræðiritgerð.
Lærðir ljósmyndarar fengust eðlilega mest við töku mannamynda á stofum.
Það var þeirra höfuðatvinna. Ljósmynd getur líka haft mikið gildi þótt
hvorki sé vitað um nafn myndatökumanns eða persónur sem á myndinni
sjást.
Mjög hætt er hinsvegar við að áðurnefndar Ijósmyndir áhugamanna
gleymist í kössum og höndruðum, kjöllurum og hanabjlakloftum og endi í
ruslatunnu næst þegar skipt er um húsnæði. Ekki er hægt að treysta því að
allir erfingjar hafi skilning á gildi slíkra mynda. Því er skynsamlegt að koma
þeim í örugga geymslu á safni, þar sem þær verða skráðar og varðveittar við
bestu skilyrði og um leið auðfundnar, hvenær sem æskilegt væri að taka eftir
þeim eða birta þær.
Niðurstaða alls þessa er sú að biðja höfunda næsta heftis að koma hand-
ritum til okkar um næstu áramót. Jafnframt eru menn beðnir að huga strax
að gömlum myndum.