Breiðfirðingur - 01.04.1998, Page 142

140
BREIÐFIRÐINGUR
bræðing saman við mör, og einnig var það selt til útflutnings.
Kópskinn voru verslunarvara, en skinn af fullorðnum sel oft-
ast hert og notuð í skó. Þess má þó geta, að eyjabændur voru
lítt hrifnir af að veiða fullorðinn sel í netin, sem þó kom fyrir,
og grunar mig, að þeir hafi talið það viðlíka slæmt og að
missa fullorðna á, svo árviss var eftirtekjan af selveiðinni.
Lundinn var oft veiddur á vorin, er hann var fyrst að koma
að eyjunum. Settist hann þá upp á lundabalana, og væri logn
átti hann mjög erfitt um flug. Kæmi þá styggð að honum, rudd-
ist hann oft inn í holuna, og stundum margir í senn. Var hann
þá auðtekin bráð, enda feitur á þessum tíma og hinn mesti
herramannsmatur. Fiðrið var reytt af honum, en hýið, sem eftir
sat á hamnum, var sviðið yfir eldi, og þannig soðinn og
framreiddur var hann mesta hnossgæti og allt annað en
hamflettur lundi, sem nú er oft á boðstólum. Fiður af lunda og
kofu, sem veidd voru síðsumars, var notað í sængurfatnað, því
að eingöngu voru notuð fiðursængur og koddar, enda þótt
dúntekja væri mikil, því að æðardúnninn var verslunarvara og
þótti of dýr til heimilisnota, og einnig var oft selt fiður, ef vel
veiddist. Töluverð hrognkelsaveiði var á vorin og fiskurinn
eingöngu nýttur til átu á heimilinu. Ymist var grásleppan etin
ný, sigin eða hert og þótti hin mesta búbót. Af rauðmaga veidd-
ist minna og var hann etinn nýr og þó einkum reyktur. Flrogn
voru að mestu nýtt til áburðar. Æðarvarpinu, sem var mikið,
fylgdi nokkur eggjataka, en þó mjög í hófi, þannig að egg voru
ekki tekin til átu nema eftir ákveðnum reglum, og þau
eingöngu notuð til heimilis. Kríuvarp var allmikið og dálítið
tekið af kríueggjum, en þó ekki nema í vissum hólmum, því að
krían þótti hinn mesti happafugl sökum áburðar, sem hún gaf
af sér í úteyjum, þar sem varp var mest. Auk þess varði hún
æðarvarpið að nokkru fyrir ágangi veiðibjöllu, hrafns og máva.
Svartbaksegg voru öll tekin, sem til náðist, og með þeim hætti
reynt að hefta útbreiðslu vargsins, enda er svartbakurinn hinn
mesti vágestur í æðarvarpinu, svo sem kunnugt er.
Fjárbúskapur var allmikill á uppvaxtarárum mínum, oft hátt
á annað hundrað fjár á fóðrum að vetri til. Féð gaf yfirleitt