Breiðfirðingur - 01.04.1998, Side 149

MINNINGAR FRÁ BREIÐAFIRÐl
147
göngu á seglbátum, því að mótorbátar voru ekki komnir til sög-
unnar þar um slóðir að undanteknum tveim litlum dekkbátum,
sem voru í eigu verslunar Guðmundar Bergsteinssonar í Flatey.
Þó kom það fyrir, að næstu nágrannar úr Skáleyjum og unga
fólkið úr Hvallátrum heimsótti hvort annað, og var þá slegið
upp dansi og farið í ýmsa leiki. Þótti þetta góð tilbreyting, enda
var margt af ungu fólki í þessum eyjum þá. Heima var oft
spilað á spil. Mest var spiluð vist, treikort og svo tveggja manna
spil, eins og marías og fleira. A jólum var ávallt spilað púkk.
Ég hef áður drepið á ýmis heimilisstörf, einkum þó það,
sem nú er aflagt. A heyvinnuna hef ég þó lítið minnst. Eins og
að líkum lætur voru störf að heyvinnu að ýmsu á annan veg í
eyjunum en á landi. Einkum á það við um heyflutninga, úti-
legur og fleira. Heimaeyjan í Hvallátrum er lítil, og þrátt fyrir
það að hún væri öll að heita mátti þrautræktað tún, sem gaf
mikið af sér miðað við stærð, var þó mestur heyfengurinn
sóttur í úteyjar. Sláttur byrjaði oftast á laugardaginn í tólftu
viku sumars, þó kom fyrir, að byrjað var viku fyrr, ef gras-
spretta var mikil. Að byrja sláttinn var kallað „að bera út“.
Aldrei man ég eftir að það brygðist, að það væri gert á
laugardegi, þótt oft væri það aðeins einn maður, sem hóf verk-
ið, og það væri ef til vill aðeins smáblettur, sem sleginn var
þann dag. En allt um það var verkið hafið. Túnaslátturinn tók
venjulega um viku, væri áhersla lögð á að ljúka honum, en
það fór eftir sprettu. Úr því hófst sláttur í úteyjum, hinar svo-
kölluðu útilegur, sem venjulega stóðu óslitið fram að göngum
eða í kring um 20. september.
í útilegunum var búið í tjöldum. Tjöldin voru oftast tvö, og
svaf kvenfólkið í öðru, en karlmenn í hinu. Ekki voru aðstæð-
ur til matseldar handa svo mörgu fólki, en það voru oft 8 til 12
manns. Var því fólkið nestað til vikunnar. Að mestu var lifað á
harðfiski og brauði, kaffi og tei. Teið var lagað af blóðbergi og
vallhumli og var hinn besti drykkur, einkum þó blóðbergste.
Um mjólk og grauta var ekki að ræða nema ferðir féllu heim
eða heiman, því að engin tök voru að geyma lengur en til eins
eða tveggja mála. Vatn varð að flytja með sér, því að neyslu-