Breiðfirðingur - 01.04.1998, Síða 157

MINNINGAR FRÁ BREIÐAFIRÐI
155
sókn bæði hesta og hunda, og fékk það okkur óblandinnar
gleði. Það var í raun ekkert nýtt, að gesti bæri að garði á Hval-
látrum, því að þar var ávallt gestkvæmt. En við vorum vön
því, að gestir kæmu á bátum. Ég minnist þess, að fósturfaðir
minn hafði lofað að gera við skip úr Svefneyjum þennan vet-
ur. Skip þetta var áttæringur. Auðvitað hafði verið ætlunin að
sigla skipinu inn í Hvallátur, en áður en af yrði, lokuðust leiðir
vegna ísa. Var þá gripið til þess ráðs, að tveim hestum var
beitt fyrir skipið og það svo dregið á ísnum á milli. Held ég að
það muni einsdæmi.
Frost voru oft 20 til 30 stig, á meðan frostakaflinn stóð, en
þeim fylgdu stillur og bjartviðri dag eftir dag, en slíkt var
óvenjulegt á þeim árstíma. Við krakkarnir höfðum nú meira
olnbogarými en við áttum að venjast. Við lékum okkur á ísn-
um á bæjarsundinu bæði á skautum og sleðum og fórum í
leiki. ísinn var traustur, svo að enginn óttaðist um okkur og
veðrið oft óvenju fagurt. Ekki minnist ég þess, að kuldinn biti
á okkur, enda vorum við vel dúðuð af fötum. Ég minnist þess,
að á hverjum morgni var skafin mesta hélan af gluggum húss-
ins til að fá birtu inn, og einnig þess, að þiljurnar á þakhæð-
inni voru stundum hélaðar að morgni. Ekki man ég, hvað
mesti kuldakaflinn stóð lengi, en íslaust með öllu var ekki,
fyrr en kom langt fram á vor. Mikið af æðarfugli fórst í ísnum,
fraus beinlínis inni í vökum, sem hann hélt sig á, þegar þær
lokuðust með öllu.
Haustið 1918 er mér minnisstætt vegna Kötlugossins. Ég
man að morgni fyrsta dags gossins fóru að heyrast ógurlegir
dynkir úr suðurátt. Menn vissu ekki, hvað olli þessum ósköp-
um, þó gátu sumir á hina réttu orsök. En menn þurftu ekki að
vera lengi í óvissu, því að miklir eldblossar sáust stíga hátt á
loft yfir Skarðsstrandarfjöllin í suðurátt, þegar dimmdi um
kvöldið. Jafnframt birti inni, þegar bjarmanum af þessum eldi
sló á suðurgluggana. Okkur krökkunum þótti nóg um þessar
hamfarir, einkum á meðan við vissum ekki af hverju þær stöf-
uðu. En fullorðna fólkið vissi, að um eldgos var að ræða, og
einhverjir giskuðu einmitt á Kötlugos. Staðfesting á þessu