Ófeigur - 15.07.1947, Síða 3

ÓFEIGUR
3
tal drjúgan þátt í að stórauka eyðslu almennings.
Keyptu efnalitlir menn margháttaðan óþarfa fyrir
sparifé sitt fremur en láta taka það með lagaþvingun.
Tillaga mín um að hlífa smáeignum foreldra og barna
varð að töluverðu gagni. Hún benti á, að hægt væri að
gera mun á smáeignum og auði. Kom þetta að lokum
fram í löggjöfinni. Þegar „Stórráðið" var að lokum
tilbúið og átti að fara að stjórna auði landsmanna, var
auðurinn kominn í langt orlofsferðalag. Helgi Guð-
mundsson í Útvegsbankanum hafði frá áramótum stöð-
uglega orðið að knýja á náðir Landsbankans, sem hann
þó hatar. I Landsbankanum lágu, þegar „Stórráðið"
fæddist, bænir um 180 miljónir króna til verklegra fram-
kvæmda, en vitað er, að bankinn hefur ekki nema sárafá-
ar miljónir handbærar frá atvinnurekstri landsmanna og
þó því aðeins, að lán verði dregin inn. „Stórráðið“ lyft-
ir þess vegna á bak sér tómum poka. Eignakönnunin og
„Stórráðið" sýna, að forustumenn flokkanna hafa ekki
gætt að því, að stríðsgróðinn er farinn, en skuldir og
basl komið 1 staðinn.
Yfirsjón Kommúnista, Eysteins og Gylfa, en þessir
aðilar stóðu helzt að eignakönnuninni, var sú, að þeir
sáu ekki, að það eina framkvæmanlega í málinu var að
skipta um seðla, tryggja framtal nafnlausra verðbréfa
með því að láta árlega stimplun ríkisvaldsins gefa bréf-
unum lagalegt gildi og að leggja hóflegan vaxtaskatt á
innstæður í bönkum og sparisjóðum, enda væru þær inn-
eignir ekki skattskyldar annars staðar. Með þessum
hætti mátti fyrirbyggja, að eignir væru dregnar undan
löglegum sköttum. Eignakönnunin í núverandi mynd er
andvana fætt mál. Fyrir siðasakir er fiktað við löggjöf
og framkvæmdir, en allir vita, að fugl auðæfanna er
floginn og kemur aldrei aftur. Samt lifir andinn æ hinn
sami. Þegar vitað var um tiltekinn mann, að hann mundi
fá sæti í „Stórráðinu“, urðu margir til að víkja vinsam-
lega að honum á götunni og árna honum heilla. En um
leið báru flestir fram bæn um aðstoð til að fá leyfi fyrir
bíl og um fé til utanferðar, þegar hann settist í hásætið.
IV.
Mjög var erfitt fyrir stjórnina að koma „Stórráðinu"
á laggir. Alþýðuflokkurinn var ekki í neinum veruleg-
um vanda. Finnur Jónsson þótti þar sjálfkjörinn fyrir
i*