Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 12

12
ÖFEIGUR
völíunum. Vann Sigurður glæsilegan sigur á þingi og
stjórn og kom heim með nóg fé til að reisa á Akureyri
hallarmúra handa ókomnum stúdentakynslóðum.
XI.
Sigurði gafst vel að treysta á fræknleik sinn og her-
kænsku. En Pálmi rektor missti af sínum strætisvagni
og varð hált á grasi því, sem vökvað var með „vorúð-
anum.“ Brynjólfur hafði tekið íbúð hans í skólanum til
að geta fjölgað stúdentum sem mest og flæmt rektor
austur fyrir fjall. Munu þess engin dæmi úr skólasögu
þjóða vestan við járntjaldið, að forstöðumaður mikillar
menntastofnunar hafi verið svo grimmilega leikinn af
ríkisstjórn og jafn skémmilega yfirgefinn af samherj-
um, eins og Pálmi af gistivinum kommúnista. Þegar
Pétur Magnússon hafði útvegað rektor viðunandi húsa-
kost, kom sjálft húsmál skólans á dagskrá Öllum var
ljóst, að fálm ^rynjólfs um að láta rífa skólahúsið og
byggja hjá Kleppi eða á Öskjuhlíð var holspeglaleikur.
Á 100 ára afmæli menntaskólans lýsti Brynjólfur yfir, að
hann vildi leggja gamla skólahúsið niður. Honum var af
skiljanlegum ástæðum illa við hús, þar sem Jón Sigurðs-
son hafði háð alla þingbaráttu sína og þar sem þjóðin
hafði haft sína áhrifamestu menntastofnun í heila öld.
I augum liðsmanna Rússa ér slík bygging hættuleg
vegna minninganna. Hins vegar mátti jafnvel viti bor-
in'n maður eins og rektor vita, að gamlir menntaskóla-
nemendur mundu aldrei láta rífa skólann, þó að þeir
séu og hafi verið hirðulausir um hag hans að öðru leyti.
Kreppan var í aðsigi og 15 milljóna höll á Kleppsholti
var óframkvæmanleg loftkastalagerð, eins og spilin lágu.
Rektor gat gert eitt og ekki nema eitt: Að nota fram-
gang skólameistara á Akureyri sem hvatningu og daufa
velvild gamalla nemenda til að hlynna að skólanum, þar
sem hann er. I þeim anda flutti ég þingsályktun, þar
sem skorað var á stjórnina að útvega sér lagaheimild
til að taka lóðir bak við skólann eignarnámi og hefja
síðan starf við nýjar byggingar á nýfengnu landi. Fáum
dögum eftir, að tillagan var flutt, brann mikið af húsun-
um á þeim lóðum, sem skólinn þarf að eiga. Nú bauðst
Brynjólfi og rektor einstakt tækifæri til að rétta hlut
skólans með því að kaupa lóðirnar, áður en byggt var
á þeim að nýju. Mátti rektor sjá, að skólaflutningurinn