Ófeigur - 15.07.1947, Síða 24

24
ÓFEIGUR
hver árangur yrði að þekkingarítroðningnum. Ég spurði
hann fyrst úr sögu, um Jón Arason, Ögmund Pálsson,
Ingólf Arnarson og Jón Sigurðsson. Hann vissi alls
ekkert um biskupana, næstum ekkert um Ingólf og um
Jón, að hann hefði verið forseti einhvers staðar. Ég
spurðist fyrir um ljón og tígrisdýr en þær skepnur
voru drengnum lítt kunnar. Þá bað ég hann að marg-
falda með sjö. Það gekk slysalaust í fyrstu, þar til hann
vildi láta 7 sinnum 8 vera 64. Ég bað hann þá að leggja
7 við 56, en það taldist honum vera 62. Ég spurði um
bækur, sem hann hefði lesið, en mér fannst, að hann
muna helzt eftir Litlu gulu hænunni. Hann sagðist hafa
gaman af smíðakennslunni í skólanum en nefndi ekki
aðrar námsgreinar. Því miður er hér ekki um einstakt
dæmi að ræða. Myndarlegur, ungur maður af Vestur-
landi fór um Svínadal í Dölum. Hann vissi ekkert úr
Laxdælu og hélt að einhver Kjartan hefði verið háls-
höggvinn á Kjartanssteini. Tveir álitlegir Reykvíkingar,
með margra ára almennt nám og nokkurt sérnám að
baki, voru af nýjum húsbónda spurðir í vor sem leið
um, hvaða merkisatburður hefði gerst hér á landi 1264.
Þeir sögðu að þá hefði verið gerður einhver samningur
í Kópavogi. Þessi dæmi benda á, að með hinum mikla
ítroðningi, tekst ekki að múra í sálir barna og ung-
menna nema sáralítið af þeim þekkingarmolum, sem
reynt er, með ægilegum kostnaði og fyrirhöfn, að koma
þar fyrir til varanlegrar geymslu. Mergurinn málsins
er sá, að æsku landsins er nú misboðið með leiðinlegu
og sálardrepandi námsþvargi. Nemendur fá óbeit á bók-
legum fræðum, sem þeir kynnast í fráfælandi mynd,
en svo hættulegt sem þetta ástand er nú, þá verður það
hálfu verra ef skipulag kommúnista kemst í framkvæmd.
En til þess eru litlar líkur því að tómahljóð mun heyrast
í fjárhirslum ríkisins og sveitafélaga, áður en sá verk-
smiðjurekstur verður framkvæmdur.
Ef ekki á að verða stórvægileg afturför í andlegri
menningu hér á landi, þarf að gerbreyta skólakerfinu.
Hér þurfa að vera margháttaðir skólar, sem starfa hæfi-
lega lengi á hverjum degi að námsvinnu. Börn og ung-
lingar mega ekki missa af eðlilegum svefni, allra sízt í
skammdeginu. Barnaskólar ættu yfirleitt ekki að starfa
nema hálft árið. I öllum skólum, líka háskólanum, ætti að
láta bóknámið standa svo skamma stund, sem unnt er.