Ófeigur - 15.07.1947, Qupperneq 50

50
ÓFEIGUR
legt mannlíf í byggðum, bæjum og í landinu öllu. Heim-
ilin mega hvorki vera þrælakista, þar sem fólkið sér
aldrei út úr daglegu striti eða iðjuleysisbæli. I góðu
heimili þarf að fara saman vinna og hin frjóa, andlega
Hfsnautn, sem er toppblóm heilbrigðrar menningar. Það
er mikið verkefni fyrir æskumenn landsins að skipu-
leggja framleiðslustörfin, hvíldartímann, hina félags-
legu sambúð, uppeldismálin, sambúð fólks á heimilun-
um í þjóðfélaginu, og gagnvart grannþjóðum. Einstak-
lingarnir þurfa að öðlast persónulegan metnað og löng-
un til að vernda sinn rétt og gildi. Heimilin hafa sam-
svarandi metnað: Húsakynnin, húsbúnaðinn, trjágarð-
inn, sem umlykur heimilið, bækur, listaverk, skemmt-
anatæki og aðstöðu til hvíldar að loknum nauðsynleg-
um störfum. Þegar stjórnfrjáls þjóð getur treyst á sterk
og þroskavænleg heimili, vaknar í hugum borgaranna
sú mannlund að vilja eignast þróttmikið mannfélag, með
fullkomnum ytri táknum um góðan smekk og andlega
hreysti. Lærisveinar Jóns Sigurðssonar reistu núverandi
þinghús, sem manndómsmerki. Finnar reistu þinghöll
sína og Svíar ráðhúsið í Stokkhólmi af sömu ástæðum.
Hér á landi eru margföld tækifæri fyrir börn hins unga
lýðveldis að finna viðnám krafta sinna í þýðingarmiklum
athöfnum, í daglegum störfum, á heimilunum og við hin
margvíslegu átök þjóðfélagsins. Að vísu fær æskan
mikinn arf, menningu frá mörgum öldum og frjálst
land. En þessi æska þarf þó ekki að tárast með Alex-
ander mikla yfir því, að búið sé að vinna alla sigrana.
Æska íslands mun uppgötva, eins og hinn mikli her-
konungur, að hinn hæfa skortir aldrei verkefni. Fyrir
Islendinga er fornöldin ævarandi eggjan. Frá 9. til 13.
aldar tókst forfeðrum okkar, án þeirrar tækni, sem við
kunnum nú að beita, að mynda fullkomnasta þjóðskipu-
lag fyrir frjálsa menn, sem þá var til í heiminum. Og
í skjóli þessa þjóðfélags dafnaði líkamleg og andleg
menning, sem skaraði fram úr meðal þjóða þeirrar
aldar. Sú kynslóð sem erfir nú landið, hefur um marga
hluti miklu betri aðstöðu til framaverka heldur en stofn-
endur hins fyrra lýðveldis. Því meiri ástæða er til fyrir
unga íslendinga að sýna nú í verki, að kynþátturinn
sé eigi úrættaður, með því að skapa hér á landi frjálst
þjóðfélag, sem þoli eigi síður samanburð við vestræn