Ófeigur - 15.07.1947, Side 62

■62
ÓFEIGUR
leikhús eru ekki til í löndum Engilsaxa og á Norður-
löndum ekki nema eitt og það er einhver þyngsti kross
á skattgreiðendum. Var hinn mesti óhugur í þingmönn-
um að samþykkja þjóðnýtnigu á þeim kommúnistiska
leikvangi, sem sýndi Brynjólf biskup, einn hinn há-
menntaðasta skörung þjóðarinnar, eins og stórglæpa-
mann, sem væri réttsloppinn út úr Sing-Sing. Kom
þessi óbeit fram í því að Sjálfstæðisþingmenn komu
inn í frv. við lokameðferð í efri deild, að Eysteinn og
hans eftirmenn mættu ekki veðsetja leikhúsbygginguna
fyrir tekjuhallarekstri og almennu sukki. Var þetta hin
þarfasta umbót og vissulega orð í tíma talað. Sást á
þessu ákvæði lítilsvirðing þingsins á þessu ótímabæra
brölti. Allar líkur eru til, að enn líði mörg ár, þar til
leikhúsið í Reykjavík er fullgert því að á síðustu miss-
erum hefur byggingarnefnd ekki fengið neinn gjald-
eyri, sem nafn er gefandi, fyrir nauðsynlegu útlendu
efni. Getur ráðherrann þá skemmt til við að hafa þrenn-
ar tylftir leikara á heiðurslaunum. 1 stað þess að ég
vildi láta allan sjóðinn ganga til bygginga handa öllum
landsmönnum, tekur Eysteinn fyrst af mörg hundruð
þúsund í kaup handa embættisleikurum í höfuðstaðn-
um og virðist ætla að afgangurinn gangi til smáhýsa
hjá ýmsum smáfélögum, í stað þess að reisa eitt myndar-
legt samkomuhús í hverjum kaupstað eða byggð, til
hagsbóta öllum, sem þar eiga heima, jafnt ungum sem
gömlum.
# * #
Þar var fyrr frá horfið, þegar Hermann Jónasson
hafði komið Sigurði Jónassyni í Framsóknarflokkinn og
haft hann mjög fyrir sína hönd við þá fésýslu, sem
átti að verða mjög arðsöm. Stóð Sigurður fyrir stofnun
Edduprentsmiðju. Mestalt féð kom frá ýmsum sam-
vinnufélögum og frá einstökum samvinnumönnum, en
stærstir voru þeir tveir hlutir, sem stóðu á nafni Sigurð-
ar og Hermanns. Áttu þeir saman þann hlut, sem Sig-
urður var skrifaður fyrir, en hinn var séreign ráðherr-
ans. Þegar aðsókn óx að prentverki þessu, taldi Sigurð-
ur að auðmenn í Mbl.-liðinu vildu kaupa hans hlutabréf
í Eddu og borga 300 kr. fyrir hverjar 100 kr. Samvinnu-
menn vildu ógjarnan eiga sitt öryggi í þessum málum
undir Hermanni og burgeisum úr liði Sjálfstæðismanna.
Keyptu þeir hlutina með neyðarverðinu og það því frem-