Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 43

Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 43
ÖFEIGUR 43 áróðursmáli, heldur með þátttöku í sjálfu landnáms- starfinu. Honum fannst, að Islendingar væru í land- eigna og landyfirráðamálum líkt settir og hinn vitri ættarhöfðingi Gyðinga, sem sagði þegar hjarðmenn frændanna deildu um beitilandið: ,,Ef þú fer til hægri, þá fer ég til vinstri.“ Ef til vill hefur víðsýni ættföð- urs Gyðinga í þessu efni átt nokkurn þátt í að þessi gáfaða þjóð lifir enn, þrátt fyrir mestu þrautir. Hún lifir áfram og tekur saman tjöldin og hreyfanlega hluti til að flytja í heimkynni Abrahams hinn tvístraða ætt- stofn úr öllum álfum heims. Hér bíður íslenzkrar æsku líka mjög stórt viðfangsefni. Hvar sem hraustur dreng- ur fellur í valinn frá byrjuðu dagsverki, verður dæmi hans eggjun fyrir þá, sem eftir lifa að láta merki réttr- ar stefnu ekki falla, heldur vera borið fram til sigurs. Hversvegna gefa Bandaríkin? Framhald af bls. 34 mundi bolsivikar æða yfir löndin eins og skógar- eldur í ofviðri, og að lyktum vinna á frjálsu þjóðun- um líkt og skrælingjar á hvítum mönnum í Grænlandi fyrr á öldum. Enn hafa Bandaríkin eina ríka ástæðu til að hjálpa hinum þurfandi þjóðum. Framleiðslumáttur landsins er svo mikill, með ríkum náttúrugæðum, véltækni og atorku, að góðir markaðir eru óhjákvæmilegir, ef ekki á að falla yfir landið og hinn vestræna heim kreppa eins og sú, sem hófst í Vesturheimi 1929 og var svo máttug, að lönd öll skulfu og Bandaríkin öllu mest. Hagspekingar bolsivika hafa treyst á að þetta fyrir- bæri mundi endurtakast og leggja viðnámsþrótt hinna frjálsu þjóða í rústir. Leiðtogum Bandaríkjanna er ljós þessi hætta. Rússar verjast þessari hættu með skipulagi framleiðslu sinnar, alveg sérstaklega með þrælahaldi, nauðungarflutningi verkamanna milli lands- hluta og héraða og margháttuðum kúgunarráðstöfun- um. Slíkt fyrirkomulag er með öllu fordæmanlegt í aug- um þeirra þjóða, sem þekkja andlegt og stjórnmálalegt frelsi. Hinsvegar er hætta af kreppum yfirvofandi og verður ekki til lengdar skotið á frest með atvinnu við vígbúnað og gjöfum til annarra þjóða.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.