Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 53

Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 53
ÓFEIGUil 53 Heyþurrkun í vondri tíð. Sunnlenzkir bændur hafa um allmörg ár varið hey sitt í óþurrkatíð með ábreiðum, sem þeir spenna yfir heymagn af ýmsum stærðum. Tekst þeim oft að ná heyfeng sínum með allgóðri verkun í rigningarsumr- um. Talsverð vinna er samfara þeirri tækni að beita ábreiðum úr hessian móti úrfellinu, en sá kostnaður er hluti af verði heyfengsins. Þessi aðferð hefur, sem betur fer, breiðst nokkuð út til annarra landshluta, en því miður ekki nógu víða. Má þó svo fara, að hún. verði í mörgum sumrum og á mörgum stöðum fyrsta stig vélþurrkunar og jafnvel við votheysgerð. Ekki er fullvíst, hvaða bóndi hefur fyrstur beitt yfirbreiðslu- tækni, en vitað er að Páll bóndi Guðmundsson á Baugs- stöðum í Flóa er annaðhvort upphafsmaður þessara vinnubragða eða einn af fyrstu forgöngumönnunum. Þegar Páll var á léttasta skeiði, var hann háseti á skútu úr Reykjavík. Eitt sinn um sumarið gengu skip- verjar í land á Hornströndum og sáu þá á litlum bæ með litlu túni ábreiðu breidda yfir heysátu og festa með tjaldhælum. Páll minntist þess, að víðar koma úrfellí en á Hornströndum. Veturinn eftir var bændanám- skeið við Þjórsárbrú. Páli kom þar og sagði frá þess- ari búnaðarnýjung Hornstrendinga og mælti með því að þessi siður yrði upp tekinn á Suðurlandi. Þá tók til máls einn af hinum skriftlærðu búnaðarfrömuðum og dró dár að þeirri hugmynd að bændur eyddi heyskapar- tíma sínum í þvílíkt verkleysi. Nokkru síðar hóf Páll búskap sjálfur og tók að nbta ábreiður yfir heyfeng sinn í óþurrkum. Gafst honum þessi tilbreytni vel. Nú eru ábreiður notaðar á hverju byggðu bóli í flest- um sveitum Suðurlands og þykja búmannsþing. Áður en langt um líður, mun hverjmn sveitabónda þykja nauðsyn að hafa þrenn tæki við heyverkun, auk sólar- hita og laufvinda. Þessi þrenning er: Ábreiður, votheys- hlöður og vélþurrkur. Furðulegt er, að allar þessar nýjungar hafa borizt um landið á síðari árum að forn- spurðum og oft í óþökk hinna ríkislaunuðu varðmanna bændastéttarinnar. Frægð bænda við Látrafojarg. Þrásinnis er á því alið að hér á landi þurfi að færa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.