Morgunblaðið - 27.06.2019, Side 66

AF DURAN DURAN
Helgi Snær Sigurðsson
helgisnaer@mbl.is
Enska hljómsveitin DuranDuran tróð upp í Laug-ardalshöll í fyrrakvöld og
var frammistaða hennar umfram
væntingar mínar. Eftir að hafa séð
slappan Billy Idol á sama sviði í
fyrra, mann aðeins örfáum árum
eldri en þá Duran-menn, mátti allt
eins búast við álíka frammistöðu fé-
laganna. En ónei, Duran Duran er í
allt annarri deild, gæðahljómsveit
skipuð færum tónlistarmönnum og
söngvarinn, Simon Le Bon, er enn í
fullu fjöri og röddin tær og há sem
fyrr. Enda fyrrverandi kórdrengur
af kyni húgenotta.
Le Bon lék á als oddi og fé-
lagar hans, bassaleikarinn John
Taylor, trommarinn Roger Taylor
og hljómborðsleikarinn ábúðarfulli
Nick Rhodes, skemmtu sér líka vel
og léku af miklum gæðum, svo mað-
ur noti nú fótboltafrasa. Ber þá sér-
staklega að nefna fumlaust samspil
trommara og bassaleikara, að
Rhodes ólöstuðum. Löngum hefur
verið vitað að John er flinkur
bassaleikari og Roger er fantagóð-
ur trommari. Þegar við bættust svo
lausamenn á gítar og saxófón og
bakraddasöngkonur varð þetta hin
fínasta nýrómantíkurveisla.
Smellir á færibandi
Hljómsveitin Vök hitaði upp
gesti og hefur sú sveit farið vaxandi
með ári hverju og sýndi á sér nýja
og poppaðri hlið með útgáfu ann-
arrar breiðskífu sinnar, The Dark, í
mars síðastliðnum. Tónleikar Vak-
ar voru virkilega góðir og Duran
Duran til mikils sóma að fá slíka
upphitunarsveit.
Duran Duran lét aðeins bíða
eftir sér og eftir heldur spaugileg-
an inngang með þrumuhjóðum og
leifturblossum komu félagarnir
loks á svið og fluttu titillag Paper
Gods, síðustu plötu sinnar, sem kom
út fyrir fjórum árum. Frægð sveit-
arinnar er auðvitað öllu minni nú
en árið 1984 þegar ég var tíu ára og
þurfti að velja milli tveggja liða,
Duran Duran eða Wham-liðsins.
Maður þótti verulega hallærislegur
ef maður hélt upp á Wham og Dur-
an Duran voru mínir menn (ég
Wham-aði reyndar líka í laumi líka
en það er önnur saga). „Paper
Gods“ er sæmilegt lag og hentar
svo sem ágætlega sem opnunarlag,
byrjar hægt og færist svo í aukana.
Heldur róleg byrjun á tónleikum þó
en stuðið hófst heldur betur að því
loknu. Miðaldra tónleikagestir voru
ekki lítið kátir þegar fyrstu tónar
„Wild Boys“ tóku að hljóma og á
eftir fylgdu svo tvö af vinsælustu
lögum sveitarinnar, „Hungry like
the Wolf“ og „A View to a Kill“.
Það síðastnefnda gladdi mig sér-
staklega þar sem mér þótti það á
sínum tíma besta lag allra tíma. Ég
var reyndar tíu ára þegar ég komst
að þeirri niðurstöðu.
Á heildina litið var lagavalið
vel heppnað hjá Duran Duran þetta
kvöld. Eitt og eitt leiðindalag fékk
að fljóta milli þeirra góðu (hljóm-
sveitin hefur nefnilega gefið út ansi
mörg léleg lög) og voru þau nýtt til
klósettferða. Aðdáendur gátu þó
ekki kvartað yfir smellaþurrð því
hljómsveitin flutti, auk fyrrnefndra
smella, lögin „Notorious“, „Ordi-
nary World“, „Planet Earth“,
„Girls on Film“, „Save a Prayer“,
„The Reflex“ og „Rio“. Smellirnir
hefðu gjarnan mátt vera fleiri en
skiljanlega vill hljómsveitin ekki
bara spila eldgömlu lögin. Sér-
staklega þótti mér svo gaman að
„White Lines (Don’t Don’t Do It)“
skyldi vera á efnisskránni, lag
Grandmaster Flash og Melle Mel
frá árinu 1983 sem Duran Duran
flutti á tökulagaplötu sinni Thank
You frá árinu 1995. Tónleikagestir
virtust þó ekki kannast við lagið,
einhverra hluta vegna, af viðbrögð-
unum að dæma.
„Syngdu það bara sjálfur“
Lagalistanum var formlega
lokið eftir „Girls on Film“ en eftir
hressilegt uppklapp tók hljómsveit-
in þrjú aukalög. Reyndar sagði Le
Bon að Duran Duran myndi ekki
spila „fjandans „Rio““, benti á æst-
an aðdáanda og sagði honum að
syngja lagið bara sjálfur. En Símon
hinn góði og félagar urðu að svara
kalli fjöldans og „Rio“ hljómaði
undir lok tónleikanna á meðan
gestir köstuðu milli sín stærð-
arinnar strandboltum. Le Bon var
þá kominn í þurran bol sem á stóð
„Wild boys keep swinging“. Var
þar vísað bæði í lag Duran Duran,
„Wild Boys“ og lag David Bowie,
„Boys keep swinging“ sem finna
má í fínni Duran Duran-útgáfu á
YouTube. Hljómsveitin er aug-
ljóslega hrifin af Bowie heitnum því
fyrr á tónleikunum fléttaði hún
„Space Oddity“ listilega inn í eitt
lagið. Og Le Bon kvaddi gesti með
þeim orðum að þeir væru dásam-
legir, fallegir og vellyktandi. Takk,
Símon!
Dásamlegir, fallegir og vellyktandi
Morgunblaðið/Hari
Flottur Simon Le Bon sló aldrei af og röddin er ennþá há og tær líkt og hún var fyrir hartnær 40 árum þegar hann gekk til liðs við Duran Duran.
» Smellirnir hefðugjarnan mátt vera
fleiri en skiljanlega vill
hljómsveitin ekki bara
spila gömlu lögin.
Morgunblaðið/Helgi Snær
Confetti Duran Duran lét confetti-inu rigna yfir alsæla tónleikagesti.
Morgunblaðið/Hari
Símatími Gestir nutu sín vel og margir hverjir með símana á lofti.
66 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 2019
Smiðjuvegi 9 · 200 Kópavogi
Sími 535 4300 · axis.is
Vandaðar íslenskar innréttingar
Hljómsveitin Grúska Babúska kem-
ur fram á tónlistarhátíðinni Gla-
stonbury um helgina en hátíðin
hófst í gær og lýkur 30. júní og mun
Grúska Babúska koma fram þann
dag á Croissant Neuf-sviðinu.
Grúska Babúska var stofnuð árið
2012 og nú skipa hana fjórar konur,
þær Harpa Fönn Sigurjónsdóttir,
Íris Hrund Þórarinsdóttir, Dísa
Hreiðarsdóttir og Erla Stefáns-
dóttir. Nýjasta plata sveitarinnar,
Tor, var að mestu samin í Gla-
stonbury á Englandi og kom út í
fyrra.
Kvartett Hljómsveitin Grúska Babúska.
Grúska Babúska
á Glastonbury
Ljósmynd/Julie Rowland