Skessuhorn - 20.12.2017, Side 65

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2017 65
Kveðjur úr héraði
Óskum íbúum Hvalfjarðarsveitar
og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári
Þökkum ánægjulegt samstarf á árinu
sem er að líða

SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
4
Stykkishólmsbær sendir
Vestlendingum bestu óskir um gleðileg jól
og farsæld á komandi ári, með þakklæti
fyrir árið sem er að líða
Hvað ætti ég að skrifa í þessari
jólakveðju, hugsaði ég þegar ég
var á leiðinni í vinnuna í morgun,
í kolsvarta myrkri og sex stiga hita
og aðeins örfáir dagar til jóla. Það
var tvennt sem ég var ákveðin í.
Annað var að gleyma mér ekki í að
skrifa um hversdagslegt þras sem
við Íslendingar erum mörg hver
svo dugleg við, svo sem kosningar,
misskiptingu gæða, kynjajafnrétti,
alltof mikla farsímanotkun lands-
manna og alls konar gerðir af bylt-
ingum. Hitt sem ég var ákveðin í
að skrifa ekki um var þessi umræða
um hvort það mætti skreyta jólatré
fyrr en á Þorláksmessu eða hvenær
mætti byrja að kveikja jólaljósin á
aðventunni. Ég hef þá skoðun að
aðventan eigi bara að vera eins og
fólk vill hafa hana, það er gott að
kveikja ljós og setja upp skreyt-
ingar þegar skammdegið er hvað
svartast og lýsa upp þennan tíma
þangað til sólargangurinn fer að
lengjast á ný. Ég hef líka þá skoð-
un að á aðventunni sé gott að hvíla
hversdagsþrasið og tala um allt
það sem viðkemur jólunum, ef að
fólki hugnast það.
Á leiðinni velti ég fyrir mér að-
ventunni og hvað hún þýddi í hug-
um fólks sem býr í þessu landi á
norðurhjara og sér daginn stytt-
ast og myrkrið verða meira með
hverjum deginum sem líður. Það
hefur ekki breyst að undirbúning-
ur jólanna skiptir flesta töluverðu
máli á einn eða annan hátt og við
erum mörg hver önnum kafin í að
njóta alls þess sem boðið er upp
á þennan tíma. Það er í rauninni
mjög gott að geta gleymt skamm-
deginu í alls konar jólastússi og
undirbúningi og finna eftirvænt-
inguna og spennuna vaxa dag frá
degi.
Aðventan ætti að vera tími um-
burðarlyndis. Ég held að það sé
allt í lagi að nágrannarnir séu byrj-
aðir að skreyta hjá sér í nóvember
ef það gleður þá. Þeim fjölgar sem
setja jólatré upp, jafnvel í byrjun
desember og njóta þess allan mán-
uðinn i stað þess að skreyta jóla-
tréð seint á Þorláksmessukvöld. Í
minni bernsku var jólatréð aldrei
skreytt fyrr en á Þorláksmessu og
ekki kveikt á því fyrr en á aðfanga-
dag. Ég held þessum sið en finnst
bara gaman að sumir séu löngu
búnir að skreyta hjá sér.
Á leiðinni í vinnuna var verið að
spila jólalög í útvarpinu og ég tók
eftir því að í textanum komu fram
þessi einföldu sannindi; sælla er að
gefa en þiggja. Það er svo sannar-
lega rétt og í næstu línu kom að
best væri að fyrirgefa og geta tek-
ið á móti hækkandi sól með gleði
í hjarta. Þessu tók ég sérstaklega
eftir af því ég var að hugsa um
jólakveðjuna mína fyrir Skessu-
hornið svo ég fór að leita á netinu
til að finna textann í heild sinni.
Við þá leit sá ég að jólatextar eru
almennt afskaplega fallegir og
verið er að syngja um yndisleg
jól og hve ljúft er að fagna þeim
með gleði og frið í hjarta í faðmi
fjölskyldunnar. Það er dapurt að
sumir vilji alls ekki heyra jólalög-
in í desember og missa af þess-
um frábæra boðskap. Næst þegar
þið heyrið jólalag spilað, veltið þá
fyrir ykkur textanum. Það er svo
mikil saga jólanna í þeim og þeir
kveikja hjá okkur hlýjar minning-
ar um liðin jól. Minningarnar eru
oft svo sterkar að við finnum lykt-
ina af rauðkálinu og hangikjötinu
og þær verma í kuldanum.
Jólin eru líka hátíð birtunn-
ar og þau boða það að daginn fari
að lengja. Það er ekki öruggt að
við náum öll að ljúka öllu því sem
við viljum ljúka fyrir jól. Eitt er
víst að alltaf verður ákaflega gam-
an þá. Þegar klukkan slær sex á
aðfangadag þá koma jólin, sama
hvort smákökusortirnar urðu tvær
eða tólf eða hvort að það tókst að
fanga nógu margar rjúpur. Þá get-
um við Íslendingar sameinast og
staldrað við og hækkað í útvarpinu
og hlustað á:
Í dag er glatt í döprum hjörtum,
því Drottins ljóma jól.
Í niðamyrkrum nætursvörtum
upp náðar rennur sól.
Að lokum vil ég senda hug-
heilar jólakveðjur til landsmanna
og vona að árið 2018 verði okk-
ur farsælt.
Hrafnhildur Hallvarðsdóttir,
Stykkishólmi
Sælla er að
gefa en þiggja