Skessuhorn - 20.12.2017, Page 90

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 201790
Hljómsveitin Tíbrá var stofnuð
árið 1975 af nokkrum gagnfræði-
skólapiltum á Akranesi. Gullaldar-
ár sveitarinnar voru á árunum um
og eftir miðjan níunda áratuginn og
var sveitin líklega ein eftirsóttasta
sveitaballahljómsveitin í landshlut-
anum. Hljómsveitin hefur í gegn-
um tíðina verið skipuð fjölda tón-
listarmanna, einkum hafa margir
söngvarar komið fram með sveit-
inni í áranna rás. Má þar nefna Ell-
en Kristjánsdóttur, Kára Waage,
Valgeir Skagfjörð og fleiri þekkta
söngvara. En nær alla tíð mynduðu
kjarna Tíbrár þeir Flosi Einarsson
hljómborðsleikari, Jakob R. Garð-
arsson bassaleikari, Eðvarð Lárus-
son gítarleikari og Eiríkur Guð-
mundsson trymbill. Skessuhorn
hitti kjarna Tíbrár á dögunum og
ræddi við þá um hljómsveitina, tón-
listina og sveitaballamenninguna á
gullaldarárum sveitarinnar. Eðvarð
Lárusson gítarleikari er þar reynd-
ar frátalinn, en hann gat ekki verið
viðstaddur viðtalið sökum anna.
Tilviljun eða forlögin
„Það var eiginlega alltaf þessi
fjögurra manna kjarni og svo al-
veg haugur af söngvurum,“ seg-
ir Flosi léttur í bragði. „Við erum
sennilega 42 ára gamalt band í
dag. Mig minnir að það hafi ver-
ið 1975 sem við byrjuðum að æfa
heima í stofu,“ segir Eiríkur og
félagar hans taka undir það. „Það
voru reyndar nokkrir strákar bún-
ir að stofna eitthvað band áður.
Ég man að þeir voru að reyna að
plata mig í þetta. Ég kunni ekkert
á hljóðfæri og gerði bara það sem
þeir sögðu mér. Síðan var byrjað
að glamra og fljótlega mætir Eirík-
ur á einhverja æfingu,“ segir Jak-
ob. „Já, ég var fenginn til að koma
og kenna trommaranum eitthvað
bít úr Creedence lagi, Molina,
minnir mig að það hafi verið. Ég
trommaði þetta og þá sagði hann
við mig: „Æ, vilt þú ekki bara gera
þetta,“ og rétti mér kjuðana,“ seg-
ir Eiríkur og þeir hlæja við endur-
minninguna. Þar með var Eiríkur
orðinn meðlimur í hljómsveitinni.
Það var síðan skömmu síðar sem
Flosi gekk í bandið og var það með
svipuðum hætti og Eiríkur. „Ég
átti ekkert að verða hljómborðs-
leikari heldur saxófónleikari af því
ég var í lúðrasveit. En það gerðist
bara það sama, hljómborðsleikar-
inn hálfpartinn vék fyrir mér,“ seg-
ir Flosi. Kjarni Tíbrármanna byrj-
aði því að spila saman fyrir tilvilj-
un, nema kannski að það hafi verið
forlögin sem réðu því. Það fer eft-
ir því hvaða augum maður lítur til-
veruna.

Æft á skólstjóra-
skrifstofunni
Smám saman æxluðust málin svo
þannig að þeir Flosi, Jakob og Ei-
ríkur fóru að æfa saman, 15 ára
gamlir. Eðvarð gítarleikari bætt-
ist síðan í hópinn og strákarnir
sem mynduðu kjarna Tíbrár byrj-
uðu að spila sig saman. „Við vor-
um þarna þrír félagarnir í gaggó en
Eddi er tveimur árum yngri og var
ekki nema 13 ára þegar hann byrj-
aði að spila með okkur. Ég man að
við þurftum að fá undanþágu fyrir
hann til að spila með okkur fyrstu
árin,“ segir Flosi og brosir. „En
hann var algjört undrabarn á gítar-
inn,“ bætir hann við. „Bandið þró-
aðist svo bara hægt og rólega þarna
í gagnfræðaskólanum, sem nú er
fjölbraut. Við fengum að æfa í skól-
anum, fengum gamla skólastjór-
aherbergið til afnota þar sem við
gátum læst að okkur og fengið að
vera alveg í friði. Hann Óli hús-
vörður var alveg ótrúlega þolin-
móður gagnvart okkur. Það truflaði
hann ekkert að við værum þarna öll
kvöld og allar helgar. Við vörðum
öllu jólafríinu okkar þarna man ég,
nema aðfangadagskvöldi, það mátt-
um við ekki þó við hefðum glaðir
viljað það,“ segja þeir.
Fengu greitt í sælgæti
Eftir að hafa æft upp nokkur lög
haustið 1975 kom að því að tónlist-
armennirnir ungu fengu sitt fyrsta
tækifæri til að koma fram. „Fyrstu
giggin okkar voru að spila fyr-
ir starfsfólk frystihússins á jólatrés-
samkomum. Ég man að við feng-
um borgað fyrir í sælgætispokum og
vorum ægilega sáttir við það,“ seg-
ir Jakob og brosir. „Þessi gigg komu
nú þannig til að pabbi söngvarans og
söngkonunnar þáverandi var verk-
stjóri í HB&Co.,“ bætir Eiríkur við.
„Þetta sýnir bara hvað tengslanetið
er mikilvægt,“ segir Flosi.
„En fyrsta giggið utan Skag-
ans var uppi í Borgarfirði. Við vor-
um bókaðir til að spila á skólaballi
í Reykholtsskóla, sem reyndar var
haldið í Logalandi. Okkur fannst
það mikil upphefð, 16 eða 17 ára
gamlir, að vera beðnir að koma og
spila í öðru bæjarfélagi,“ segir Jak-
ob.
Tónlistin varð ofan á
Eins og flestum sveitum var Tíbrá
ýtt úr vör með því að æfa upp ein-
föld þriggja hljóma lög Creedence
Clearwater Revival. En piltarn-
ir höfðu metnað fyrir hljóðfæraleik
og fóru snemma að horfa til flóknari
og meira krefjandi tónlistar. Æfing-
arnar urðu agaðari og markvissari.
„Þetta byrjaði eiginlega þegar Flosi
fékk Songs in the Key of Life með
Stevie Wonder í jólagjöf. Við vor-
um alveg slefandi yfir þeirri plötu,
lágum yfir henni og fleiri plötum
og æfðum stanslaust allt jólafríið og
reyndum að líkja eftir ýmsu sem við
heyrðum á plötunum,“ segir Jak-
ob. „Á meðan við lágum yfir segul-
bandsupptökum og æfðum okkur á
hljóðfærin voru skólafélagarnir ein-
hvers staðar niðri í bæ á skellinöðr-
unum sínum að spóla í hringi og ég
man að þið höfðuð varla tíma til að
vera í fótboltanum,“ bætir hann við
og lítur á félaga sína. „Já, við þurft-
um eiginlega að velja á milli. Ég og
Flosi vorum komnir í meistaraflokk
ÍA á þessum tíma en tónlistin varð
ofan á,“ segir Eiríkur. „Ég man al-
veg hvernig það atvikaðist. Við
fengum gigg á Arnarstapa um versl-
unarmannahelgi og völdum að fara
frekar þangað og spila í staðinn fyr-
ir að mæta á æfingar með liðinu. Þar
með var knattspyrnuferillinn eigin-
lega á enda,“ segir Flosi. „En mað-
ur sér ekkert eftir því. Í fótboltanum
getur maður nánast bókað að vera
búinn á því 35 ára en í tónlistinni er
maður rétt að byrja 35 ára gamall,“
segir Eiríkur og sér ekki eftir neinu.
Hjá Flosa má hins vegar greina smá
eftirsjá að knattspyrnuferillinn hafi
fengið jafn skjótan endi og raun ber
vitni. „Ég var alltaf að hugsa um að
byrja aftur í boltanum. Ég ætlaði að
byrja aftur á hverju ári þangað til ég
var 22 ára en þá fannst mér ég bara
vera orðinn of gamall,“ segir hann.
Fleytti ört fram
Um svipað leyti fóru hjólin að snú-
ast fyrir alvöru í Tíbrá. Árin 1980
og 1981 fór bandinu mikið fram
að sögn þeirra félaga. „Þá flutti
Valgeir Skagfjörð upp á Akra-
nes til að giftast Auði Hallgríms-
dóttur, frænku minni,“ segir Flosi.
„Hann var þá orðinn þekktur tón-
listarmaður og hringdi einhverju
sinni í mig til að biðja okkur að æfa
upp með sér nokkur lög sem átti
að flytja á tónleikum í Reykjavík,“
bætir hann við. Valgeir fór ekkert
úr bandinu eftir það og spilaði með
Tíbrá í nokkur ár. Fékk hann til liðs
við sveitina Magnús Finn Jóhanns-
son félaga sinn. „Þeir höfðu verið
saman í hljómsveit sem hét Cab-
aret. Það var rosalega gott band
með gott sánd, skipað góðum spil-
urum sem við litum upp til,“ segir
Jakob. „Það varð mikil breyting hjá
okkur við þetta og bandinu fleytti
fram. Við tókum upp fyrstu plötuna
okkar sem var algjör hrærigraut-
ur af tónlistarstefnum. Við vorum
með alls konar misgóðar tilraunar
í gangi og við hljóðfæraleikararnir
vorum miklir egóistar. Við vildum
spila eitthvað krefjandi og var alveg
sama um söngvarana,“ segja þeir og
brosa.
Stálu söngvara
keppinautanna
Næstu árum mætti ef til vill lýsa
sem nokkurs konar mótunarárum
sveitarinnar. Þeir félagar voru að
undirbúa sig fyrir það sem á eft-
ir fylgdi, leggja grunninn að gull-
aldarárum Tíbrár um miðjan ní-
unda áratuginn. Valgeir Skagfjörð
og Magnús Finnur hurfu á braut
og Tíbrá fékk til liðs við sig söngv-
arann Kára Waage úr Borgarnesi.
„Kári var feykilega góður söngv-
ari sem við stálum úr hljómsveit-
inni Chaplin í Borgarnesi. Þar með
kipptum við aðeins fótunum und-
an þeim,“ segir Eiríkur, en Chapl-
in var eitt þeirra banda sem Tíbrá
keppti við um aðsókn að dansleikj-
um framan af níunda áratugnum.
Seinna urðu helstu keppnautarnir
sveitir á borð við Stuðmenn, Greif-
ana og hina ungu og upprennandi
sveit Sálina hans Jóns míns.
Hljómsveitin Tíbrá rifjar upp ferilinn:
„Kjarninn í þessu öllu saman var algjört sveitaballahark“
Hljómsveitin Tíbrá frá Akranesi á gullaldarárum sveitarinnar um miðjan níunda áratuginn. Frá vinstri: Flosi Einarsson
hljómborðsleikari, Eiríkur Guðmundsson trymbill, Eðvarð Lárusson gítarleikari, Kári Waage söngvari og Jakob R. Garðarsson
bassaleikari. „Við vorum á kafi í Duran Duran og öllum þessum 80´s smellum. Svo mikið að við vorum stundum kallaðir Tíbrá
Tíbrá,“ segir Flosi.
Tíbrá á árunum eftir 1980, eftir að Valgeir Skagfjörð gekk til liðs við sveitina.
Ungir og upprennandi tónlistarmenn á Akranesi. Hljómsveitin Tíbrá snemma á
ferlinum.
Eiríkur bakvið trommusettið á æfingu á gömlu skólastjóraskrifstofunni í gagn-
fræðaskólanum á Akranesi haustið 1975.